| Περίληψη: | Στην παρούσα εργασία συζητείται κατά κύριο λόγο η ‘λογοτεχνική σχέση’ τριών συγγραφέων, του Αίλιου Αριστείδη, του Λουκιανού και του Λιβάνιου, οι οποίοι χαρακτηρίζονται πολλές φορές από κοινού ‘σοφιστές’ και ήταν ιδιαίτερα δημοφιλείς κατά την Αυτοκρατορική εποχή. Η σχέση αυτή εξετάζεται με γνώμονα τη στάση των συγγραφέων απέναντι στο θεατρικό είδος του Παντόμιμου και διευκρινίζεται με την εκτεταμένη σύγκριση τριών λόγων που έχουν ως θέμα την όρχηση και τους εκπροσώπους της. Πρόκειται για τον χαμένο λόγο του Αριστείδη Κατὰ τῶν ὀρχηστῶν, τον διάλογο του Λουκιανού Περὶ ὀρχήσεως και τον λόγο του σοφιστή Λιβάνιου προς τον φανταστικό του αντίπαλο Αριστείδη (Πρὸς Ἀριστείδην ὑπὲρ τῶν ὀρχηστῶν). Ο τελευταίος διασώζει αποσπάσματα από τον λόγο Κατὰ τῶν ὀρχηστῶν και δημιουργεί την εντύπωση ότι λειτουργεί ως υπεράσπιση των χορευτών του Παντόμιμου. Για να κατανοηθεί ωστόσο πλήρως και να αποκαλυφθεί σε όλη της την έκταση η σχέση των συγκεκριμένων συγγραφέων, γίνεται επίσης εκτενής σύγκριση των τριών αναφερθέντων λόγων με έργα του Αριστείδη, του Λουκιανού και του Λιβάνιου που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με την παντόμιμον ὄρχησιν (ενίοτε και γενικά με τη σκηνή).
|
|---|
