Επίδραση της αντιαιμοπεταλιακής αγωγής στη στεφανιαία ροή ασθενών μετά από οξύ στεφανιαίο σύνδρομο

• Κύριος συγγραφέας: Μούλιας, Αθανάσιος
• Άλλοι συγγραφείς: Νταβλούρος, Περικλής
• Μορφή: Thesis
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2017
• Θέματα: Οξύ στεφανιαίο σύνδρομο; Αδενοσίνη; Ανταγωνιστές P2Y12; Πρασουγρέλη; Τικαγκρελόρη; Acute coronary syndrome; Adenosine; P2Y12 receptor antagonists; Prasugrel; Ticagrelor; 616.123 061 072 4

Η πρασουγρέλη και η τικαγκρελόρη παρέχουν υψηλότερου βαθμού αντι-ισχαιμική δράση συγκριτικά με την κλοπιδογρέλη, με ορισμένα από τα οφέλη της τικαγκρελόρης να σχετίζονται ενδεχομένως με διαμεσολαβούμενους από την αδενοσίνη μηχανισμούς. Σκοπός της μελέτης μας ήταν να συγκρίνουμε την επίδραση της δόσης συντήρησης τικαγκρελόρης έναντι πρασουγρέλης στην ταχύτητα στεφανιαίας ροής αίματος κατά την ενδοφλέβια έγχυση αυξανόμενων δόσεων αδενοσίνης. Μέθοδοι και Αποτελέσματα— Σε μία προοπτική, μονοκεντρική, μονά-τυφλή, με διασταυρούμενο σχεδιασμό κλινική μελέτη, 56 ασθενείς με οξύ στεφανιαίο σύνδρομο χωρίς ανάσπαση του διαστήματος ST που υποβλήθηκαν σε αγγειοπλαστική με εμφύτευση ενδοστεφανιαίας πρόθεσης, τυχαιοποιήθηκαν να λάβουν είτε τικαγκρελόρη 90 mg δις ημερησίως ή πρασουγρέλη 10 mg ημερησίως για θεραπευτική περίοδο 15 ημερών. Στο τέλος κάθε θεραπευτικής περιόδου, η ταχύτητα στεφανιαίας ροής αίματος εκτιμήθηκε με διαθωρακική Doppler υπερηχοκαρδιογραφία βασικά και υπό σταδιακά αυξανόμενες δόσεις έγχυσης αδενοσίνης (50 μg/kg ανά λεπτό, 80 μg/kg ανά λεπτό, 110 μg/kg ανά λεπτό και 140 μg/kg ανά λεπτό). Η περιοχή κάτω από την καμπύλη της μέγιστης ταχύτητας στεφανιαίας ροής αίματος ήταν υψηλότερη για τους ασθενείς υπό αγωγή με τικαγκρελόρη συγκριτικά με πρασουγρέλη, με μέση διαφορά ελαχίστων τετραγώνων 7,16 (95% διάστημα εμπιστοσύνης, 2,61–11,7, P=0,003). Ο λόγος της μεγίστης προς τη βασική ταχύτητα στεφανιαίας ροής αίματος ήταν υψηλότερος για την τικαγκρελόρη συγκριτικά με την πρασουγρέλη στις δόσεις έγχυσης αδενοσίνης 50, 80 και 110 μg/kg ανά λεπτό, αλλά όχι στη δόση 140 μg/kg ανά λεπτό, με μέση διαφορά (διάστημα εμπιστοσύνης 95%) 0,17 (0,08–0,26, P<0,001), 0,21 (0,02–0,41, P=0,03), 0,24 (0,01–0,47, P=0,04) και 0,14 (-0,12–0,4, P=0,3), αντίστοιχα. Συμπεράσματα— Σε ασθενείς με οξύ στεφανιαίο σύνδρομο χωρίς ανάσπαση του διαστήματος ST που υποβάλλονται σε αγγειοπλαστική με εμφύτευση ενδοστεφανιαίας πρόθεσης, η τικαγκρελόρη αυξάνει την ταχύτητα στεφανιαίας ροής αίματος σε μεγαλύτερο βαθμό συγκριτικά με την πρασουγρέλη υπό αυξανόμενες δόσεις έγχυσης αδενοσίνης. Αν και διερευνητικά, τα αποτελέσματα αυτά πιθανώς αντιπροσωπεύουν μια πλειοτροπική δράση της τικαγκρελόρης που ενδεχομένως συμβάλλει στις ευεργετικές της επιδράσεις στους ασθενείς αυτούς.