| Περίληψη: | Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η διερεύνηση της δομής της έννοιας της υποκειμενικής ευημερίας σε παιδιά ηλικίας 8 έως 12 περίπου ετών. Η υποκειμενική ευημερία ορίζεται ως το μέγεθος της ευτυχίας που οι άνθρωποι μακροπρόθεσμα βιώνουν στη ζωή τους, η οποία συνίσταται από τα επίπεδα θετικού θυμικού, έλλειψης αρνητικού θυμικού, και ικανοποίησης από τη ζωή –συνολικά και ως προς συγκεκριμένους σημαντικούς τομείς–, όπως προκύπτουν από τις αξιολογήσεις των ίδιων για τη ζωή τους (Tov & Diener, 2007/2009˙ Diener, 1994/2009). Οι έρευνες για την υποκειμενική ευημερία των παιδιών εξακολουθούν να σπανίζουν και να υπολείπονται των ερευνών σε ενήλικες, ενώ καμία άλλη μέχρι ώρας έρευνα στην Ελλάδα δεν έχει διερευνήσει τη φύση της υποκειμενικής ευημερίας των παιδιών μέσης παιδικής ηλικίας. Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 485 παιδιά των τριών ηλικιακών ομάδων των 8, 10 και 12 ετών από την ευρύτερη περιοχή του Νομού Αχαΐας και για τη συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκαν τα ερωτηματολόγια ISCWeB (Children’s Worlds, 2013), αφού πρώτα μεταφράστηκαν στα ελληνικά με τη μέθοδο της αντίστροφης μετάφρασης. Τα ευρήματα της συγκεκριμένης έρευνας προσδιορίζουν την ικανοποίηση από την οικογένεια, από το σχολείο και από τις σχέσεις ως τις κύριες διαστάσεις της υποκειμενικής ευημερίας των παιδιών ηλικίας 8 έως 12 περίπου ετών, βρίσκοντας υποστήριξη και στα ευρήματα της διεθνούς έρευνας (ενδεικτικά Newland et al., 2014˙ Lawler et al., 2018˙ Gadermann et al., 2016˙ Lee & Yoo, 2015). Επίσης, τα ευρήματα της παρούσας έρευνας ανέδειξαν την ύπαρξη διαφορών στην υποκειμενική ευημερία μεταξύ των παιδιών διαφορετικής ηλικιακής ομάδας, με τα μεγαλύτερα σε ηλικία παιδιά των 12 ετών να βιώνουν σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα υποκειμενικής ευημερίας σε σύγκριση με τα παιδιά 8 και 10 ετών, γεγονός που συμφωνεί και με τα ευρήματα άλλων ερευνών (Rees & Main, 2015˙ Kutsar & Kasearu, 2017).
|
|---|
