Πλούταρχος και Foucault : ένας διάλογος περί ερωτικής συμμετρίας και αμοιβαιότητας

• Κύριος συγγραφέας: Ανδρωνά, Σταματία
• Άλλοι συγγραφείς: Γεωργιάδου, Αριστούλα
• Μορφή: Thesis
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2020
• Θέματα: Πλούταρχος; Φουκώ; Συμμετρία; Έρωτας; "Ερωτικός"; "Γαμικά Παραγγέλματα"; Γάμος; Plutarch; Foucault; Love; Symmetry; Amatorius; "Conjugalia Praecepta"; Marriage; "Erotikos"

Το 1986 δημοσιεύεται η Μέριμνα για τον Εαυτό μας, o τρίτος τόμος της Ιστορίας της Σεξουαλικότητας του Michel Foucault. Σε αυτόν, ο Γάλλος στοχαστής κάνοντας μια διαδρομή σε πεζά κείμενα κυρίως της στωικής φιλοσοφίας των πρώτων αιώνων της αυτοκρατορικής περιόδου εξετάζει τους ηθικούς αναστοχασμούς για την δραστηριότητα και τις απολαύσεις του έρωτα υπό το πρίσμα της βασικής για τον ίδιο αρχής της αυτομέριμνας. Στο πλαίσιο αυτό, εντοπίζει στην λογοτεχνία της εποχής μια υποχώρηση και φιλοσοφική απ-ένδυση της θεωρητικής σκέψης για την παιδεραστία, και μια αναβάθμιση και ανανοηματοδότηση του γάμου, η οποία εκφραζεται ως μια στροφή στην συμμετρία και την συναισθηματική και ερωτική αμοιβαιότητα, καθώς και το μοίρασμα των υποχρεώσεων και των καθηκόντων μεταξύ του ζευγαριού. Ο Foucault θεωρεί συγγραφείς, όπως τον Πλούταρχο, τον Μουσώνιο Ρούφο και τον Πλίνιο καινοτόμους εκφραστές της θεωρίας του και αυτής της νέας συμμετρικής ερωτικής. Η μελέτη του Foucault αν και εύστοχη σε μεγάλο βαθμό δέχθηκε σφοδρή κριτική που αφορούσε, κυρίως τον περιορισμένο αριθμό κειμένων που επέλεξε να εξετάσει, τα κριτήρια επιλογής τους, την έμφασή του στην ανδρική επιθυμία, την διατύπωσή του περί λυκόφωτος της παιδεραστικής θεωρητικής σκέψης και την εμμονή του κάποιες φορές στην αρχή της επιμέλειας εαυτού με αποτέλεσμα την πιθανή παρερμηνεία των πραγματικών στοχεύσεων του συγγραφέα. Στο πλαίσιο αυτό στην παρούσα εργασία, εστιάζω στον Πλούταρχο, συγγραφέα που απασχόλησε ιδιαιτέρως τον Γάλλο στοχαστή, και στην μελέτη δυο σημαντικών αντιπροσωπευτικών της ερωτικής του έργων, των Γαμικών Παραγγελμάτων και του Ερωτικού του, με στόχο να υποστηρίξω ότι η ερμηνεία των κειμένων που δόθηκε από τον Foucault ήταν πιο πιστή στην στόχευση του συγγραφέα απ’ ότι της καταλογίζει η μετέπειτα βιβλιογραφία και τέλος, να αποδείξω ότι η ερωτική του Πλουτάρχου αναδεικνύει πράγματι μια εναρμονισμένη με τις επιταγές της εποχής της τάση προς την αμοιβαιότητα και την συμμετρία.