Μορφολογική μελέτη της έκφρασης των transient receptors potential vanilloid 1, 2, 3, 4 (TRPVs) πρωτεϊνών στα μηνιγγιώματα του ανθρώπου

• Κύριος συγγραφέας: Γούτσου, Σπυριδούλα
• Άλλοι συγγραφείς: Ασημακοπούλου, Μάρθα
• Μορφή: Thesis
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2017
• Θέματα: Μηνιγγιώματα; Meningiomas; TRPV1; TRPV2; TRPV3; TRPV4; 616.82

Τα μηνιγγιώματα αποτελούν ιδιαίτερα συχνούς όγκους του Kεντρικού Νευρικού Συστήματος. Στην πλειοψηφία τους είναι καλοήθεις όγκοι (WHO, Grade I), όμως το 10% όλων των μηνιγγιωμάτων εμφανίζουν κακοήθη χαρακτηριστικά, όπως διήθηση των παρακείμενων ιστών, αυξημένα ποσοστά υποτροπής μετά από εξαίρεση, κ.α. Πρόσφατα έχει ταυτοποιηθεί η οικογένεια των διαύλων Transient Receptor Potential (TRPs) που αποτελεί σημαντικό θεραπευτικό στόχο για νοσήματα που αφορούν το καρδιαγγειακό, νευρικό και το σκελετικό σύστημα του ανθρώπου, αλλά υπόσχεται και θεραπεία του καρκίνου. Οι δίαυλοι αυτοί αποτελούν κυτταρικούς αισθητήρες οι οποίοι ανταποκρίνονται στις μεταβολές του κυτταρικού περιβάλλοντος όπως είναι η θερμοκρασία, η πίεση, οι αλλαγές στο pH. Επιπλέον, συμμετέχουν στη μετάδοση και διαμόρφωση του πόνου (αλγαισθησία), στην αισθητικότητα γεύσης, στην αισθητικότητα θερμότητας καθώς επίσης στην μηχανοωσμωτική ανίχνευση. Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η μελέτη της έκφρασης των ιοντικών διαύλων Transient Receptor Potential Vanilloid (TRPVs) (υποοικογένεια των TRPs) και η συσχέτιση με την ιστολογική βαθμίδα στα μηνιγγιώματα. Χρησιμοποιήθηκαν 86 δείγματα από εξαιρεθέντα μηνιγγιώματα, χαμηλής και υψηλής κακοήθειας, τα οποία μελετήθηκαν ανοσοϊστοχημικά ως προς την έκφραση των διαύλων TRPV1, TRPV2, TRPV3 και TRPV4 με τη χρήση ειδικών αντισωμάτων. Τα αποτελέσματα της μελέτης μας έδειξαν ότι o ιοντικός δίαυλος TRPV1 βρέθηκε στο 81,39% των μηνιγγιωμάτων, ανεξάρτητα από τον τύπο του όγκου. Παρατηρήθηκε στατιστικώς σημαντικά υψηλότερη έκφραση των TRPV1 σε σχέση με τους TRPV2 και TRPV4 στα μηνιγγιώματα Grade I και Grade II (p<0.05). Κυτταροπλασματική έκφραση του TRPV2 βρέθηκε στο 52,39% των μηνιγγιωμάτων ενώ δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφοροποίηση της έκφρασης του TRPV2 διαύλου σε σχέση με το βαθμό ιστολογικής διαφοροποίησης των μηνιγγιωμάτων. Επίσης, βρέθηκε στο 73,25% των όγκων κυτταροπλασματική έκφραση του TRPV3, ανεξάρτητα από τον βαθμό ιστολογικής διαφοροποίησης. Η έκφραση του TRPV3 συσχετίστηκε στατιστικώς σημαντικά με την έκφραση του TRPV1, γεγονός που σχετίζεται με την ομολογία (40%) που εμφανίζουν αυτοί οι κατιοντικοί δίαυλοι καθώς και με τη γειτνίαση των γονιδίων που τα κωδικοποιούν. Η συσχέτιση αυτή ήταν θετικά ισχυρή (r=0,77, p<0.05). Επιπλέον, βρέθηκε στατιστικώς σημαντικά υψηλότερη έκφραση του TRPV3 σε σχέση με τον TRPV2 και με τον TRPV4 στα Grade I και Grade II μηνιγγιώματα (p<0.05). Τέλος, στο 57,14 % των μηνιγγιωμάτων της μελέτης βρέθηκε ασθενής έως μέτρια κυτταροπλασματική έκφραση του διαύλου TRPV4, ανεξάρτητα από το βαθμό ιστολογικής διαφοροποίησης. Ο δίαυλος TRPV4 εμφάνισε και πυρηνική έκφραση. Έκφραση όλων των TRPVs που μελετήθηκαν, παρατηρήθηκε και στα αγγείαα των μηνιγγιωμάτων. Δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ της έκφρασης των TRPVs και του φύλου ή της ηλικίας των ασθενών. Η διαφοροποίηση στην έκφραση των TRPVs στα μηνιγγιώματα υποδηλώνει έναν πιθανό ρόλο αυτών των διαύλων στην παθογένεια των μηνιγγιωμάτων. Περαιτέρω μελέτες θα συμβάλλουν στην αποσαφήνιση του μηχανισμού δράσης των TRPVs στα μηνιγγιώματα.