| Περίληψη: | Αρκετές θεωρίες για τη παθοφυσιολογία και τη σωστή αντιμετώπιση του βλαισού μεγάλου δακτύλου έχουν περιγραφεί τα τελευταία χρόνια. Ο μεγάλος αριθμός χειρουργικών επεμβάσεων που έχουν περιγραφεί για την αντιμετώπιση του βλαισού μεγάλου δακτύλου δείχνει ότι δεν υπάρχει κάποια κοινά αποδεκτή μέθοδος. Η διαφυσιακή οστεοτομία Ludloff χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια για τις μεγάλες-βαριές παραμορφώσεις του ΒΜΔ. Όμως η συγκεκριμένη είναι μία ενδογενώς ασταθής οστεοτομία όπως όλες οι κεντρικές οστεοτομίες. Αστάθεια στην περιοχή της οστεοτομίας με την εμφάνιση υπετροφικού (αντιδραστικού) οστικού πώρου και καθυστερημένη πώρωση βλέπουμε σε ποσοστό έως 26,7% και 6,7% αντίστοιχα των περιπτώσεων οστεοτομίας κατά Ludloff σύμφωνα με την βιβλιογραφία. Απώλεια της διόρθωσης και επανεγχείρηση αναφέρεται σε ποσοστό από 1.5% έως 5%.
Αυτό μας οδήγησε στο να μελετήσουμε μία πιο σταθερή οστεοσύνθεση. Τροποποιήσαμε την οστεοσύνθεση Ludloff, προσθέτοντας μία μίνι κλειδούμενη πλάκα στην έσω επιφάνεια του 1ου μεταταρσίου και την μελετήσαμε εμβιομηχανικά στο Εργαστήριο Αντοχής Υλικών του ΕΜΠ.
Είκοσι όμοια συνθετικά δοκίμια 1ου μεταταρσίου (Sawbone, Pacific Research Laporatories, Vashon, WA) 4ης γενεάς χρησιμοποιήθηκαν για την εμβιομηχανική μελέτη.
Τα δοκίμια χωρίσθηκαν σε δύο ομάδες. Η πρώτη ομάδα (10 δοκίμια) υποβλήθηκε σε τυπική Ludloff οστεοτομία, με οστεοσύνθεση δύο βίδων. Η δεύτερη ομάδα (10 δοκίμια) υποβλήθηκε στην ίδια οστεοτομία με τροποποίηση της οστεοσύνθεσης χρησιμοποιώντας μία μίνι κλειδούμενη πλάκα στην έσω επιφάνεια (2.4 mm Titanium Synthes, Switzerland). Η κυκλική μηχανική καταπόνηση έγινε με την χρήση ενός σεβρο-ϋδραυλικού πλαισιού (Mini-Bionix 858, MTS Systems). Η μέτρηση της εφαρμοζόμενης δύναμης έγινε με την χρήση 500 N transducer (MTS 661.11, Eden Prairie, MN) ενώ η ανταπόκριση των δοκιμίων στην κυκλική καταπόνηση και ο έλεγχος των παραμορφώσεων, έγινε με τη συσκευή LIMESS Q-400-3D-DIC (Digital Image Correlation).
Η μεταβολή του ανοίγματος της οστεοτομίας (Osteotomy gap) υπό μέγιστη φόρτιση ήταν σημαντικά μεγαλύτερη στην Ομάδα Α, με την αύξηση να παρατηρείται νωρίς κατά την διαδικασία της καταπόνηση (στους πρώτους 1000-5000 κύκλους φόρτισης) και να παραμένει σταθερά αυξημένη μέχρι τέλους της πειραματικής διαδικασίας. Το πιο σημαντικό εύρημα ήταν η ύπαρξη στατιστικώς σημαντικής διαφοράς στην αύξηση του κενού της οστεοτομίας μεταξύ των δύο ομάδων νωρίς, μόλις μετά από 5000 κύκλους φόρτισης.
Η απώλεια της γωνιακής διόρθωσης (Lateral angle change) ήταν επίσης μεγαλύτερη στην ομάδα Α, με την αύξηση να παρατηρείται νωρίς στη πειραματική διαδικασία (5000 κύκλους) και να παραμένει μεγαλύτερη σε όλη της διάρκεια του πειράματος. Στατιστικώς σημαντική διαφορά στην απώλεια της γωνιακής διόρθωσης μεταξύ των δύο ομάδων παρατηρείται στο τέλος της πειραματικής διαδικασίας (300.000 κύκλους).
Να σημειωθεί ότι, τα πειραματικά δοκίμια της ομάδας Β σε συνθήκες μη φόρτισης στους 5000 και 300.000 κύκλους είχαν μειωμένο υπολειπόμενο κενό κατά 51% και 57% αντίστοιχα, σε σχέση με τα δοκίμια της ομάδας Α. Επιπλέον, τα δοκίμια της ομάδας Β σε συνθήκες μη φόρτισης εμφανίζουν κατά 75% λιγότερη απώλεια της γωνίας διόρθωσης μετά από 300.000 κύκλους καταπόνησης.
Η τροποποίηση της Ludloff οστεοτομίας με την εφαρμογή μιας κλειδούμενης μίνι πλάκας στην έσω επιφάνεια του μεταταρσίου προσφέρει επιπρόσθετη σταθερότητα, προστατεύει από την απώλεια διόρθωσης και την υποτροπή της παραμόρφωσης. Η ανάγκη για χειρουργικές επεμβάσεις στον άκρο πόδα, κυρίως στο γυναικείο πληθυσμό μέσης και τρίτης ηλικίας με προβλήματα οστεοπενίας-οστεοπόρωσης, είναι μία πρόκληση, πόσο περισσότερο η απαίτηση των ασθενών για άμεση φόρτιση και κινητοποίηση. Πιστεύουμε ότι τα αποτελέσματα της εργασίας μας είναι χρήσιμα στην αντιμετώπιση αυτών των δύσκολων καταστάσεων.
|
|---|
