Η προστασία του καταναλωτή στις συμβάσεις στο διαδίκτυο

Στόχος της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η διερεύνηση του θέματος της προστασίας του καταναλωτή κατά τη σύναψη συμβάσεων που άπτονται του ηλεκτρονικού εμπορίου. Παράδειγμα τέτοιων συμβάσεων που θα αναλυθούν εκτενώς είναι οι συμβάσεις εξ αποστάσεως. Η αλματώδης εξέλιξη της τεχνολογίας καθώς κα...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος συγγραφέας:	Μουζάκη, Νίκη
Άλλοι συγγραφείς:	Αργυρός, Γεώργιος
Μορφή:	Thesis
Γλώσσα:	Greek
Έκδοση:	2018
Θέματα:	Ηλεκτρονικό εμπόριο Συμβάσεις εξ αποστάσεως Προστασία του καταναλωτή Δικαίωμα πληροφόρησης Δικαίωμα υπαναχώρησης e-Commerce Distance contracts Consumer protection Right of information Right of withdrawal 343.081 142
Διαθέσιμο Online:	http://hdl.handle.net/10889/10940

id	nemertes-10889-10940
record_format	dspace
institution	UPatras
collection	Nemertes
language	Greek
topic	Ηλεκτρονικό εμπόριο Συμβάσεις εξ αποστάσεως Προστασία του καταναλωτή Δικαίωμα πληροφόρησης Δικαίωμα υπαναχώρησης e-Commerce Distance contracts Consumer protection Right of information Right of withdrawal 343.081 142
spellingShingle	Ηλεκτρονικό εμπόριο Συμβάσεις εξ αποστάσεως Προστασία του καταναλωτή Δικαίωμα πληροφόρησης Δικαίωμα υπαναχώρησης e-Commerce Distance contracts Consumer protection Right of information Right of withdrawal 343.081 142 Μουζάκη, Νίκη Η προστασία του καταναλωτή στις συμβάσεις στο διαδίκτυο
description	Στόχος της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η διερεύνηση του θέματος της προστασίας του καταναλωτή κατά τη σύναψη συμβάσεων που άπτονται του ηλεκτρονικού εμπορίου. Παράδειγμα τέτοιων συμβάσεων που θα αναλυθούν εκτενώς είναι οι συμβάσεις εξ αποστάσεως. Η αλματώδης εξέλιξη της τεχνολογίας καθώς και οι ρυθμοί της σύγχρονης καθημερινότητας οδήγησαν εκατομμύρια χρήστες του διαδικτύου από ολόκληρο τον κόσμο να έχουν πρόσβαση σε καθημερινή βάση σε συμβάσεις διαφόρων ειδών. Στο πρώτο κεφάλαιο έχω πραγματευθεί τις έννοιες του Διαδικτύου και τις απίστευτες δυνατότητες που προσφέρει, του ηλεκτρονικού εμπορίου και των συναλλαγών που συνάπτονται με ηλεκτρονικά τεχνικά μέσα. Οι συναλλαγές που συναρτώνται μέσω του Διαδικτύου, αλλά και άλλων μέσων, όπως του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, του φαξ ή ακόμα και του τηλεφώνου, δεν ωφελούν μόνο τις επιχειρήσεις, διαφόρων κλάδων, οι οποίες λόγω των εξ αποστάσεως πωλήσεων έχουν γίνει ιδιαίτερα κερδοφόρες, αλλά και τους καταναλωτές - χρήστες του Διαδικτύου, που οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας και από οποιοδήποτε σημείο μπορούν να πραγματοποιήσουν τις αγορές τους χωρίς κάποια ιδιαίτερη δυσκολία. Ωστόσο, επιβάλλεται η λήψη νομοθετικών ρυθμίσεων, προκειμένου να προστατευθούν αποτελεσματικά οι καταναλωτές. Η Οδηγία 2000/31/ΕΚ, γνωστή ως “Οδηγία για το ηλεκτρονικό εμπόριο” πραγματεύεται ειδικές ρυθμίσεις που ενσωματώθηκαν στην εθνική μας νομοθεσία. Μετά από μια σύντομη περιγραφή σχετικά με τη συγκεκριμένη Οδηγία που υπάρχει στο 2ο κεφάλαιο της εργασίας, εκτενέστερη αναφορά γίνεται στην Οδηγία 2011/83/ΕΕ σχετικά με τα δικαιώματα των καταναλωτών όχι μόνο στο ίδιο κεφάλαιο, αλλά και σε σημαντικό μέρος της διπλωματικής αυτής. Αποτελεί την πιο πρόσφατη μεταρρυθμιστική Οδηγία που εφαρμόζεται από τα ευρωπαϊκά κράτη - μέλη για τα περισσότερα είδη συμβάσεων που συνάπτονται από απόσταση. Παρ’ όλα αυτά, ο μεγάλος τίτλος της εξηγείται πως είναι τελικά παραπλανητικός. Στο 3ο κεφάλαιο ορίζονται οι έννοιες του καταναλωτή και του προμηθευτή, σύμφωνα με την προαναφερθείσα Οδηγία. Ο νομοθέτης, προκειμένου να ωθήσει τους Ευρωπαίους καταναλωτές να συνάπτουν συμβάσεις που πραγματοποιούνται με ηλεκτρονικά τεχνικά μέσα, αλλά και να τους προστατεύσει, παρέχει δύο πολύ σημαντικά και ουσιώδη δικαιώματα. Στο 4ο κεφάλαιο η παρούσα διπλωματική εργασία αναπτύσσει την υποχρέωση των εμπόρων να πληροφορούν πλήρως κάθε καταναλωτή που προτίθεται να πραγματοποιήσει μια τέτοιου είδους συναλλαγή, προτού ολοκληρωθεί η διαδικασία της σύναψης. Το δικαίωμα πληροφόρησης, αλλά και το δικαίωμα υπαναχώρησης ενσωματώθηκαν στη συγκεκριμένη Οδηγία για τα δικαιώματα των καταναλωτών. Το δεύτερο δικαίωμα που μπορούν να ασκήσουν οι ψηφιακοί καταναλωτές, το πολύ μετά από 14 ημέρες από την ολοκλήρωση της σύμβασης, χωρίς να αιτιολογήσουν το λόγο που την απορρίπτουν και χωρίς να επιβαρυνθούν με κάποια πρόσθετη χρηματική ποινή, αναλύεται στο 5ο κεφάλαιο. Επισημαίνονται βέβαια και οι υποχρεώσεις των δύο συμβαλλόμενων μερών σε περίπτωση άσκησής του, είτε είναι χρηματικές είτε αφορούν την παραλαβή ή παράδοση των αγαθών. Στο προτελευταίο μέρος της εργασίας αξιολογείται η αποτελεσματικότητά τους στην προστασία των καταναλωτών. Ο όγκος των πληροφοριών για την ηλεκτρονική σύμβαση, για το αγαθό ή την υπηρεσία, για τον έμπορο κ.λπ. είναι τεράστιος, με αποτέλεσμα ορισμένοι καταναλωτές να οδηγούνται σε σύγχυση. Αμφισβητείται και η αποτελεσματικότητα του δικαιώματος υπαναχώρησης, μιας και υπάρχουν καταναλωτές που δύσκολα αποφασίζουν να αποδεσμευτούν από μια σύμβαση, καθώς μετά την απόκτηση των αγαθών δένονται συναισθηματικά με αυτά ή υποστηρίζουν φανατικά τις αρχικές απόψεις που έχουν για τα προϊόντα. Παράλληλα, η επέκταση της διάρκειας υπαναχώρησης δυσχεραίνει την ισχύουσα κατάσταση. Προτείνονται, λοιπόν, εναλλακτικοί τρόποι χορήγησης των προστατευτικών αυτών δικαιωμάτων για τα συμφέροντα των καταναλωτών. Στο 6ο κεφάλαιο εξετάζονται οι ειδικές ρυθμίσεις αναφορικά με την προστασία των καταναλωτών στις συμβάσεις εξ αποστάσεως παροχής χρηματoοικονομικών υπηρεσιών, οι οποίες αποτελούν μέρος των συμβάσεων του ηλεκτρονικού εμπορίου. Οι Έλληνες καταναλωτές προστατεύονται σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 2251/1994, οι οποίες προσαρμόστηκαν με βάση την Οδηγία που μελετάμε. Πρέπει να είναι ιδιαιτέρως προσεκτικοί κατά την προσυμβατική τους ενημέρωση, μιας και σε σχέση με τους προμηθευτές βρίσκονται σε μειονεκτική θέση, οικονομικά κυρίως. Τέλος, τονίζεται πως, εκτός από τις απαραίτητες πληροφορίες που δίνονται στους καταναλωτές πριν τη σύναψη μιας σύμβασης, απολύτως κατανοητές πρέπει να είναι και οι εγγυήσεις προϊόντων, οι οποίες παρέχονται από τους εμπόρους. Οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι για τυχόν ελαττώματα που εμφανίζουν τα αγαθά. Στη συνέχεια ορίζονται οι έννοιες των παραγωγών προϊόντων, των αθέμιτων εμπορικών πρακτικών, της διαφήμισης καθώς και της συγκριτικής διαφήμισης. Οι εμπορικές πρακτικές των προμηθευτών εξετάζονται από τα δικαστήρια. Αν κριθεί πως ανήκουν στην κατηγορία των παραπλανητικών ή επιθετικών, τότε απαγορεύονται, γιατί θεωρούνται αθέμιτες.
author2	Αργυρός, Γεώργιος
author_facet	Αργυρός, Γεώργιος Μουζάκη, Νίκη
format	Thesis
author	Μουζάκη, Νίκη
author_sort	Μουζάκη, Νίκη
title	Η προστασία του καταναλωτή στις συμβάσεις στο διαδίκτυο
title_short	Η προστασία του καταναλωτή στις συμβάσεις στο διαδίκτυο
title_full	Η προστασία του καταναλωτή στις συμβάσεις στο διαδίκτυο
title_fullStr	Η προστασία του καταναλωτή στις συμβάσεις στο διαδίκτυο
title_full_unstemmed	Η προστασία του καταναλωτή στις συμβάσεις στο διαδίκτυο
title_sort	η προστασία του καταναλωτή στις συμβάσεις στο διαδίκτυο
publishDate	2018
url	http://hdl.handle.net/10889/10940
work_keys_str_mv	AT mouzakēnikē ēprostasiatoukatanalōtēstissymbaseisstodiadiktyo AT mouzakēnikē consumerprotectionindistancecontracts
_version_	1771297212352954368
spelling	nemertes-10889-109402022-09-05T11:16:28Z Η προστασία του καταναλωτή στις συμβάσεις στο διαδίκτυο Consumer protection in distance contracts Μουζάκη, Νίκη Αργυρός, Γεώργιος Ζερβογιάννη, Αθηνά Πολυμένης, Αθανάσιος Mouzaki, Niki Ηλεκτρονικό εμπόριο Συμβάσεις εξ αποστάσεως Προστασία του καταναλωτή Δικαίωμα πληροφόρησης Δικαίωμα υπαναχώρησης e-Commerce Distance contracts Consumer protection Right of information Right of withdrawal 343.081 142 Στόχος της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η διερεύνηση του θέματος της προστασίας του καταναλωτή κατά τη σύναψη συμβάσεων που άπτονται του ηλεκτρονικού εμπορίου. Παράδειγμα τέτοιων συμβάσεων που θα αναλυθούν εκτενώς είναι οι συμβάσεις εξ αποστάσεως. Η αλματώδης εξέλιξη της τεχνολογίας καθώς και οι ρυθμοί της σύγχρονης καθημερινότητας οδήγησαν εκατομμύρια χρήστες του διαδικτύου από ολόκληρο τον κόσμο να έχουν πρόσβαση σε καθημερινή βάση σε συμβάσεις διαφόρων ειδών. Στο πρώτο κεφάλαιο έχω πραγματευθεί τις έννοιες του Διαδικτύου και τις απίστευτες δυνατότητες που προσφέρει, του ηλεκτρονικού εμπορίου και των συναλλαγών που συνάπτονται με ηλεκτρονικά τεχνικά μέσα. Οι συναλλαγές που συναρτώνται μέσω του Διαδικτύου, αλλά και άλλων μέσων, όπως του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, του φαξ ή ακόμα και του τηλεφώνου, δεν ωφελούν μόνο τις επιχειρήσεις, διαφόρων κλάδων, οι οποίες λόγω των εξ αποστάσεως πωλήσεων έχουν γίνει ιδιαίτερα κερδοφόρες, αλλά και τους καταναλωτές - χρήστες του Διαδικτύου, που οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας και από οποιοδήποτε σημείο μπορούν να πραγματοποιήσουν τις αγορές τους χωρίς κάποια ιδιαίτερη δυσκολία. Ωστόσο, επιβάλλεται η λήψη νομοθετικών ρυθμίσεων, προκειμένου να προστατευθούν αποτελεσματικά οι καταναλωτές. Η Οδηγία 2000/31/ΕΚ, γνωστή ως “Οδηγία για το ηλεκτρονικό εμπόριο” πραγματεύεται ειδικές ρυθμίσεις που ενσωματώθηκαν στην εθνική μας νομοθεσία. Μετά από μια σύντομη περιγραφή σχετικά με τη συγκεκριμένη Οδηγία που υπάρχει στο 2ο κεφάλαιο της εργασίας, εκτενέστερη αναφορά γίνεται στην Οδηγία 2011/83/ΕΕ σχετικά με τα δικαιώματα των καταναλωτών όχι μόνο στο ίδιο κεφάλαιο, αλλά και σε σημαντικό μέρος της διπλωματικής αυτής. Αποτελεί την πιο πρόσφατη μεταρρυθμιστική Οδηγία που εφαρμόζεται από τα ευρωπαϊκά κράτη - μέλη για τα περισσότερα είδη συμβάσεων που συνάπτονται από απόσταση. Παρ’ όλα αυτά, ο μεγάλος τίτλος της εξηγείται πως είναι τελικά παραπλανητικός. Στο 3ο κεφάλαιο ορίζονται οι έννοιες του καταναλωτή και του προμηθευτή, σύμφωνα με την προαναφερθείσα Οδηγία. Ο νομοθέτης, προκειμένου να ωθήσει τους Ευρωπαίους καταναλωτές να συνάπτουν συμβάσεις που πραγματοποιούνται με ηλεκτρονικά τεχνικά μέσα, αλλά και να τους προστατεύσει, παρέχει δύο πολύ σημαντικά και ουσιώδη δικαιώματα. Στο 4ο κεφάλαιο η παρούσα διπλωματική εργασία αναπτύσσει την υποχρέωση των εμπόρων να πληροφορούν πλήρως κάθε καταναλωτή που προτίθεται να πραγματοποιήσει μια τέτοιου είδους συναλλαγή, προτού ολοκληρωθεί η διαδικασία της σύναψης. Το δικαίωμα πληροφόρησης, αλλά και το δικαίωμα υπαναχώρησης ενσωματώθηκαν στη συγκεκριμένη Οδηγία για τα δικαιώματα των καταναλωτών. Το δεύτερο δικαίωμα που μπορούν να ασκήσουν οι ψηφιακοί καταναλωτές, το πολύ μετά από 14 ημέρες από την ολοκλήρωση της σύμβασης, χωρίς να αιτιολογήσουν το λόγο που την απορρίπτουν και χωρίς να επιβαρυνθούν με κάποια πρόσθετη χρηματική ποινή, αναλύεται στο 5ο κεφάλαιο. Επισημαίνονται βέβαια και οι υποχρεώσεις των δύο συμβαλλόμενων μερών σε περίπτωση άσκησής του, είτε είναι χρηματικές είτε αφορούν την παραλαβή ή παράδοση των αγαθών. Στο προτελευταίο μέρος της εργασίας αξιολογείται η αποτελεσματικότητά τους στην προστασία των καταναλωτών. Ο όγκος των πληροφοριών για την ηλεκτρονική σύμβαση, για το αγαθό ή την υπηρεσία, για τον έμπορο κ.λπ. είναι τεράστιος, με αποτέλεσμα ορισμένοι καταναλωτές να οδηγούνται σε σύγχυση. Αμφισβητείται και η αποτελεσματικότητα του δικαιώματος υπαναχώρησης, μιας και υπάρχουν καταναλωτές που δύσκολα αποφασίζουν να αποδεσμευτούν από μια σύμβαση, καθώς μετά την απόκτηση των αγαθών δένονται συναισθηματικά με αυτά ή υποστηρίζουν φανατικά τις αρχικές απόψεις που έχουν για τα προϊόντα. Παράλληλα, η επέκταση της διάρκειας υπαναχώρησης δυσχεραίνει την ισχύουσα κατάσταση. Προτείνονται, λοιπόν, εναλλακτικοί τρόποι χορήγησης των προστατευτικών αυτών δικαιωμάτων για τα συμφέροντα των καταναλωτών. Στο 6ο κεφάλαιο εξετάζονται οι ειδικές ρυθμίσεις αναφορικά με την προστασία των καταναλωτών στις συμβάσεις εξ αποστάσεως παροχής χρηματoοικονομικών υπηρεσιών, οι οποίες αποτελούν μέρος των συμβάσεων του ηλεκτρονικού εμπορίου. Οι Έλληνες καταναλωτές προστατεύονται σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 2251/1994, οι οποίες προσαρμόστηκαν με βάση την Οδηγία που μελετάμε. Πρέπει να είναι ιδιαιτέρως προσεκτικοί κατά την προσυμβατική τους ενημέρωση, μιας και σε σχέση με τους προμηθευτές βρίσκονται σε μειονεκτική θέση, οικονομικά κυρίως. Τέλος, τονίζεται πως, εκτός από τις απαραίτητες πληροφορίες που δίνονται στους καταναλωτές πριν τη σύναψη μιας σύμβασης, απολύτως κατανοητές πρέπει να είναι και οι εγγυήσεις προϊόντων, οι οποίες παρέχονται από τους εμπόρους. Οι ίδιοι είναι υπεύθυνοι για τυχόν ελαττώματα που εμφανίζουν τα αγαθά. Στη συνέχεια ορίζονται οι έννοιες των παραγωγών προϊόντων, των αθέμιτων εμπορικών πρακτικών, της διαφήμισης καθώς και της συγκριτικής διαφήμισης. Οι εμπορικές πρακτικές των προμηθευτών εξετάζονται από τα δικαστήρια. Αν κριθεί πως ανήκουν στην κατηγορία των παραπλανητικών ή επιθετικών, τότε απαγορεύονται, γιατί θεωρούνται αθέμιτες. The aim of this dissertation is to investigate the issue of consumer protection in concluding contracts, which are related to e-commerce. An example of such contracts that are going to be extensively analyzed are distance contracts. The evolution of technology and the rhythms of modern day-to-day life has led millions of Internet users from all over the world to have access to contracts of various kinds on daily basis. In the first chapter I deal with the importance of the Internet and the incredible possibilities it offers, e-commerce and transactions concluded with electronic technical means. Transactions via the Internet and other media such as e-mail, fax or even the telephone are not only beneficial to businesses in various industries, which have become particularly profitable due to distance selling, but also consumers - Internet users, who at every time and everywhere can make their purchases without any particular difficulty. However, legislation is needed in order to protect consumers effectively. Directive 2000/31/EC, known as the "E-Commerce Directive", deals with specific arrangements incorporated into our national legislation. After a brief description of this Directive in the second chapter of the assignment, more extensive reference is made to Directive 2011/83/EC on consumer rights not only in the same chapter but also in a significant part of this dissertation. It is the most recent Reform Directive applied by the European Member States for most types of distance contracts. Nevertheless, it is explained that its great title is ultimately misleading. The third chapter defines the concepts of consumer and supplier according to the aforementioned Directive. The legislator, in order to encourage European consumers to sign contracts using electronic technical means but also to protect them, provides two very important and substantial rights. In the 4th chapter of this dissertation develops the obligation of the traders to fully inform each consumer who intending to carry out such transaction before the completion of the purchase process. The right of information, as well as the right of withdrawal, has been incorporated into this Directive on Consumer Rights. The second right that can be exercised by digital consumers, no later than 14 days after the completion of the contract, without giving reasons for rejecting and without incurring any additional fine, is discussed in Chapter 5. Of course, the obligations of the two parts in the case of the practice, either monetary or concerning the receipt or delivery of the goods, are noted. The penultimate part of the dissertation evaluates their effectiveness in consumer protection. The amount of information about the electronic contract, for the good or service, for the trader, etc. is enormous, leading some consumers to confusion. The effectiveness of the right of withdrawal is also disputed, since there are consumers who find it difficult to decide to be released from a contract, since after acquiring the goods they are emotionally tied to them or fanatically support their initial views on the products. At the same time, the extension of the withdrawal period makes the current situation difficult. Alternative ways of granting these protective rights to the interests of consumers are therefore proposed. Chapter 6 deal with specific arrangements for consumer protection in distance contracts for financial services, which are part of e-commerce contracts. Greek consumers are protected according to the provisions of Law 2251/1994, which have been adapted according to the Directive we are studying. They must be particularly careful in their pre-contractual information, as they are in a disadvantageous, economically dominant position. Lastly, it is emphasized that, in addition to the necessary information given to consumers before a contract is concluded, the product guarantee provided by traders must be fully understood. They are responsible for any fault or disadvantage that the goods display. Subsequently there are definitions of product manufacturers, unfair commercial practices, advertising and comparative advertising. Supplier's commercial practices are examined by the courts. If they are considered to belong to the category of misleading or offensive, they are forbidden, because they are considered unfair. 2018-01-16T14:03:20Z 2018-01-16T14:03:20Z 2017-09-04 Thesis http://hdl.handle.net/10889/10940 gr 0 application/pdf

Η προστασία του καταναλωτή στις συμβάσεις στο διαδίκτυο

Παρόμοια τεκμήρια