| Περίληψη: | Η Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ) είναι μία δια βίου νευροαναπτυξιακή διαταραχή η οποία επηρεάζει την κοινωνική αλληλεπίδραση και επικοινωνία του ατόμου και συνοδεύεται από την παρουσία περιορισμένων ενδιαφερόντων και επαναλαμβανόμενων συμπεριφορών (APA, 2013). Η ψυχοσυναισθηματική επιβάρυνση της οικογένειας του ατόμου με ΔΑΦ είναι σημαντική και διαρκεί για όλη τους τη ζωή. Σκοπός της παρούσας εργασίας, είναι η μελέτη της αποτελεσματικότητας του ψυχοεκπαιδευτικού προγράμματος Cygnet στην ψυχοσυναισθηματική κατάσταση των γονέων παιδιών με Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (ΔΑΦ). Η αναγκαιότητα της παρούσας μελέτης προέκυψε από τη διαπίστωση ότι οι περισσότερες έρευνες για την αποτελεσματικότητα των ψυχοεκπαιδευτικών προγραμμάτων για γονείς επικεντρώνονται κυρίως στη βελτίωση του παιδιού με ΔΑΦ και όχι στην επίδραση τους στη βελτίωση της ψυχοσυναισθηματικής κατάστασης των γονέων. Με την παρούσα έρευνα μελετήθηκε η μεταβολή των δεικτών άγχους, ψυχοσωματικών συμπτωμάτων άγχους, κατάθλιψης, αυτοεκτίμησης, γονικού στρες, γονικής αυτοαποτελεσματικότητας,, καθώς και η δημιουργία ομαδικού κλίματος σε σχέση με τη στάση της διευκολύντριας, σε γονείς οι οποίοι συμμετείχαν σε πρόγραμμα ψυχοεκπαίδευσης Cygnet.
Η ερευνητική διαδικασία ακολούθησε τις αρχές του απλού πειραματικού σχεδιασμού και η ανάλυση των δεδομένων έγινε με ποσοτική μέθοδο.
Στην έρευνα συμμετείχαν συνολικά 60 γονείς, 30 στην Πειραματική Ομάδα και 30 στην Ομάδα Ελέγχου. Οι γονείς που συμμετείχαν στην Πειραματική Ομάδα συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια (κλίμακες αξιολόγησης της ψυχοσυναισθηματικής τους κατάστασης) κατά την έναρξη του προγράμματος παρέμβασης, στη μέση
συνάντηση, στην τελική συνάντηση και στη συνάντηση follow up (τέσσερις μήνες μετά τη λήξη του προγράμματος). Η Ομάδα Ελέγχου συμπλήρωσε μια φορά τα ερωτηματολόγια μετά τη λήξη του προγράμματος παρέμβασης στην Πειραματική Ομάδα.
Τα αποτελέσματα της παρέμβασης επιβεβαίωσαν θετικά τα ερευνητικά μας ερωτήματα. Συγκεκριμένα, οι γονείς που συμμετείχαν στο ψυχοεκπαιδευτικό πρόγραμμα παρουσίασαν σημαντική βελτίωση στα επίπεδα άγχους, γονικού στρες και γονικής αυτοαποτελεσματικότητας. Επίσης, μειώθηκαν οι πιθανότητες εμφάνισης κατάθλιψης και ψυχοσωματικών συμπτωμάτων άγχους. Διαπιστώθηκε σημαντική βελτίωση της ψυχοσυναισθηματικής κατάστασης των γονέων της Πειραματικής Ομάδας σε σχέση με τους γονείς της Ομάδας Ελέγχου. Το κλίμα της ομάδας βελτιώθηκε κατά την πορεία των συναντήσεων, δημιουργώντας για τους γονείς θετικές προϋποθέσεις αλληλοβοήθειας και υποστήριξης.
Τα αποτελέσματα της έρευνας είναι σημαντικά, αφενός για το μελλοντικό σχεδιασμό προγραμμάτων υποστήριξης, τα οποία απευθύνονται σε γονείς παιδιών με ΔΑΦ και αφετέρου αποδεικνύουν ότι υπάρχει αναγκαιότητα για προσανατολισμό σε προγράμματα συστηματικά προγραμματισμένα και με σεβασμό στις ανάγκες και τις δυνατότητες της οικογένειας.
|
|---|
