| Περίληψη: | Η οδοντιατρική αποτελεί ένα ιατρικό πεδίο, με έκθεση στο αίμα και σε άλλα σωματικά υγρά. Συνεπώς, ο κίνδυνος απόκτησης μολυσματικών ασθενειών είναι αρκετά υψηλός. Παραδοσιακά, με βάση τις οδούς μετάδοσης των ασθενειών, μπορούμε να κατηγοριοποιήσουμε τις ασθένειες σε αιματογενώς και αερογενώς μεταδιδόμενες. Με γνώμονα τις θεμελιώδεις αρχές υγειονομικής περίθαλψης, οι οδοντίατροι είναι αρχικά σημαντικό να κατανοήσουν τον αντίκτυπο αυτών των ασθενειών τόσο στους ασθενείς τους αλλά και στους ίδους. Εν συνεχεία, οφείλουν να εφαρμόσουν αυστηρά πρωτόκολλα και μέτρα ελέγχου κατά την παροχή οδοντιατρικής περίθαλψης ώστε να μειώσουν την εξάπλωση στο κλινικό πεδίο. Εώς τούδε, δεν υπάρχουν στοιχεία ως προς τη διαχείριση των μεταδοτικών νοσημάτων στο οδοντιατρικό περιβάλλον. Σκοπός της εργασίας αυτής, ήταν η αξιολόγηση των γνώσεων και των συμπεριφορών των οδοντιάτρων απέναντι στα μεταδοτικά νοσήματα στο περιβάλλον που εργάζονται, και αναγνώριση πιθανών παραμέτρων που σχετίζονται με αυτές. Αν και οι καθημερινές πρακτικές αποστείρωσης και απολύμανσης του άψυχου περιβάλλοντος και πρόληψης της μετάδοσης κρίνονται επαρκείς, υπάρχει έλλειψη ως προς τη γνώση περί της πρωτογενούς και δευτερογενούς πρόληψης αυτών, όπως και τη διαχείριση τους στο πλαίσιο επαγγελματικής έκθεσης. Παρόμοιες και μεγαλύτερες προοπτικές μελέτες σαν αυτή, είναι αναγκαίες για την εξαγωγή ασφαλέστερων συμπερασμάτων ενώ παράλληλα, κρίνεται απαραίτητη η δια βίου εκπαίδευση και ενημέρωση των οδοντιάτρων, στα πλαίσια οργανωμένων δράσεων δημόσιας υγείας προκειμένου να προσδιοριστούν οι πραγματικοί κίνδυνοι και να υιοθετηθούν οι κατάλληλες συνήθειες υγιεινής στην οδοντιατρική πρακτική.
|
|---|
