| Περίληψη: | Η συγκεκριμένη εργασία διερευνά τη δυνατότητα εκπονήσεως ενός πραξιοκεντρικού προγράμματος για το Νηπιαγωγείο. Αρχικά, μελετάται η εξελικτική πορεία των προγραμμάτων προσχολικής αγωγής μέχρι και σήμερα. Στη συνέχεια, διερευνάται η δυνατότητα και ο τρόπος εκπονήσεως ενός τέτοιου αυτενεργητικού προγράμματος στα πλαίσια του σύγχρονου Νηπιαγωγείου. Ο συγγραφέας, συγκεκριμένα, επικεντρώνεται στην προσπάθεια διαμόρφωσης προγραμμάτων προσχολικής αγωγής προκειμένου να βοηθηθούν τα νήπια να γίνουν παραγωγικά και υπεύθυνα μέλη της κοινωνίας. Άλλωστε με την εισαγωγή του παιδιού στο Νηπιαγωγείο, παρατηρείται μετάβασή απ’ το οικογενειακό περιβάλλον, στο άγνωστο περιβάλλον του κοινωνικού πλαισίου. Κατά συνέπεια, αρχίζει να προγεύεται τους κανόνες της κοινωνικής ή ηθικής συμβίωσης και να σχηματοποιεί τις βάσεις της προσωπικότητάς του.
Επιπροσθέτως, επισημαίνεται ότι οι παιδαγωγικώς κατάλληλες ευκαιρίες για σκέψη, μάθηση, δράση και συμμετοχή εξασφαλίζονται μόνο σε ένα καλώς οργανωμένο και σκοπίμως διαρθρωμένο παιδαγωγικό περιβάλλον. Έτσι, προϋπόθεση των παραπάνω αποτελεί η εφαρμογή ενός προγράμματος στο Νηπιαγωγείο, που «αναδύεται και βιώνεται», «συν- δημιουργείται» από τα νήπια και τη νηπιαγωγό, με τις πράξεις τους και τις επιδράσεις τους καθώς και με την αλληλοεμπλοκή της ζωής τους. Κατά την άποψή μας, όποιο πρόγραμμα και αν επιλέξει μια νηπιαγωγός να εφαρμόσει, πρέπει να θέτει ως βασική αρχή τη δυνατότητα να αναλαμβάνουν τα νήπια πρωτοβουλίες, καθώς και να έχουν την ευθύνη για τη μάθησή τους. Τέλος, κρίνεται σκόπιμο να επισημανθεί ότι η κρισιμότητα της πρώιμης αυτής ηλικίας των παιδιών «απαιτεί» ιδιαίτερη προσοχή και έμφαση στα εφαρμοζόμενα προσχολικά προγράμματα, διότι αυτά θα «αναδείξουν» τους πολίτες του 21ου αιώνα.
|
|---|
