Επίδραση φλαβονοειδών στην έκφραση και δραστικότητα του πρωτεασώματος σε χονδροκύτταρα και ινοβλάστες διαφορετικής προέλευσης, με έμφαση στην επίδραση της φλαβόνης κερσετίνης

• Κύριος συγγραφέας: Κορδού, Ζωή
• Άλλοι συγγραφείς: Αλετράς, Αλέξης
• Μορφή: Thesis
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2019
• Θέματα: Φλαβονειδή; Πρωτεάσωμα; Κερσετίνη; Χονδροκύτταρα; Ινοβλάστες; Flavonoids; Proteasome; Quercetin; ROS; Nrf2 / ARE; Chondrocytes; Fibroblasts; SM; IFT; 547.869

Τα φλαβονοειδή αντιπροσωπεύουν μια ευρεία κατηγορία φαινολικών φυτοχημικών που αποτελούν σημαντικό συστατικό της ανθρώπινης διατροφής. Απαντώνται σε φρούτα, λαχανικά, λουλούδια και σπόρους, συνεισφέροντας σημαντικά στη γεύση και στο χρώμα τους. Η χημική δομή των φλαβονοειδών είναι αυτή των διφαινυλοπροπανίου (C6-C3-C6) που αποτελείται από δύο αρωματικούς δακτυλίους συνδεδεμένους μέσω τριών ανθράκων που σχηματίζουν έναν οξυγονωμένο ετεροκυκλικό μόριο. Τα φλαβονοειδή κατατάσονται σε διάφορες υποκατηγορίες λαμβάνοντας υπόψιν τρεις κύριους παράγοντες: τη χημική φύση του μορίου, τις παραλλαγές στον αριθμό και την κατανομή των φαινολικών υδροξυλομάδων στο μόριο και τους υποκαταστάτες τους. Οι κύριες υποκατηγορίες των φλαβονοειδών είναι οι ανθοκυανίνες, οι φλαβανόλες, οι φλαβανόνες, οι φλαβονόλες, οι φλαβόνες και οι ισοφλαβόνες. Οι πιο γνωστές βιολογικές δράσεις των φλαβονοειδών περιλαμβάνουν την πρόληψη του καρκίνου, την αναστολή της επαναρρόφησης των οστών, την ορμονική και την καρδιοπροστατευτική δράση. Επιπλέον, έχουν αντιβακτηριακές και αντι-ιικές ιδιότητες. Τα φλαβονοειδή έχει αποδειχθεί ότι δρουν ως συλλέκτες διαφόρων ενεργών ειδών οξυγόνου, όπως ρίζα υδροξυλίου, υπεροξυ- ρίζες ή ανιόντα υπεροξειδίου, λόγω της παρουσίας μιας ομάδας κατεχόλης στο δακτύλιο Β και του διπλού δεσμού 2,3 σε συνδυασμό με την 4- καρβονυλομάδα, καθώς επίσης και τις ομάδες 3- και 5-υδροξυλίου. Το πρωτεάσωμα είναι η κύρια κυτταρική, μη λυσοσωμική, πρωτεάση θρεονίνης. Είναι υπεύθυνο για την αποικοδόμηση πολλών ενδοκυτταρικών πρωτεϊνών, συμπεριλαμβανομένων των λάθος αναδιπλωμένων, μετουσιωμένων ή κατεστραμμένων πρωτεϊνών, καθώς όμως και απολύτως υγειών πρωτεϊνών, οι οποίες πρέπει να απομακρυνθούν για τη φυσιολογική κυτταρική λειτουργία. Το πρωτεασώμα 26S είναι ένα ενδοκυτταρικό πρωτεολυτικό σύμπλοκο δύο συστατικών: ενός πρωτεολυτικού πυρήνα 20S, ο οποίος περιέχει την καταλυτική δραστικότητα, και μιας ρυθμιστικής υπομονάδας 19S. Ο πρωτεολυτικός πυρήνας 20S αποτελείται από 28 υπομονάδες κατανεμημένες σε τέσσερις επταμερείς δακτυλίους στοιβαγμένους ο ένας πάνω από το άλλο, για να σχηματίσουν μια δομή που μοιάζει με βαρέλι. Τα συστατικά των δύο εξωτερικών δακτυλίων καλούνται α-υπομονάδες και εκείνα των δύο εσωτερικών β-υπομονάδες. Στις υπομονάδες β5, β1 και β2 εντοπίζονται τα καταλυτικά κέντρα με δραστικότητα τύπου χυμοθρυψίνης (CT-L), κασπάσης / PGPH (υδρολυτική πεπτιδυλογλουταμυλο-πεπτιδίου) και θρυψίνης (Τ-L), αντίστοιχα. Σε πολλές μελέτες έχει αναφερθεί ότι η έκφραση των καταλυτικών υπομονάδων του πρωτεασώματος μπορεί να προκληθεί από διάφορα εξωγενή ερεθίσματα μέσω του μονοπατιού Nrf2 / ARE. Έχει αναφερθεί επίσης ότι η γήρανση κυττάρων διαφόρων ανθρώπινων ιστών καθώς και κυττάρων σε πρωτογενείς κυτταροκαλλιέργειες συνοδεύονται από απώλεια της λειτουργικότητας του πρωτεασώματος. Όμως μετά την ενεργοποίηση του πρωτεασώματος, είτε με γενετικά είτε φυσικά μέσα, παρατηρείται καθυστέρηση της γήρανσης. Ο ρινικός πολύποδας και το πτερύγιο ανθρώπινου οφθαλμού είναι δύο φλεγμονώδεις ασθένειες του ρινικού βλεννογόνου και του κερατοειδούς, αντίστοιχα, στις οποίες παθογενετικό ρόλο παίζουν τα δραστικά είδη οξυγόνου (ROS). Η οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ), μια εκφυλιστική ασθένεια των αρθρώσεων και η χαλάρωση των ενδοπροθέσεων ολικής αρθροπλαστικής είναι επίσης δύο διαταραχές στις οποίες τα ROS θεωρούνται κύριοι παθογενετικοί παράγοντες. Τα ROS εμπλέκονται επίσης σε πολλές ασθένειες των πνευμόνων καθώς και στη γήρανση του δέρματος. Σκοπός αυτής της εργασίας ήταν να μελετηθεί η επίδραση των φλαβονοειδών ως ρυθμιστών της έκφρασης και δραστικότητας του 20S πρωτεασώματος σε ινοβλάστες και χονδροκύτταρα που απομονώνονται από ιστούς που λαμβάνονται από ασθενείς που πάσχουν από διάφορες φλεγμονώδεις ασθένειες στις οποίες τα ROS παίζουν σημαντικό παθογενετικό ρόλο.