Δομή των φακιδίων στο βλαστό των φυτών Olea europaea L. και Cercis siliquastrum L.

Η δομή των φακιδίων μελετήθηκε κατά τη διάρκεια του έτους με τη χρήση ηλεκτρονικού μικροσκοπίου σάρωσης (Scanning Electron Microscopy – SEM), οπτικού μικροσκοπίου, οπτικού μικροσκοπίου φθορισμού καθώς και με ιστοχημικές τεχνικές. Παρατηρήθηκαν διαφορές μεταξύ των σχηματισμών των δύο υπό έρευνα φυτών...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος συγγραφέας: Καλαχάνης, Δημήτριος
Άλλοι συγγραφείς: Ψαράς, Γεώργιος Κ.
Μορφή: Thesis
Γλώσσα:Greek
Έκδοση: 2008
Θέματα:
Διαθέσιμο Online:http://nemertes.lis.upatras.gr/jspui/handle/10889/1109
Περιγραφή
Περίληψη:Η δομή των φακιδίων μελετήθηκε κατά τη διάρκεια του έτους με τη χρήση ηλεκτρονικού μικροσκοπίου σάρωσης (Scanning Electron Microscopy – SEM), οπτικού μικροσκοπίου, οπτικού μικροσκοπίου φθορισμού καθώς και με ιστοχημικές τεχνικές. Παρατηρήθηκαν διαφορές μεταξύ των σχηματισμών των δύο υπό έρευνα φυτών. Τα φακίδια της Olea europaea (ελιά) ανήκουν στον τύπο Magnolia, Populus και Pyrus (Esau, 1965). Τα γεμιστικά κύτταρα είναι φελλοποιημένα, όπως προκύπτει από τις ιστοχημικά δεδομένα μας και δεν υπάρχει κανενός είδους καλυπτήριο στρώμα (closing layer). Χαλαρά διευθετημένα, με λεπτά τοιχώματα κύτταρα εναλλάσσονται ετησίως με κύτταρα με παχιά τοιχώματα με μικρότερους μεσοκυττάριους χώρους. Καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, ο φθορισμός της χλωροφύλλης παρατηρήθηκε εντονότερος σε περιοχές του φλοιού παρακείμενες στα φακίδια από ότι σε πιο απομακρυσμένες Τα φακίδια του Cercis siliquastrum (κουτσουπιά) ανήκουν στον τύπο Prunus και Robinia (Esau, 1965). Χαρακτηρίζονται από στιβάδες χαλαρά διευθετημένων, μη φελλοποιημένων γεμιστικών κυττάρων τα οποία καλύπτονται από ένα στρώμα φελλοποιημένων κυττάρων (closing layer). Το στρώμα αυτό σπάζει κατά την αρχή της βλαστητικής περιόδου εξαιτίας της πιέσεως που δημιουργείται από τα υποκείμενα, μη φελλοποιημένα κύτταρα, τα οποία συνεχώς παράγονται από το φελλογόνιο κατά την περίοδο αυτή και αντικαθίσταται από ένα νέο στρώμα που δημιουργείται προς το τέλος της. Αντιστοιχίες παρατηρήθηκαν με την Olea europaea όσον αφορά στο φθορισμό της χλωροφύλλης.