| Summary: | Η πήξη του αίματος είναι μια διεργασία εξαιρετικής σημασίας για την
ομοιόσταση και τη φυσιολογική λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού. Ο
μηχανισμός και οι παράγοντες που συμμετέχουν σε αυτή τη διεργασία, έχουν
σταδιακά αποκαλυφθεί, παρέχοντας διαχρονικά μια ποικιλία επιλογών για την
παρέμβαση και διόρθωση στις περιπτώσεις εκείνες που κρίνεται κλινικά
απαραίτητο. Η πήξη του αίματος, αποτελεί σημαντικό παράγοντα θνησιμότητας
σε μια σειρά από καρδιαγγειακά και πνευμονικά νοσήματα και η σημασία των
αντιπηκτικών φαρμάκων για την επιβίωση σε αυτές τις περιπτώσεις είναι
απαραίτητη. Tα αντιπηκτικά είναι φάρμακα που ελαττώνουν την δυνατότητα
πήξης του αίματος. Η εξέλιξη στο μονοπάτι της πήξης και στις στρατηγικές
ανακάλυψης και ανάπτυξη φαρμακευτικών αγωγών, έχουν προσφέρει
διαχρονικά την επιτυχή εισαγωγή στην κλινική αποτελεσματικών θεραπευτικών
αγωγών που ελαττώνουν το χρόνο πήξης αλλά κατά το ίδιο χρονικό διάστημα
έχουν πέρα από τους διαφορετικούς μηχανισμούς δράσης σαφείς αντενδείξεις
και παρενέργειες, που καθιστούν προβληματική την επιλογή της κατάλληλης
αντιπηκτικής θεραπείας. Το βασικότερο συστατικό στοιχείο αυτών των
αντεδείξεων είναι η εκτεταμένη (ή μη) αιμορραγία του ανώτερου ή και
κατώτερου πεπτικού συστήματος. Η βασική αυτή παρενέργεια δημιουργεί
εκτεταμένο προβληματισμό για την αναστροφή της, την πληρέστερη εκτίμηση
για το μέγεθος και τη φύση του προβλήματος η οποία απαιτεί ολοκληρωμένες
προσεγγίσεις για την καταπολέμησή της.
Οι αντιπηκτικές φαρμακευτικές αγωγές, εξελίσσονται διαρκώς για να καλύψουν
καταστάσεις που απειλούν άμεσα τη ζωή (κολπική μαρμαρυγή, βαθιά φλεβική
θρόμβωση, έμφραγμα του μυοκαρδίου, ανακοπή και πνευμονική εμβολή) είναι
εμφανές πως η ευθεία σύνδεση της αντιπηκτικής θεραπείας με την αιμορραγία
είναι καθοριστική. Η εργασία αυτή παρακολουθεί την ιστορία ανάπτυξης
αντιπηκτικών θεραπευτικών αγωγών, με τους μηχανισμούς δράσης και τις
αντενδείξεις της, σχολιάζει την εμφάνιση γαστρεντερικών αιμορραγικών
επεισοδίων και παρακολουθεί την εξέλιξη της μελέτης τους, με έμφαση στις
διαφορετικές κλινικές προσεγγίσεις για την αξιολόγηση της κρισιμότητάς τους,
καθώς επίσης και το αποτέλεσμα της εφαρμογής διαφορετικών προσεγγίσεων
για την αναστροφή τους.
|
|---|
