Επίδραση της ρουτίνης στην αγχώδη συμπεριφορά και την ενεργότητα της ακετυλοχολινεστεράσης εγκεφαλικών περιοχών μυών στο επιληπτικό μοντέλο της πεντυλενοτετραζόλης

• Κύριος συγγραφέας: Σταυροπούλου, Ναταλία
• Άλλοι συγγραφείς: Μαργαρίτη, Μαριγούλα
• Μορφή: Thesis
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2019
• Θέματα: Ρουτίνη; Ακετυλοχολινεστεράση; Πεντυλενοτετραζόλη; Άγχος; Rutine; Acetylcholinesterase; Pentylentetrazole; Anxiety; 616.853 07

Η επιληψία αποτελεί μια νευρολογική διαταραχή, η οποία χαρακτηρίζεται από αυθόρμητες επιληπτικές κρίσεις και κατατάσσεται στις πιο συχνές νευρολογικές διαταραχές, με συχνότητα εμφάνισης 2% στον γενικό πληθυσμό. H μη φυσιολογική διέγερση και ο συγχρονισμός μιας μικρής ομάδας νευρώνων, αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για την εκδήλωση των επιληπτικών κρίσεων και αποδίδονται σε μηχανισμούς, οι οποίοι διαταράσσουν την εκπόλωση και επαναπόλωση των μεμβρανών, καθώς και σε ένα ελαττωματικό νευρωνικό δίκτυο. Ερευνητές αποδίδουν την αιτία σε μείωση της GABAεργικής ανασταλτικής και αύξηση της γλουταμινεργικής διεγερτικής νευροδιαβίβασης και τονίζουν την ρυθμιστική δράση του χολινεργικού συστήματος. Η κλινική εκδήλωση της επιληπτικής κρίσης εμφανίζεται, όταν οι ηλεκτρικές εκφορτίσεις μεγάλου αριθμού νευρώνων συνδέονται, δημιουργώντας ηλεκτρική δραστηριότητα, η οποία μεταδίδεται σε απομακρυσμένες εγκεφαλικές περιοχές από την εστία έναρξης, δημιουργώντας γενικευμένες επιληπτικές κρίσεις. Η επιληψία συνδέεται με αγχογένεση, απώλεια μνήμης και γνωστικές διαταραχές, απώλεια νευρικών κυττάρων και οξειδωτικό στρες. Τα φυσικά προϊόντα διαχρονικά αποτελούν πηγή αποτελεσματικών φαρμάκων και χαρακτηρίζονται από διάφορες ευεργετικές δράσεις (αντιοξειδωτική, αντικαρκινική, αγχολυτική, αντιχολινεστερασική κ.α.). Μέσα από έρευνες έχει αποδειχθεί η ευεργετική δράση πολλών κατηγοριών φλαβονοειδών, με ένα από αυτά να είναι η ρουτίνη. Η ρουτίνη έχει δείξει πως έχει αντιοξειδωτικές και αντιεπιληπτικές ιδιότητες, και αναστέλλει το ένζυμο της ακετυλοχολινεστεράσης. Θα μπορούσε ,λοιπόν να χρησιμοποιηθεί και μόνη της αλλά και μαζί με αντιεπιληπτικά φάρμακα, μειώνοντας ή εξαλείφοντας μερικές από τις παρενέργειές τους ειδικά όσον αφορά το οξειδωτικό στρες και γνωστικά ελλείμματα. Στόχος της παρούσας εργασίας ήταν η μελέτη της πιθανής ευεργετικής δράσης του φλαβονοειδούς ρουτίνη στο χολινεργικό σύστημα, την αγχώδη συμπεριφορά και την κινητικότητα ενήλικων αρσενικών μυών με εμφάνιση επιληπτικών κρίσεων, επαγόμενες με πεντυλενοτετραζόλη (PTZ). Μια παράμετρος, που αξιολογήθηκε ήταν ο λόγος των κλασμάτων SS/DS, που υποδεικνύει την αναλογία των δύο κύριων ισομορφών (G1 και G4) της AChE, η οποία έχει χαρακτηρισθεί ως πιθανό «αποτύπωμα» της εκάστοτε παθοφυσιολογικής κατάστασης. Επίσης, εξετάστηκε η επίδραση της πεντυλενοτετραζόλης στους παραπάνω δείκτες. Η συμπεριφορική κατάσταση άγχος/φόβος και η κινητικότητα μελετήθηκαν με την δοκιμασία υπερυψωμένου λαβυρίνθου και η ενεργότητα του ενζύμου ακετυλοχολινεστεράση μετρήθηκε με τη χρήση της χρωματομετρικής μεθόδου του Ellman σε διαλυτό σε άλας κλάσμα (SS) (περιέχει κυρίως την G1 ισομορφή του ενζύμου) και διαλυτό σε απορρυπαντικό κλάσμα (DS) (περιέχει κυρίως την G4 ισομορφή του ενζύμου) του ιστού. Οι εγκεφαλικές περιοχές , οι οποίες μελετήθηκαν ήταν το ραβδωτό σώμα, η παρεγκεφαλίδα και ο μεσεγκέφαλος. Η επαγωγή επιληπτικών κρίσεων πραγματοποιήθηκε με την ενδοπεριτοναϊκή χορήγηση 60 mg/kg σωματικού βάρους PTZ. Μελετήθηκε η επίδραση μιας και τριών δόσεων (μία την ημέρα) στους παραπάνω δείκτες. Η χορήγηση του φλαβονοειδούς ρουτίνης έγινε ενδοπεριτοναϊκά σε δόση 100 mg/kg σωματικού βάρους για επτά ημέρες και μελετήθηκε η επίδραση της στους παραπάνω δείκτες. Επίσης, μελετήθηκε κα η επίδραση της πριν τη χορήγηση PTZ. Όσον αφορά την αγχώδη συμπεριφορά, η χορήγηση PTZ προκάλεσε αγχογένεση, μόνο έπειτα από τρεις δόσεις, και δεν επηρέασε την κινητικότητα των μυών. Η ενεργότητα των δύο ισομορφών της AChE μειώθηκε στατιστικώς σημαντικά σε όλες τις εγκεφαλικές περιοχές. Ό λόγος SS/DS δεν παρουσίασε καμία αλλαγή. Αξίζει να σημειωθεί ότι η δράση του PTZ μπορεί να είναι άμεση προκαλώντας νευροεκφύλιση, είτε έμμεση επεμβαίνοντας σε διάφορα μεταβολικά μονοπάτια που επηρεάζουν την ενεργότητα του ενζύμου. Η ρουτίνη δεν επηρέασε την αγχώδη συμπεριφορά και την κινητικότητα των φυσιολογικών μυών, ενώ όταν χορηγήθηκε πριν τη χορήγηση PTZ (60 mg/kg για 3 ημέρες), έδειξε αγχόλυση και όχι επίδραση στην κινητικότητα σε σχέση με την ομάδα PTZ. Προκάλεσε στατιστικώς σημαντική μείωση των δύο ισομορφών σε όλες τις υπό μελέτη περιοχές του εγκεφάλου. Ο λόγος SS/DS έδειξε στατιστικώς σημαντική αλλαγή στην περιοχή του ραβδωτού και της παρεγκεφαλίδας. Η ρουτίνη φαίνεται να αναστέλλει τη λειτουργία του ενζύμου, με αποτέλεσμα να αυξάνεται τελικά η ACh στον οργανισμό δρώντας έτσι ευεργετικά. Η ρουτίνη συγκριτικά με την ομάδα PTZ προκάλεσε στατιστικώς σημαντική μείωση στην G1 και G4 ισομορφή μόνο στην περιοχή του ραβδωτού, η οποία οφείλεται πιθανόν στην προσθετική δράση των δύο παραγόντων. Ακόμα, προκάλεσε στατιστικώς σημαντική μείωση στην περιοχή της παρεγκεφαλίδας. Συνοψίζοντας, στην παρούσα εργασία παρατηρήθηκε αρνητική δράση της πεντυλενοτετραζόλης σε συμπεριφορικό και βιοχημικό επίπεδο, αντιχολινεστερασική δράση της ρουτίνης συγκριτικά με τους φυσιολογικούς μυς . Ακόμα, η ρουτίνη είχε ευεργετική δράση, καθώς προκάλεσε αγχόλυση και μείωση της ενεργότητας της AChE ιστοειδικά συγκριτικά με τους μύες, οι οποίοι είχαν εμφανίσει επιληπτικές κρίσεις.