| Περίληψη: | Ο πρωταρχικός στόχος της μελέτης ήταν ο προσδιορισμός της αντιαιμοπεταλιακής δράσης της πρασουγρέλης έναντι της υψηλής δόσης κλοπιδογρέλης σε ασθενείς με υψηλή αντιδραστικότητα των αιμοπεταλίων κατά τη θεραπεία (HTPR) μετά από διαδερμική στεφανιαία επέμβαση (PCI) και, δευτερευόντως, η σχέση της με την παρουσια του αλληλίου κυτοχρώματος (CYP) 2C19 * 2.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ:
Η υψηλή αντιδραστικότητα των αιμοπεταλίων κατά τη θεραπεία μετά τη χορήγηση κλοπιδογρέλης μετά από PCI συνδέεται με το αλλήλιο CYP2C19 * 2 και συνοδεύεται από αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακών συμβαμάτων.
ΜΕΘΟΔΟΙ:
Πραγματοποιήσαμε μια προοπτική, τυχαιοποιημένη, μονή τυφλή, διασταυρούμενη μελέτη της αναστολής των αιμοπεταλίων από πρασουγρέλη 10 mg / ημέρα έναντι υψηλής δόσης κλοπιδογρέλης 150 mg / ημέρα σε 71 (από 210 ασθενείς που ελέγχθησαν, 33,8%) μετά από PCI με HTPR. Η λειτουργικότητα των αιμοπεταλίων προσδιορίστηκε με τη δοκιμασία VerifyNow (Accumetrics, San Diego, California) και διεξήχθη γονοτυπική ανάλυση με αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης σε πραγματικό χρόνο για την παρουσία του αλληλίου CYP2C19 * 2.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ:
Το πρωτογενές καταληκτικό σημείο της αντιδραστικότητας των αιμοπεταλίων (μετρούμενο σε μονάδες αντιδραστικότητας των αιμοπεταλίων) στο τέλος των 2 περιόδων θεραπείας ήταν χαμηλότερο μετά την πρασουγρέλη σε σύγκριση με την κλοπιδογρέλη (εκτιμήσεις ελαχίστων τετραγώνων 129,4, 95% διάστημα εμπιστοσύνης [CI]: 111,1 έως 147,7 έναντι 201,7, 95 % CI: 183,2 έως 220,2 • ρ <0,001). Η μέση διαφορά ελάχιστων τετραγώνων μεταξύ των δύο θεραπειών ήταν -122,9 (95% CI: -166,7 έως -79,2, p <0,001) και -47,5 (95% CI: -79,5 έως -15,4, p = 0,004) σε φορείς και μη φορείς του τουλάχιστον 1 μεταλλαγμένου αλληλίου, αντίστοιχα. Οι συχνότητες HTPR ήταν χαμηλότερες για την πρασουγρέλη σε σχέση με την κλοπιδογρέλη σε όλους τους ασθενείς (7,5% έναντι 35,8%, p <0,001), σε φορείς (5,3% έναντι 47,4%, p = 0,007) και σε μη φορείς (8,8% έναντι 29,4%, ρ = 0,005), αντίστοιχα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ:
Σε ασθενείς με HTPR μετά από PCI, η πρασουγρέλη είναι πιο αποτελεσματική σε σύγκριση με την υψηλή δόση κλοπιδογρέλης στη μείωση της αντιδραστικότητας των αιμοπεταλίων, ιδιαίτερα σε φορείς του CYP2C19 * 2. Η γονοτυπική καθοδήγηση μπορεί να είναι χρήσιμη μόνο στην περίπτωση που εξετάζεται η θεραπεία συντήρησης με αυξημένη δόση κλοπιδογρέλης.
|
|---|
