Προκαταρκτική μελέτη σε μοριακό επίπεδο της αλληλεπίδρασης γνωστών φαρμάκων με κατάλληλα νανοσωμάτια και αμινοξέα με στόχο την ελεγχόμενη εναπόθεση φαρμάκων μέσω νανοσωματιδίων : εφαρμογή στο Tamoxifen

• Κύριος συγγραφέας: Ζδέτση, Σόνια
• Άλλοι συγγραφείς: Νικηφορίδης, Γεώργιος
• Μορφή: Thesis
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2017
• Θέματα: Εναπόθεση φαρμάκων; Νανοσωματίδια; Συστοιχίες οργάνων μεταλλικών ενώσεων; Drug delivery; Nanoparticles; Metal organic framework; 615.704

Η παρούσα Εργασία αποτελεί ένα σχετικά μικρό συνδετικό κρίκο στο μεγάλο, πολλαπλό και διεπιστημονικό πρόβλημα της Νανοιατρικής / Νανοβιολογίας που αφορά την επιλεκτική εναπόθεση κατάλληλων φαρμακευτικών (και άλλων επιλεγμένων) μορίων μέσα σε κατάλληλα νανοσωματίδια με σκοπό την στοχευμένη και ελεγχόμενη αποδέσμευση του φαρμάκου σε επιλεγμένα κύτταρα και ιστούς για θεραπευτικούς και διαγνωστικούς λόγους. Οι κύριοι στόχοι της ελεγχόμενης αποδέσμευσης φαρμάκων είναι η μεγιστοποίηση της βιοδιαθεσιμότητας και της αποτελεσματικότητας των θεραπευτικών ουσιών, ο έλεγχος της φαρμακοκινητικής και της φαρμακοδυναμικής που εμφανίζουν, καθώς και ο έλεγχος (και η καταστολή) της ανεπιθύμητης τοξικότητας. Η πλήρης θεωρητική περιγραφή και κατανόηση αυτής πολύπλοκης διεργασίας σε μοριακό (ή ακόμα και σε κυτταρικό) επίπεδο είναι αδύνατη και ακατόρθωτη, τουλάχιστον σε μη εμπειρικό επίπεδο, αν και έχουν γίνει πολλές σημαντικές προσπάθειες μερικής τουλάχιστον κατανόησης στα πλαίσια εμπειρικών (και ημι-εμπειρικών) μεθόδων μοντελοποίησης βασισμένων σε κλασικές μεθόδους μοριακής μηχανικής, μοριακής δυναμικής και μεθόδων Μόντε-Κάρλο. Εκτός από την έλλειψη «εις βάθος» κατανόησης που οφείλεται στην αδιαφάνεια ή την ακαταλληλότητα (μερική ή ολική) του πλήθους των εμπειρικών (και εν πολλοίς αυθαιρέτων) παραμέτρων που περιέχουν, αυτές οι μέθοδοι (απαραίτητες βέβαια ελλείψει κάτι καλύτερου), πάσχουν και από άλλες παθογένειες που οφείλονται σε λανθασμένη επιλογή ή/και ρύθμιση των παραμέτρων. Αντίθετα οι μέθοδοι «από πρώτες αρχές» (ab initio), με τις οποίες θα ασχοληθούμε σ΄ αυτή την εργασία, δεν περιέχουν καμία αυθαίρετη σταθερά, εκτός από τις θεμελιώδεις φυσικές σταθερές (όπως το φορτίο και η μάζα του ηλεκτρονίου, η σταθερά του Plank, κτλ) και βασίζονται στην Κβαντική (λόγω μεγέθους) περιγραφή (όλων των αλληλεπιδράσεων) που προκύπτει από την «κατάλληλη» επίλυση της εξίσωσης του Schrodinger, κάτι που αυξάνει κατά πολύ την ήδη υπάρχουσα τεράστια ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΗΤΑ.