| Περίληψη: | Σκοπός της μελέτης: Μολονότι τα τελευταία χρόνια έχει επιτελεστεί σημαντική πρόοδος στην κατανόηση του παθοφυσιολογικού μηχανισμού πίσω από το φαινόμενο της βλάβης εξ ισχαιμίας και επαναιμάτωσης στο νεφρό, υπάρχει έλλειψη φαρμακευτικών παραγόντων στην κλινική πράξη που να μπορούν να την ανατρέψουν. Στην παρούσα μελέτη ερευνάται η επίδραση της βαρδεναφίλης, ενός ευρέως διαδεδομένου αναστολέα της φωσφοδιεστεράσης 5 (PDE5) σε ένα πειραματικό μοντέλο ισχαιμίας-επαναιμάτωσης στον αρουραίο.
Υλικά και μέθοδος: Στο σύνολο 71 αρουραίοι ράτσας Wistar διαχωρίστηκαν σε 7 ομάδες συμπεριλαμβανομένης μιας ομάδας μάρτυρα, μιας ομάδας ελέγχου, 4 ομάδων χορήγησης βαρδεναφίλης σε δόσεις 0.02, 0.2, 2 και 20 μg/kg μία ώρα πριν την ισχαιμία και μία ομάδα χορήγησης 2 μg/kg βαρδεναφιλης αμέσως μετά την ισχαιμία. Τα πειραματόζωα υποβλήθηκαν σε αριστερή νεφρεκτομή και το δεξιό νεφρό υποβλήθηκε σε 45 λεπτά ισχαιμίας με διακοπή της παροχής αίματος στο επίπεδο του νεφρικού μίσχου. Τέσσερις ώρες μετά το τέλος της ισχαιμίας τα πειραματόζωα θανατώθηκαν για λήψη των νεφρών τους, αίματος και ούρων ή υποβλήθηκαν σε σπινθηρογράφημα νεφρού. Οι εκτιμώμενες παράμετροι ήταν τα επίπεδα κρεατινίνης πλάσματος, το κλάσμα FENa, η ιστολογική ανάλυση του νεφρού, η καθήλωση ραδιοφαρμάκου, τα επίπεδα cGMP, ERK και pERK στο νεφρό.
Αποτελέσματα: Η προισχαιμική χορήγηση βαρδεναφίλης είχε ως αποτέλεσμα την μείωση των επιπέδων κρεατινίνης πλάσματος και του λόγου FENa, στην απεμπόληση των ισχαιμικών ιστολογικών βλαβών του νεφρού και στην βελτίωση της σπινθηρογραφικής καθήλωσης του ραδιοφαρμάκου. Στη μέγιστη χορηγούμενη δόση των 20 μg/kg οι βιοχημικές και ιστολογικές παράμετροι δεν διέφεραν στατιστικά από την ομάδα μάρτυρα που δεν υποβλήθηκε σε ισχαιμία. Ο μηχανισμός κυτταροπροστασίας περιλαμβάνει την αύξηση των επιπέδων του cGMP και τη φωσφορυλίωση των κινασών ERK. Η χορήγηση βαρδεναφίλης κατά την επαναιμάτωση δεν προσέφερε νεφροπροστασία.
Συμπεράσματα: Συσσωρευμένη βιβλιογραφία, μέρος της οποίας είναι και η παρούσα μελέτη, αναδεικνύει σημαντική νεφροπροστασία από τους αναστολείς της PDE5 σε πειραματικά μοντέλα νεφρικής ισχαιμίας και επαναιμάτωσης. Σε συνδυασμό με το εξαιρετικό τους προφίλ ασφάλειας, οι αναστολείς της PDE5 καθίστανται ελκυστικοί προς χρήση ενάντια στην ισχαιμία και επαναιμάτωση του νεφρού στον άνθρωπο.
|
|---|
