| Περίληψη: | Η αλματώδης ανάπτυξη της τεχνολογίας και ο σύγχρονος τρόπος ζωής έχουν επιφέρει νέους τομείς δράσης ένας εκ των οποίων είναι η ανάπτυξη των ιατροτεχνολογικών προϊόντων. Τα ιατροτεχνολογικά προϊόντα σχεδιάζονται βάσει των σύγχρονων αναγκών και των νέων επιστημονικών δεδομένων. Καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα προϊόντων, από είδη κοινής χρήσης όπως φακοί επαφής, αυτοκόλλητους επιδέσμους και τεστ εγκυμοσύνης έως βηματοδότες, ακτινολογικά μηχανήματα, ενθέματα μαστού, υλικά σφραγίσματος δοντιών, κ.ά.
Η ανάπτυξη φαρμακευτικών σκευασμάτων παρατεταμένης αποδέσμευσης μπορεί να επιτύχει την απελευθέρωση της δραστικής ουσίας βραδέως επί μακρά χρονική περίοδο αλλά αυτό δεν επαρκεί για την επίτευξη σταθερής θεραπευτικής δράσης. Αντιθέτως, τα βλεννοπροσκολλητικά σκευάσματα εξυπηρετούν μεν τους σκοπούς παρατεταμένης απελευθέρωσης ενώ παράλληλα συμβάλλουν στην παρουσία της δοσολογικής μορφής στην κατάλληλη θέση ευνοώντας με αυτό τον τρόπο τη θεραπεία των ασθενών.
Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η ανάπτυξη και μελέτη γαληνικών βάσεων ως φορέων δραστικών ουσιών για εφαρμογή στο δέρμα και στον βλεννογόνο του στόματος. Για τον σκοπό αυτό σχεδιάστηκαν και αναπτύχθηκαν πηκτώματα χρησιμοποιώντας διάφορους πηκτικούς παράγοντες. Σε κάθε τύπο πηκτώματος δοκιμάστηκε η εφαρμογή αντιπροσωπευτικών δραστικών ουσιών με αντιφλεγμονώδη, αντιμικροβιακή ή αναισθητική δράση με βάση τη συνήθη πρακτική που ακολουθείται στα εργαστήρια των Φαρμακείων. Για την παρασκευή των πηκτωμάτων χρησιμοποιήθηκαν τέσσερις πηκτικοί παράγοντες: ομοπολυμερές του πολυακριλικού οξέως (Carbopol 980), Carbopol ultrez 10, καρβοξυμέθυλοκυτταρίνη (Carboxymethylcellulose) και υδροξυαιθυλοκυτταρίνη (Hydroxyethylcellulose), ενώ οι δραστικές ουσίες που δοκιμάστηκαν ήταν: Τριαμσινολόνη (Triamcinolone - TRI), Νυστατίνη (Nystatin – NYS), Λιδοκαΐνη (Lidocaine - LID) και Προπιονική κλομπετασόλη (Clobetasol propionate - CLO). Τα παρασκευασθέντα πηκτώματα μελετήθηκαν ως προς τη σταθερότητά τους κατά την αποθήκευση σε θερμοκρασία δωματίου για 12 μήνες. Τα χαρακτηριστικά που αξιολογήθηκαν ήταν η εμφάνιση (χρώμα, υφή και φυσική σταθερότητα) και το ιξώδες, ενώ αξιολογήθηκε και η τριβή σε δέρμα υγιών εθελοντών. Επιπλέον, η περιεκτικότητα της δραστικής ουσίας χαρακτηρίστηκε με φασματοφωτομετρία υπεριώδους-ορατού (UV-VIS). Τέλος, το πήκτωμα που έδωσε τα καλύτερα αποτελέσματα δοκιμάστηκε από 16 εθελοντές οι οποίοι απάντησαν σε ερωτηματολόγιο αυτοαξιολόγησης το οποίο περιείχε ερωτήσεις για την αντίληψη του χρήστη σχετικά με τα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά (γεύση, την υφή κλπ), και τη διάρκεια παραμονής του πηκτώματος στο σημείο εφαρμογής.
Το πήκτωμα με τον πηκτικό παράγοντα Hydroxyethylcellulose είχε καλύτερη υφή, , φυσικοχημική και μικροβιακή σταθερότητα σε σύγκριση με τα πηκτώματα με τους άλλους πηκτικούς παράγοντες. Συμπερασματικά, ένα πηκτώμα το οποίο διατηρεί τόσο τη σταθερότητά του, όσο και καλά οργανοληπτικά χαρακτηριστικά μετά την ενσωμάτωση ουσιών με αντιφλεγμονώδεις και αντιμικροβιακές ιδιότητες αποτελεί ένα σημαντικό ιατροτεχνολογικό προϊόν, το οποίο θα διευκολύνει πολύ τη Φαρμακευτική πρακτική.
|
|---|
