| Περίληψη: | Τα νανοσωματίδια αργύρου (AgNPs) έχουν αποκτήσει τα τελευταία χρόνια μεγάλο ενδιαφέρον κυρίως λόγω των φυσικών και χημικών ιδιοτήτων τους. Σε αυτή τη μελέτη συνθέσαμε νανοσωματίδια αργύρου με τη χρήση της «πράσινης χημείας», δηλαδή με την χρήση των υδατοαλκοολικών εκχυλισμάτων των φυτών: Ιπποφαές (Hippophae rhamnoides), Δίκταμος (Origanum dictammus), Φασκόμηλο (Salvia officinalis) και Καλέντουλα (Calendula officinalis). Επιπρόσθετα, εξετάσαμε την επίδραση του κάθε εκχυλίσματος στα χαρακτηριστικά των αντίστοιχων νανοσωματιδίων. Ο χαρακτηρισμός τους έγινε με την χρήση των τεχνικών: DLS, UV/Vis, XRD, XRF, TEM και FTIR. Προσδιορίστηκε επίσης, η αντιοξειδωτική δράση καθώς και η περιεκτικότητα σε ολικά φαινολικά (TPC) και σε φλαβονοειδή (TFC) των AgNPs των εκχυλισμάτων από τα οποία προήλθαν. Εκτός από τις φυσικοχημικές αναλύσεις πραγματοποιήθηκαν και μελέτες διαπερατότητας σε δέρμα από αυτιά χοίρου με την χρήση των μεθόδων Franz cells και Tape stripping.
Ο σχηματισμός των AgNPs επιβεβαιώθηκε με την χρήση της φασματοσκοπίας UV/Vis. Το μέγεθος και ζ- δυναμικό τους ελέγχθηκε με DLS και η σταθερότητα τους ελέγχθηκε για χρονική περίοδο 120 ημέρες. Η μικροσκοπική ανάλυση με TEM αποκάλυψε την μορφολογία του κάθε είδους AgNPs. Η κρυσταλλική φύση των νανοσωματιδίων επιβεβαιώθηκε με την χρήση των SAED patterns και XRD. Τα νανοσωματίδια που συντέθηκαν με καλέντουλα, διέθεταν AgCl λόγω της παρουσίας του Cl στο αρχικό εκχύλισμα ενώ στα υπόλοιπα επιβεβαιώθηκε η ύπαρξη των κορυφών που ανήκουν στον στοιχειακό Ag. Η ανάλυση με XRF ολικής ανάκλασης χρησιμοποιήθηκε με στόχο την επιβεβαίωση της ύπαρξης αργύρου αλλά και τον προσδιορισμό της συγκέντρωσής του στα δείγματα. Η ανάλυση με FTiR αποκάλυψε τις οργανικές ομάδες που υπάρχουν στην επιφάνεια των AgNPs.
Η αντιοξειδωτική δράση των AgNPs διερευνήθηκε με την μέθοδο του DPPH με το ασκορβικό οξύ ως ουσία αναφοράς. Οι τιμές IC50 όλων των τύπων των νανοσωματιδίων ήταν σχετικά χαμηλές, γεγονός που αποδεικνύει την καλή αντιοξειδωτική τους δράση. Η περιεκτικότητα σε φαινολικά και φλαβονοειδή των εκχυλισμάτων παρουσίασαν μείωση της τάξης του 65,67% and 17,54% (Ιπποφαές), 34,51% and 19,83% (Φασκόμηλο), 23,61% and 1,96% (Καλέντουλα), 6,37% and 5,97% (Δίκταμος) αντίστοιχα μετά την αντίδραση σύνθεσης AgNPs σε σχέση με τα αρχικά εκχυλίσματα. Οι μελέτες διαπερατότητας αποκάλυψαν ότι τα AgNPs δεν διαπερνούν τον δερματικό φραγμό, ωστόσο ένα ποσοστό της τάξης του 10% της αρχικής ποσότητας διαχέεται σε βάθος που αντιστοιχεί περίπου στο 30% της κεράτινης στοιβάδας. Το γεγονός αυτό υποδηλώνει ότι τα AgNPs που παρασκευάστηκαν μπορούν να χρησιμοποιηθούν με ασφάλεια σε υγειές δέρμα.
|
|---|
