| Περίληψη: | Στις μέρες μας, και στο συνεχώς μεταβαλλόμενο και ανταγωνιστικό περιβάλλον που επικρατεί, αρκετές επιχειρήσεις επιλέγουν να μετακινηθούν σε αγορές όπου το περιβάλλον λειτουργίας τους θα είναι ευνοϊκότερο. Ωστόσο, υπάρχουν αρκετά εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν για να μεταφερθεί η έδρα μιας εταιρίας από ένα κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ένα άλλο. Υπό αυτές τις συνθήκες, φυσικό επακόλουθο είναι η ανησυχία των εργοδοτών, αλλά και των ίδιων των εργαζομένων για τη διαφύλαξη αλλά και την προώθηση των συμφερόντων τους. Επομένως, επιτακτική είναι η ανάγκη σύστασης της δέκατης τέταρτης Οδηγίας του Ευρωπαϊκού Εταιρικού δικαίου για να πραγματποιηθεί η μεταφορά της καταστατικής έδρας μιας εταιρίας.
Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη της εταιρικής κινητικότητας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, των παραγόντων που την επηρεάζουν, των προϋποθέσεων που πρέπει να τηρούνται προκειμένου να μπορέσει μια εταιρία να πραγματοποιήσει μια τέτοια μετακίνηση, καθώς και του νομικού πλαισίου που τη διέπει. Επιπλέον, για την πιο ολοκληρωμένη κατανόηση του θέματος θα αναφερθεί και η περίπτωση της κινητικότητας του εταιρικού μορφώματος της Ευρωπαϊκής Εταιρίας καθώς και των διασυνοριακών συγχωνεύσεων. Τέλος, θα μελετηθεί η συμμετοχή των εργαζομένων στην ευρωπαϊκή αγορά και πώς αυτή επηρεάζεται από τη μετακίνηση των επιχειρήσεων, τόσο για τους εργαζόμενους στις κοινές επιχειρήσεις, όσο και για τις περιπτώσεις της Ευρωπαϊκής Εταιρίας και των διασυνοριακών συγχωνεύσεων.
Στην παρούσα εργασία αρχικά θα εξεταστεί η ελευθερία της εταιρικής κινητικότητας με βάση τη Συνθήκη και τη νομολογία του δικαστηρίου, όπως και τα εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν στην προσπάθεια μετακίνησης μιας εταιρίας από ένα κράτος σε ένα άλλο (εξ αιτίας της σύγκρουσης της θεωρίας της πραγματικής έδρας και αυτής της καταστατικής). Στη συνέχεια, θα μελετηθεί η νομοθετική πρωτοβουλία από την ΕΕ, με την υιοθέτηση ενός νομικού πλαισίου που θα ρυθμίζει τους κανόνες που διέπουν τη μεταφορά της έδρας μιας εταιρίας. Έπειτα θα αναφερθεί η κινητικότητα στην περίπτωση της Ευρωπαϊκής Εταιρίας και των διασυνοριακών συγχωνεύσεων. Τέλος, θα ασχοληθούμε με την προσπάθεια εξισορρόπησης, από τη μεριά των κυβερνήσεων, των αναγκών μιας νέας και ανταγωνιστικής οικονομίας με την διατήρηση των συμμετοχικών δικαιωμάτων των εργαζομένων τους με βάση την αντίστοιχη νομολογία.
|
|---|
