Σύγκριση της πρασουγρέλης σε σχέση με τη διπλή δόση κλοπιδογρέλης σε ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε αγγειοπλαστική και παρουσιάζουν αντίσταση στη συνήθη δόση κλοπιδογρέλης, όπως αυτή προσδιορίζεται με τη χρήση του μετρητή VerifyNow

• Κύριος συγγραφέας: Δημητρόπουλος, Γεράσιμος
• Άλλοι συγγραφείς: Νταβλούρος, Περικλής
• Μορφή: Thesis
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2019
• Θέματα: Κλοπιδογρέλη; Πρασουγρέλη; Αντιαιμοπεταλιακή δράση; Αντιδραστικότητα αιμοπεταλίων; Στεφανιαία νόσος; Καρδιαγγειακά επεισόδια; Clopidogrel; Prasugrel; Antiplatelets; Platelet reactivity; Platelet function; VerifyNow assay; 616.157

Ο πρωταρχικός στόχος της μελέτης ήταν ο προσδιορισμός της αντιαιμοπεταλιακής δράσης της πρασουγρέλης έναντι της υψηλής δόσης κλοπιδογρέλης σε ασθενείς με υψηλή αντιδραστικότητα των αιμοπεταλίων κατά τη θεραπεία (HTPR) μετά από διαδερμική στεφανιαία επέμβαση (PCI) και, δευτερευόντως, η σχέση της με την παρουσια του αλληλίου κυτοχρώματος (CYP) 2C19 * 2. ΙΣΤΟΡΙΚΟ: Η υψηλή αντιδραστικότητα των αιμοπεταλίων κατά τη θεραπεία μετά τη χορήγηση κλοπιδογρέλης μετά από PCI συνδέεται με το αλλήλιο CYP2C19 * 2 και συνοδεύεται από αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακών συμβαμάτων. ΜΕΘΟΔΟΙ: Πραγματοποιήσαμε μια προοπτική, τυχαιοποιημένη, μονή τυφλή, διασταυρούμενη μελέτη της αναστολής των αιμοπεταλίων από πρασουγρέλη 10 mg / ημέρα έναντι υψηλής δόσης κλοπιδογρέλης 150 mg / ημέρα σε 71 (από 210 ασθενείς που ελέγχθησαν, 33,8%) μετά από PCI με HTPR. Η λειτουργικότητα των αιμοπεταλίων προσδιορίστηκε με τη δοκιμασία VerifyNow (Accumetrics, San Diego, California) και διεξήχθη γονοτυπική ανάλυση με αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης σε πραγματικό χρόνο για την παρουσία του αλληλίου CYP2C19 * 2. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Το πρωτογενές καταληκτικό σημείο της αντιδραστικότητας των αιμοπεταλίων (μετρούμενο σε μονάδες αντιδραστικότητας των αιμοπεταλίων) στο τέλος των 2 περιόδων θεραπείας ήταν χαμηλότερο μετά την πρασουγρέλη σε σύγκριση με την κλοπιδογρέλη (εκτιμήσεις ελαχίστων τετραγώνων 129,4, 95% διάστημα εμπιστοσύνης [CI]: 111,1 έως 147,7 έναντι 201,7, 95 % CI: 183,2 έως 220,2 • ρ <0,001). Η μέση διαφορά ελάχιστων τετραγώνων μεταξύ των δύο θεραπειών ήταν -122,9 (95% CI: -166,7 έως -79,2, p <0,001) και -47,5 (95% CI: -79,5 έως -15,4, p = 0,004) σε φορείς και μη φορείς του τουλάχιστον 1 μεταλλαγμένου αλληλίου, αντίστοιχα. Οι συχνότητες HTPR ήταν χαμηλότερες για την πρασουγρέλη σε σχέση με την κλοπιδογρέλη σε όλους τους ασθενείς (7,5% έναντι 35,8%, p <0,001), σε φορείς (5,3% έναντι 47,4%, p = 0,007) και σε μη φορείς (8,8% έναντι 29,4%, ρ = 0,005), αντίστοιχα. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Σε ασθενείς με HTPR μετά από PCI, η πρασουγρέλη είναι πιο αποτελεσματική σε σύγκριση με την υψηλή δόση κλοπιδογρέλης στη μείωση της αντιδραστικότητας των αιμοπεταλίων, ιδιαίτερα σε φορείς του CYP2C19 * 2. Η γονοτυπική καθοδήγηση μπορεί να είναι χρήσιμη μόνο στην περίπτωση που εξετάζεται η θεραπεία συντήρησης με αυξημένη δόση κλοπιδογρέλης.