Το μεταφραστικό έργο του Μπάμπη Άννινου (1852-1934)

Οι μεταφραστικές σπουδές, διαρκώς αναπτυσσόμενες τα τελευταία χρόνια, μας επιτρέπουν να γνωρίσουμε πλευρές μιας ολόκληρης εποχής. Η μεταφρασμένη ξένη λογοτεχνία δίπλα στην πρωτότυπη παραγωγή συνιστά έναν πραγματικό θησαυρό που ρίχνει φως στον ζωτικό διάλογο με τις ξένες, κυρίως ευρωπαϊκές, γραμματεί...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος συγγραφέας: Τούλιος, Σπύρος
Άλλοι συγγραφείς: Αθήνη, Στέση
Μορφή: Thesis
Γλώσσα:Greek
Έκδοση: 2017
Θέματα:
Διαθέσιμο Online:http://hdl.handle.net/10889/10491
Περιγραφή
Περίληψη:Οι μεταφραστικές σπουδές, διαρκώς αναπτυσσόμενες τα τελευταία χρόνια, μας επιτρέπουν να γνωρίσουμε πλευρές μιας ολόκληρης εποχής. Η μεταφρασμένη ξένη λογοτεχνία δίπλα στην πρωτότυπη παραγωγή συνιστά έναν πραγματικό θησαυρό που ρίχνει φως στον ζωτικό διάλογο με τις ξένες, κυρίως ευρωπαϊκές, γραμματείες. Αν οι αυτοτελείς εκδόσεις μεταφράσεων μπορούν να δώσουν μια πρώτη εικόνα των λογοτεχνικών και, ευρύτερα, των πνευματικών επαφών του ελληνικού χώρου με τον ευρωπαϊκό, σίγουρα όλες εκείνες που στεγάζονται στα περιοδικά και ημερήσια έντυπα, μπορούν να ανασυστήσουν περαιτέρω τους όρους αυτών των επαφών. Η παρούσα εργασία επιχειρεί να προσθέσει μία ψηφίδα στον χώρο της επικοινωνίας του ελληνικού με τον ευρωπαϊκό πνευματικό χώρο. Στόχος της είναι να αναδείξει το μεταφραστικό έργο του δημοσιογράφου και λογοτέχνη Χαράλαμπου Άννινου (1852-1934), ο οποίος ανήκει σε μια γενιά που βιοπορίζεται από τα ημερήσια και περιοδικά έντυπα• η γνώση του μεταφραστικού έργου του ανοίγει έναν ακόμη δρόμο στην εξερεύνηση των γραμματειακών οριζόντων του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα. Η εργασία αρθρώνεται σε τρία κεφάλαια. Στο πρώτο κεφάλαιο, καταγράφονται οι μεταφράσεις που δημοσιεύονται σε ημερήσια, περιοδικά και ετήσια έντυπα, εκδίδονται αυτοτελώς, αλλά και εκείνες που, χωρίς να έχουν εκδοθεί, ανεβαίνουν στη θεατρική σκηνή. Οι μεταφράσεις ξεκινούν το 1871, καλύπτοντας το διάστημα των τριών τελευταίων δεκαετιών του 19ου αιώνα και των πρώτων δεκαετιών του 20ού έως τον θάνατο του Άννινου το 1934. Στο δεύτερο κεφάλαιο, γίνεται προσπάθεια να αναδειχθούν οι τάσεις που εμφανίζει το μεταφραστικό έργο με βάση το λογοτεχνικό είδος, το ρεύμα και τη γραμματειακή παράδοση, όπου ανήκει η κάθε μετάφραση. Στο τρίτο κεφάλαιο, εξετάζεται συστηματικότερα η συμβολή του Άννινου με συγκεκριμένες μεταφράσεις στην ανάπτυξη του είδους της αστυνομικής λογοτεχνίας στον ελληνικό χώρο και επιχειρείται η συνάρτησή της με το σύνολο του μεταφραστικού έργου του. Στο παράρτημα της εργασίας παρατίθεται σε πίνακες το σύνολο των μεταφράσεων με τη συστηματική και λεπτομερή βιβλιογραφική τους ταυτότητα. Σύμφωνα με τις κατηγορίες που προκύπτουν από τον τρόπο που τα έργα γίνονται γνωστά στο κοινό, καταχωρίζονται σε τρεις πίνακες: ο πρώτος περιλαμβάνει τις δημοσιευμένες στα έντυπα μεταφράσεις, ο δεύτερος τις αυτοτελώς εκδεδομένες και ο τρίτος τις αυτοτελείς μη δημοσιευμένες μεταφράσεις (κυρίως θεατρικά έργα, αλλά και χειρόγραφες μεταφράσεις που βρίσκονται στο Αρχείο του Άννινου το οποίο απόκειται στην Κοργιαλένειο Βιβλιοθήκη και το Κοργιαλένειο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Αργοστολίου μετά από κληροδότηση των απογόνων του το 1974).