Έκφραση του παράγοντα ETS-2 και γονιδίων των κυτταροκινών σε υποπληθυσμούς βοηθητικών Τ λεμφοκυττάρων ασθενών με παιδική ιδιοπαθή θρομβοπενική πορφύρα

Η Ιδιοπαθής Θρομβοπενική Πορφύρα (ΙΘΠ), αποτελεί μια αυτοάνοση ασθένεια του ανοσοποιητικού συστήματος, η οποία χαρακτηρίζεται από υπερβολικά χαμηλό αριθμό αιμοπεταλίων. Χαρακτηριστική κλινική εικόνα της νόσου αποτελούν οι μελανιές ή αλλιώς πετέχιες. Η παθογένεια της νόσου προκύπτει από την μη φυσιολ...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος συγγραφέας: Φωτοπούλου, Χρυσάνθη
Άλλοι συγγραφείς: Μουζάκη, Αθανασία
Μορφή: Thesis
Γλώσσα:Greek
Έκδοση: 2018
Θέματα:
Διαθέσιμο Online:http://hdl.handle.net/10889/10920
Περιγραφή
Περίληψη:Η Ιδιοπαθής Θρομβοπενική Πορφύρα (ΙΘΠ), αποτελεί μια αυτοάνοση ασθένεια του ανοσοποιητικού συστήματος, η οποία χαρακτηρίζεται από υπερβολικά χαμηλό αριθμό αιμοπεταλίων. Χαρακτηριστική κλινική εικόνα της νόσου αποτελούν οι μελανιές ή αλλιώς πετέχιες. Η παθογένεια της νόσου προκύπτει από την μη φυσιολογική ανοσολογική αντίδραση, που οδηγεί στην καταστροφή των αιμοπεταλίων του ασθενή. Τα τύπου 1 βοηθητικά Τ λεμφοκύτταρα (Th1), που εκκρίνουν κυρίως τις φλεγμονώδεις κυτταροκίνες, διεγείρουν τον πολλαπλασιασμό και διαφοροποίηση των Β κυττάρων που με την σειρά τους παράγουν τα αυτοαντισώματα που οδηγούν στην καταστροφή των αιμοπεταλίων. Έτσι, ο ρόλος της γονιδιακής έκφρασης των κυτταροκινών φαίνεται να είναι πολύ σημαντικός στην παθογένεια της νόσου. Προηγούμενα αποτελέσματα στο εργαστήριο μας ανέδειξαν, τον σημαντικό ρόλο του μεταγραφικού παράγοντα Ets-2 στην ρύθμιση της γονιδιακής έκφρασης των κυτταροκινών. Παράλληλα ο Ets-2 παρουσίασε μειωμένα επίπεδα έκφρασης σε παρθενικά Th λεμφοκύτταρα που προέρχονταν από ασθενείς με το αυτοάνοσο νόσημα Σκλήρυνση Κατά Πλάκας (MS), σε σύγκριση με τους υγιείς μάρτυρες.Στην παρούσα μεταπτυχιακή εργασία στόχος μας ήταν η μελέτη του κυτταροκινικού γονιδιακού προφίλ υποληθυσμών Th κυττάρων που απομονώθηκαν από παιδιά που πάσχουν από παιδική ΙΘΠ (πΙΘΠ) καθώς και η διερεύνηση του ρόλου του μεταγραφικού παράγοντα Ets-2 στην έκφραση των κυτταροκινών αυτών. Οι Th κυτταρικοί υποπληθυσμοί απομονώθηκαν με την χρήση κυτταροδιαχωριστή ροής (BD FACSAria II) από 5 παιδιατρικούς ασθενείς με ΙΘΠ και 5 υγιείς μάρτυρες αντίστοιχης ηλικίας και φύλου. Η καθαρότητα των υποπληθυσμών των Τh κυττάρων επιβεβαιώθηκε με κυτταρομετρία ροής (FACS ανάλυση). Η κατάσταση ενεργοποίησης των CD4+ κυττάρων προσδιορίστηκε επίσης με FACS ανάλυση με τη χρήση των επιφανειακών δεικτών ενεργοποίησης CD25 και HLADR. Η γονιδιακή έκφραση του παράγοντα Ets-2 και των κυτταροκινών μελετήθηκε με qRT-PCR. Τα αποτελέσματά μας έδειξαν ότι η σύνθεση του Ets2 mRNA ήταν μειωμένη στα παρθενικά Th κύτταρα των παιδιών με πΙΘΠ, σε σχέση με τους υγιείς μάρτυρες. Ωστόσο δεν παρατηρήθηκαν διαφορές στα επίπεδα Ets2 mRNA στα Th μνημονικά κύτταρα ανάμεσα στους ασθενείς και στους υγιείς μάρτυρες. Η μελέτη της έκφρασης του Ets-2 σε παρθενικά και μνημονικά Th κύτταρα, έγινε και σε πρωτεϊνικό επίπεδο. Ανιχνεύθηκαν χαμηλότερα επίπεδα έκφρασης του Ets-2 σε πρωτεΐνες που απομονώθηκαν από παρθενικά και μνημονικά Th κύτταρα παιδιών με ΙΘΠ σε σχέση με του υγιείς μάρτυρες. Όσον αφορά το προφίλ της γονιδιακής έκφρασης των κυτταροκινών, ανιχνεύθηκαν υψηλά επίπεδα IL17 mRNA σε μνημονικά Th κύτταρα προερχόμενα από ασθενείς, σε σχέση με τους υγιείς μάρτυρες. Επίσης εξίσου αυξημένη ήταν η σύνθεση του IL10 mRNA στα CD4+CD25+ κύτταρα των ασθενών με ΙΘΠ. Τα ίδια κύτταρα παρουσίασαν μειωμένα επίπεδα έκφρασης του FoxP3 mRNA. Όσο αφορά την IL2 και την IFN-γ, παρατηρήθηκε αυξημένη σύνθεση του mRNA στους ασθενείς με πΙΘΠ σε σχέση με τους υγιείς μάρτυρες.Τα αποτελέσματα αυτά επιβεβαίωσαν την Th1 πόλωση που εμφανίζεται στην πΙΘΠ και στο γονιδιακό επίπεδο. Παράλληλα αναδείχτηκε ο σημαντικός ρόλος που παίζει η ανεπάρκεια του παράγοντα Ets-2 στην παθογένεια της νόσου καθώς βιοπληροφορική ανάλυση στους υποκινητές των γονιδίων των κυτταροκινών ανέδειξε πολλές θέσεις πρόσδεσης του παράγοντα Ets-2 σε κάποιους από αυτούς τους υποκινητές. Έτσι ο παράγοντας Ets-2 εμφανίζεται να παίζει σημαντικό ρόλο στην διαφοροποίηση των Th0 κυττάρων και στην γονιδιακή έκφραση των κυτταροκινών. Όταν η δράση ή επάρκεια του Ets-2 μειώνεται επάγεται η εμφάνιση παθολογικών καταστάσεων όπως τα αυτοάνοσα νοσήματα.