Περίληψη: | Η βιοαιθανόλη παράγεται από την αλκοολική ζύμωση σακχαρούχων, αμυλούχων και κυτταρινούχων πρώτων υλών. Η χρήση της ως εναλλακτικό καύσιμο (βιοκαύσιμο), μπορεί να συμβάλει σημαντικά στην μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.
Στην βιοτεχνολογική παραγωγή αιθανόλης έχει μελετηθεί εκτεταμένα η χρήση ακινητοποιημένων κυττάρων, ως μέσο για τη αύξηση της παραγωγικότητας των ζυμώσεων. Στην παρούσα εργασία μελετήθηκε η προοπτική αξιοποίησης δύο νέων φυσικών υλικών, ως φορέων ακινητοποίησης των κυττάρων της ζύμης για την παραγωγή βιοαιθανόλης. Ο φορείς αυτοί είναι η ελίφη που αποτελεί το εσωτερικό του αποξηραμένου καρπού του φυτού Luffa cylindrica και τεμάχια του βλαστού του φυτού Arundo donax (καλάμι).
Σε όλα τα πειράματα με βιοαντιδραστήρες διαλείποντος έργου, παρουσία των φορέων η παραγωγικότητα σε αιθανόλη αυξήθηκε σημαντικά και μάλιστα σε ορισμένες περιπτώσεις διπλασιάστηκε σε σχέση με τις αντίστοιχες ζυμώσεις απουσία του φορέα. Η βελτίωση είναι ιδιαίτερα σημαντική σε διαλύματα υψηλής αρχικής πυκνότητας σακχάρων (> 18 oBe), στα οποία τα κύτταρα της Saccharomyces cerevisiae, απουσία του φορέα αδυνατούν να αξιοποιήσουν το μεγαλύτερο ποσοστό των διαθέσιμων σακχάρων. Η θετική επίδραση των φορέων, παρουσίασε σταθερότητα κατά την χρήση των ίδιων φορέων σε διαδοχικές ζυμώσεις, γεγονός που αποτελεί ένα επιπλέον θετικό στοιχείο που αφορά στη διαχρονική χρήση τους. Η ακινητοποίηση των κυττάρων στους φορείς, μελετήθηκε με παρατή¬ρηση σε ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σάρωσης (SEM). Επιβεβαιώθηκε πώς η επιφάνεια των φορέων καλύφθηκε από ένα εκτεταμένο βιολογικό υμένιο βιοκαταλύτη, το οποίο αυξάνει σημαντικά και με μικρό κόστος την παραγωγικότητα του βιοαντιδραστήρα.
Συμπερασματικά, τόσο η ελίφη, όσο και το καλάμι, φαίνεται ότι συγκεντρώνουν σημαντικά πλεονεκτήματα για να αποτελέσει η χρήση τους μια ουσιαστική πρόταση για βελτίωση της τεχνολογίας παραγωγής βιοαιθανόλης.
|