Ιστορικός κόσμος και κατανόηση στον Βίλχελμ Ντίλταϋ. Η μετάβαση από την ψυχολογική θεωρία στην ερμηνευτική

Οι επιστήμες του ανθρώπου τον 19ο αιώνα μελετούσαν το ατομικό υποκείμενο με φυσικούς και θετικιστικούς όρους. Την συγκεκριμένη θεώρηση είχαν αμφισβητήσει πολλοί στοχαστές υποστηρίζοντας ότι δεν λαμβάνει υπόψη της τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ατόμου. Ο Ντίλταϋ παραλαμβάνει και υιοθετεί αυτές τις...

Full description

Bibliographic Details
Main Author: Δημητριάδης, Θανάσης
Other Authors: Καλέρη, Αικατερίνη
Format: Thesis
Language:Greek
Published: 2019
Subjects:
Online Access:http://hdl.handle.net/10889/12284
Description
Summary:Οι επιστήμες του ανθρώπου τον 19ο αιώνα μελετούσαν το ατομικό υποκείμενο με φυσικούς και θετικιστικούς όρους. Την συγκεκριμένη θεώρηση είχαν αμφισβητήσει πολλοί στοχαστές υποστηρίζοντας ότι δεν λαμβάνει υπόψη της τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ατόμου. Ο Ντίλταϋ παραλαμβάνει και υιοθετεί αυτές τις ενστάσεις αφού κι ο ίδιος θεωρεί ότι ο άνθρωπος είναι πρωτίστως πνευματικό κι ιστορικό ον. Η παρούσα εργασία παρουσιάζει κι αναλύει το εγχείρημα του Ντίλταϋ να θεμελιώσει τις ανθρωπιστικές επιστήμες με συστηματικό τρόπο ώστε να μελετώνται με όρους που τους αναλογούν και να τις καταστήσει ένα διακριτό πεδίο από τις φυσικές επιστήμες. Η εν λόγω θεμελίωση γίνεται σε δύο φάσεις. Στην πρώτη παρουσιάζει μια ψυχολογική θεωρία με την μελέτη να επικεντρώνεται στη συγκρότηση και λειτουργία του ψυχικού υποκειμένου ώστε να αναδειχθεί ο εσωτερικός του πλούτος όπως προκύπτει από την εμπειρία. Στην όψιμη περίοδο η προσοχή στρέφεται από το ενέργημα της εμπειρίας στην έκφραση της διότι μέσω αυτής είναι δυνατή η κατανόηση των άλλων και κυρίως τα μεγάλα πνευματικά έργα. Σε αυτά θεωρεί ο Ντίλταϋ ότι αποτυπώνεται η πλησμονή του ατόμου και μόνο μέσω της ερμηνείας μπορεί να τη συναντήσει.