| Περίληψη: | Η τοξικομανία είναι μια ψυχολογική διαταραχή της συμπεριφοράς που περικλείει φαινόμενα εκτροπής που σχετίζονται με την χρήση, όπως η απώλεια ελέγχου, παθολογική χρήση και εμμονή στην κατάχρηση παρά την βλάβη που προκαλείται από αυτή.
Είναι το αποτέλεσμα αλυσιδωτών συναισθηματικών εκδηλώσεων που οδηγούν το άτομο στη διατήρηση ενός φαύλου κύκλου συμπεριφοράς, κινητοποιούν πεποιθήσεις περί ανικανότητας µε αποτέλεσμα να δημιουργείται η επιθυμία για τη χρήση ως απάντηση. Η αμφίδρομη σχέση μεταξύ του κοινωνικού και του πολιτισμικού περιβάλλοντος και των προβλημάτων της υγείας που προκύπτουν βρίσκει την πλέον χαρακτηριστική της έκφραση στην περίπτωση των νόσων που συσχετίζονται με την εξάρτηση από ουσίες. Στις γυναίκες, αντικατοπτρίζει την προσωπική τους εξέγερση απέναντι σε μια δυσβάσταχτη πραγματικότητα, κοινωνική και οικογενειακή, αντανάκλαση μιας κατάστασης που την καταπιέζει, την εκμεταλλεύεται, την καταδικάζει σε καθημερινή μιζέρια.
Ο σκοπός της ερευνητικής μελέτης είναι, η διερεύνηση των επιπέδων άγχους και κατάθλιψης Γυναικών, σε συνάρτηση με τη χρήση ουσιών, τα κίνητρα που τις οδήγησαν στην απόφαση της προσπάθειας απεξάρτησης, η ψυχική και σωματική τους υγεία αλλά και η μελέτη της ύπαρξης ψυχιατρικής συννοσηρότητας που συσχετίζεται με τα ποιοτικά τους χαρακτηριστικά . Διερευνώνται και αξιολογούνται οι επιπτώσεις της συμμετοχής των ψυχοτρόπων ουσιών στην περιγεννητική περίοδο η άμεση ανταπόκριση των παρεχόμενων υποστηρικτικών υπηρεσιών, η μέριμνα και η ετοιμότητα των κρατικών μηχανισμών στα πλαίσια της Δημόσιας Υγείας για την προστασία των ειδικών ομάδων . Η Μεθοδολογία της έρευνας παρουσιάζει μια συγχρονική μελέτη παρατήρησης με ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά. Για την συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκαν ανώνυμα Διεθνώς επικυρωμένα ψυχομετρικά εργαλεία-ερωτηματολόγια μεταφρασμένα για τις ανάγκες του Ελληνικού πληθυσμού, που συμπληρώθηκαν από τις γυναίκες και καταγράφηκαν οι αντιλήψεις τους τη δεδομένη στιγμή αλλά και τα επίπεδα άγχους και κατάθλιψης που εμφάνιζαν κατά την προσέγγιση τους στα θεραπευτικά προγράμματα. Στα αποτελέσματα της έρευνας το δείγμα αποτέλεσαν 82 ενήλικες γυναίκες (n=82),οι οποίες συμμετείχαν στην έρευνα οικειοθελώς και είχαν κάνει αίτηση θεραπείας σε Δημόσιο θεραπευτικό πρόγραμμα απεξάρτησης .
16
Οι 46 (n=46) από αυτές τις Γυναίκες που βρίσκονταν σε περιγεννητική περίοδο ελέγχθηκαν ξεχωριστά για τον κίνδυνο ανάπτυξης επιλόχειας κατάθλιψης. Ανευρίσκονται αυξημένα ποσοστά επιπολασμού άγχους και κατάθλιψης των εξαρτημένων Γυναικών που ταυτίζονται αρκετά με τα δεδομένα αντίστοιχων μελετών παρόλα αυτά όμως διαφοροποιούνται σε πολλά σημεία, όπως την ηλικία, το μορφωτικό επίπεδο και στις αντιλήψεις τους για τα θεραπευτικά προγράμματα γεγονός που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Τα άτομα που παρουσιάζουν ψυχικές διαταραχές και κυρίως έντονο ιδιοσυγκρασιακό άγχος και κατάθλιψη έχουν μεγαλύτερη επιρρέπεια στην τοξικομανία. Οι εξαρτημένες Γυναίκες παρουσιάζουν ψυχικές διαταραχές τύπου κατάθλιψης, σε μεγαλύτερη συχνότητα από τον γενικό πληθυσμό και σχεδόν διπλάσια ποσοστά νοσηρότητας, το 42% δε από αυτές εμφανίζουν κίνδυνο ανάπτυξης επιλόχειας κατάθλιψης στην περιγεννητική περίοδο . Συμπερασματικά καταλήγουμε ότι οι παράγοντες αρνητικής επίδρασης που αναδείχθηκαν δίνουν τη δυνατότητα σχεδιασμού και υλοποίησης στοχευόμενων παρεμβάσεων στην συγκεκριμένη ευάλωτη ομάδα του πληθυσμού. Πέρα από την ποικιλομορφία και διαφορετικότητα των θεωριών που αφορούν τις εξαρτήσεις και τις θεραπευτικές τους προσεγγίσεις, οι περισσότεροι συγκλίνουν και συμφωνούν ότι ο σπουδαιότερος παράγοντας για μια επιτυχημένη θεραπεία αποτελεί το κίνητρο που πρέπει να έχει ο χρήστης ουσιών για την θεραπεία του.
|
|---|
