| Περίληψη: | Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η μελέτη της συνολικής κερδοφορίας τεσσάρων ευρωπαϊκών χωρών (Γερμανία, Ολλανδία, Πορτογαλία και Ελλάδα) από το 1960 έως το 2017. Επικεντρωνόμαστε στην τελευταία περίοδο η οποία έχει ως αφετηρία την έναρξη της παγκόσμιας κρίσης το 2007, γεγονός το οποίο έπληξε με διαφορετικό τρόπο το κάθε κράτος. Με βάση την μαρξιστική θεωρία επιλέγονται οι βασικοί μακροοικονομικοί μας δείκτες ώστε να μελετήσουμε την κερδοφορία της κάθε οικονομίας. Παράλληλα, μελετάμε μακροοικονομικούς παράγοντες όπως ο λόγος εξαγωγών-εισαγωγών και η υποκατανάλωση και προσπαθούμε να βρούμε αν υπάρχει έμμεση σχέση και κατά ποιο τρόπο επηρεάζουν την κερδοφορία.
Η μελέτη δείχνει ότι όλες οι εξεταζόμενες χώρες πλην της Ελλάδας αφενός δεν επλήγησαν ιδιαίτερα από την πρόσφατη διεθνή οικονομική κρίση και αφετέρου είναι σε πορεία ανάκαμψης της κερδοφορίας τους. Η Ελλάδα αναδείχθηκε ως ο αδύναμος ευρωπαϊκός «κρίκος» στην πρόσφατη παγκόσμια οικονομική κρίση: δραματική πτώση του εθνικού προϊόντος, εκτόξευση της ανεργίας και εντονότατη πτώση της κερδοφορίας. Η μελέτη επίσης έδειξε ότι σε όλες τις εξεταζόμενες χώρες πλην της Ελλάδας η κερδοφορία των οικονομιών σχετίζεται με τις επιδόσεις τους στο εξωτερικό εμπόριο. Η ελληνική οικονομία αντιθέτως βάσισε την ανάπτυξη και κερδοφορία της κυρίως στα μη εκτιθέμενα στο διεθνή ανταγωνισμό μη-εμπορεύσιμα αγαθά και υπηρεσίες, ενώ μέσω του διεθνούς δανεισμού οδηγήθηκε στην υπερκατανάλωση εμπορεύσιμων αγαθών από την Αλλοδαπή. Αυτός ο τύπος ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας είναι και η βαθύτερη αιτία της πρόσφατης και συνεχιζόμενης βαθιάς οικονομικής της κρίσης.
|
|---|
