| Περίληψη: | Η τεχνητή διατροφή αποτελεί μέθοδο θρεπτικής υποστήριξης ζωτικής σημασίας για τους ασθενείς που δεν μπορούν να καλύψουν διαφορετικά τις διατροφικές τους ανάγκες.
Σε βαρέος πάσχοντες ασθενείς που χρειάζονται τεχνητή διατροφική υποστήριξη, συχνά είναι αναγκαία και η χορήγηση φαρμάκων για την θεραπεία ή την ανακούφιση συμπτωμάτων ποικίλων ασθενειών.
Λόγω της πολυπλοκότητας που χαρακτηρίζει τη σύστασή τους, τα προς χορήγηση μείγματα τεχνητής διατροφής, είναι επιρρεπή σε αστάθειες και ασυμβατότητες ως αποτέλεσμα των αλληλεπιδράσεων που αναπτύσσονται μεταξύ των επιμέρους συστατικών τους. Ο συνδυασμός τους με φάρμακα αυξάνει ακόμα περισσότερο τον κίνδυνο εμφάνισης αλληλεπιδράσεων, δίνοντας έδαφος σε συνέπειες είτε αρνητικές για την εξέλιξη της κλινικής κατάστασης των ασθενών ή/και απειλητικές για την επιβίωσή τους.
Η χορήγηση ενός τελικού προϊόντος τεχνητής διατροφικής υποστήριξης επιβάλλεται να είναι ασφαλής και αποτελεσματική, γεγονός που απαιτεί την διεξαγωγή μελετών και την απόκτηση επιστημονικών δεδομένων σχετικά με τη συμβατότητα, σταθερότητα και αποτελεσματικότητα των χορηγούμενων φαρμάκων σε συνδυασμό με την τεχνητή διατροφή, είτε εντερική είτε παρεντερική. Επειδή κάθε οργανισμός είναι διαφορετικός και κάθε περίπτωση ασθενούς μοναδική (καθώς ο κάθε ασθενής μπορεί να πάσχει από διαφορετικό μωσαϊκό ασθενειών και να ποικίλουν οι ανάγκες του), τόσο η σύσταση της τεχνητής διατροφής όσο και οι δόσεις των φαρμάκων πρέπει να εξατομικεύονται. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, να μην καθίσταται εύκολη η συστηματοποίηση των πληροφοριών σχετικά με την συμβατότητα φαρμάκων/συστατικών τεχνητής διατροφής.
Τα βιβλιογραφικά δεδομένα που υπάρχουν και οι μελέτες που έχουν διεξαχθεί, δίνουν μία κατεύθυνση σχετικά με το ποια φάρμακα μπορούν ενδεχομένως να χορηγηθούν με ασφάλεια σε κατάλληλες συγκεντρώσεις, με απαραίτητη προϋπόθεση τη συνεχή παρακολούθηση του ασθενούς και τη διεξαγωγή περαιτέρω ελέγχου των τελικών προϊόντων, όπου κρίνεται απαραίτητο. Παρά τη συστηματοποίηση των βιβλιογραφικών πληροφοριών σε λίστες συμβατότητας φαρμάκων/τεχνητής διατροφής, παράγοντες όπως η σύνθεση του διατροφικού μείγματος, η τελική συγκέντρωση του φαρμάκου, ο χρόνος επαφής με τον καθετήρα, η θερμοκρασία του περιβάλλοντος καθώς και η έκθεση στο φως, μπορούν να μεταβάλλουν την κατάσταση συμβατότητας μεταξύ φαρμάκων και διατροφικών μειγμάτων.
Η γενική οδηγία που υπάρχει από τους αρμόδιους οργανισμούς (ASPEN , ESPEN) είναι η αποφυγή συγχορήγησης φαρμάκων με την τεχνητή διατροφή, με εξαίρεση τις περιπτώσεις στις οποίες κρίνεται απολύτως απαραίτητο. Σημαντική κρίνεται να είναι η παρακολούθηση του ασθενή από αρμόδια διεπιστημονική ομάδα διατροφικής υποστήριξης, της οποίας σημαντικό μέλος οφείλει να είναι ο κλινικός φαρμακοποιός.
|
|---|
