| Περίληψη: | Η οστεοαρθρίτιδα γόνατος (ΟΑΓ), αποτελεί συνήθη νόσο του μυοσκελετικού συστήματος που συναντάται συνήθως σε άτομα μέσης και μεγαλύτερης ηλικίας. Η εφαρμογή προγραμμάτων θεραπευτικής άσκησης (ΠΘΑ) φαίνεται να επιδρά θετικά στη μείωση των συμπτωμάτων και στην αύξηση της λειτουργικότητας. Σκοπός της εργασίας ήταν να ελέγξει την επίδραση της συμμετοχής ή μη, ασθενών με ΟΑΓ σε ολιστικό ΠΘΑ, στις παραμέτρους της μυοσκελετικής αξιολόγησης, της λειτουργικότητάς τους και τις ψυχομετρικές παραμέτρους αξιολόγησης τους.
Μέθοδος: 54 ασθενείς συνολικά ασθενείς με ΟΑΓ (Kellgren Lawrence: 2-3 βαθμού), 44-73 ετών, χωρίς συνοδά προβλήματα υγείας, ολοκλήρωσαν την εθελοντική συμμετοχή τους στην έρευνα. Οι ασθενείς διαχωρίστηκαν σε δυο ισάριθμες ομάδες, την πειραματική ομάδα (ΠΟ) και την ομάδα ελέγχου (ΟΕ). Οι ασθενείς της ΠΟ μόνο, πραγματοποιήσαν το επιτηρούμενο ΠΘΑ διάρκειας 8 εβδομάδων, αποτελούμενο από 3 συνεδρίες/εβδομάδα. Στο ίδιο χρονικό διάστημα οι συμμετέχοντες στην ΟΕ, δεν συμμετείχαν σε κανενός είδους παρέμβαση. Μετά την ολοκλήρωση του ΠΘΑ για την ΠΟ, για διάστημα 8 εβδομάδων οι ασθενείς της ΠΟ και της ΟΕ δεν πραγματοποιούσαν θεραπευτική άσκηση. Το ολιστικό ΠΘΑ για την ΠΟ διαρκούσε 60 λεπτά/συνεδρία, περιλαμβάνοντας: 1)Προθέρμανση και διατάσεις, 2) συνδυαστικές ασκήσεις ενδυνάμωσης κάτω άκρων σύγκεντρης-ισομετρικής συστολής, 3)Ασκήσεις ενδυνάμωσης κάτω άκρων με αλτήρες/λάστιχα, 4) Ισορροπιστικές ασκήσεις 5) Ενεργητική αποκατάσταση. Πραγματοποιήθηκαν 3 συνολικά αξιολογήσεις για κάθε ασθενή της ΠΟ και ΟΕ στα εξής χρονικά διαστήματα: 1η (αρχική) αξιολόγηση: Πριν την έναρξη του ΠΘΟ για την ΠΟ, 2η (ενδιάμεση) αξιολόγηση: Έπειτα από την ολοκλήρωση του ΠΘΟ για την ΠΟ, 3η (τελική) αξιολόγηση: Μετά τη συμπλήρωση 8 εβδομάδων από την ολοκλήρωση του ΠΘΑ για την ΠΟ. Η κάθε αξιολόγηση περιελάμβανε: μετρήσεις ανθρωπομετρικών χαρακτηριστικών, τη συμπλήρωση ερωτηματολόγιων (KOOS, BAI, BDI ΙΙ), τη μέτρηση της ευλυγισίας, της ισοκινητικής ροπής των καμπτήρων/εκτεινόντων μυών της άρθρωσης του γόνατος, της ισομετρικής δύναμης των απαγωγών μυών της άρθρωσης του ισχίου. Οι λειτουργικές δοκιμασίες αξιολόγησης περιελαμβάναν τις δοκιμασίες: 6-Minutes’ Walk Test, Timed Up and Go Test, 30 Seconds Chair Test, 12 Stairs Test. Η ισορροπιστική ικανότητα αξιολογήθηκε μέσω δοκιμασίων τόσο χρονομέτρησης όσο και μέσω του μηχανήματος Biodex Stability System. H στατιστική ανάλυση πραγματοποιήθηκε μέσω ανάλυσης διασποράς (ANOVA), μεταξύ και εντός των ομάδων με τη χρήση του στατιστικού πακέτου SPSS 24.0.
Αποτελέσματα: Οι ασθενείς της ΠΟ έπειτα από την ολοκλήρωση της συμμετοχής τους στο ΠΘΑ, κατά την 2η (ενδιάμεση) αξιολόγησή τους, παρουσίασαν στατιστικώς σημαντική βελτίωση των αξιολογούμενων παραμέτρων: των επιπέδων πόνου, της λειτουργικότητας, της μυϊκής δύναμης των κάτω άκρων, της ισορροπιστικής ικανότητας, της ευλυγισίας, του άγχους και κατάθλιψης σε σχέση με τις αντίστοιχες τιμές των παραμέτρων κατά την 1η (αρχική) αξιολόγησή τους. Παρόλα αυτά, οι ασθενείς της ΠΟ, κατά την 3η (τελική) αξιολόγησή τους, παρουσίασαν στατιστικώς σημαντική επιδείνωση σε ορισμένες παραμέτρους από το σύνολο των αξιολογούμενων παραμέτρων, σε σχέση με τις αντίστοιχες τιμές κατά τη 2η (ενδιάμεση) αξιολόγησή τους ενώ σε ορισμένες άλλες παραμέτρους δεν συνέβη το ίδιο. Επιπρόσθετα, οι ασθενείς της ΠΟ, κατά την 3η (τελική) αξιολόγησή τους, σε ορισμένες παραμέτρους συνέχισαν να παρουσιάζουν σημαντικές βελτιώσεις σε σχέση με τις αντίστοιχες τιμές κατά την 1η (αρχική) αξιολόγησή τους ενώ σε ορισμένες άλλες παραμέτρους δεν συνέβη το ίδιο. Όσον αφορά τους ασθενείς της ΟΕ, δεν παρουσίασαν στατιστικώς σημαντικές διαφοροποιήσεις ως προς το σύνολο των βασικών αξιολογούμενων παραμέτρων, στις τρεις συνολικά αξιολογήσεις (αρχική αξιολόγηση, ενδιάμεση αξιολόγηση, τελική αξιολόγηση) που υποβλήθηκαν στη διάρκεια του χρόνου συμμετοχής τους στη μελέτη.
Συμπεράσματα: Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της παρούσας εργασίας, η επιτηρούμενη εκτέλεση του εν λόγω ολιστικού ΠΘΑ, από τους ασθενείς με ΟΑΓ, για 8 εβδομάδες, φάνηκε ιδιαίτερα αποτελεσματική, στη σημαντικού βαθμού βραχυπρόθεσμη βελτίωση των σχετιζόμενων με την πάθηση τους αξιολογούμενων παραμέτρων. Οι βελτιώσεις αυτές, 8 εβδομάδες μετά την ολοκλήρωση του ΠΘΑ, διατηρήθηκαν σε σημαντικό βαθμό, σε ορισμένες μόνο από αυτές τις παραμέτρους ενώ σε ορισμένες άλλες παραμέτρους δεν συνέβη το ίδιο. Βάσει του συγκεκριμένου ευρήματος, μπορεί να εξαχθεί το συμπέρασμα ότι το συγκεκριμένο ολιστικό ΠΘΑ, θα πρέπει να εκτελείται αδιάλειπτα από τους ασθενείς με ΟΑΓ, προκειμένου οι ασθενείς μέσω της εκτέλεσης του, να αποκομίζουν τα οφέλη του στο μέγιστο βαθμό.
|
|---|
