| Summary: | Οι μακροπρόθεσμες ονομαστικές δεσμεύσεις, όπως οι συμβάσεις εργασίας, τα δάνεια, τα χρέη και η συγκράτηση των τιμών είναι ευρέως διαδεδομένα χαρακτηριστικά των σύγχρονων οικονομιών. Συνεπώς η πρόβλεψη του τρόπου με τον οποίο ο πληθωρισμός θα εξελιχθεί κατά την διάρκεια μιας δέσμευσης είναι ένα ουσιαστικό μέρος της λήψης αποφάσεων σε υπάρχουσες δημοσιονομικές και νομισματικές συνθήκες.
Σκοπός της παρούσης διπλωματικής εργασίας είναι ανάλυση υποδειγμάτων πρόβλεψης του πληθωρισμού, η σύγκριση τους ως προς την αποτελεσματικότητα τους και η εφαρμογή τους στην περίπτωση της Ελλάδας. Για τον λόγο αυτό συγκρίθηκαν δύο υποδείγματα πρόβλεψης.
Α) Το AR με μονοδιάστατες αυτοπαλινδρομίσεις που βασίζονται στις μεταβολές του πληθωρισμού, χρησιμοποιώντας r υστερήσεις, όπου το r υπολογίζεται χρησιμοποιώντας το κριτήριο Akaike Information.
Β) Τη σχέση Atkeson Ohanian(AO) που προβλέπει τον μέσο πληθωρισμό τεσσάρων τριμήνων ως προς τον μέσο πληθωρισμό κατά τα προηγούμενα τέσσερα τρίμηνα.
Γ) Το υπόδειγμα Phillips Curve(PC) που συσχετίζει το NAIRU(ρυθμός μη επιταχυνόμενης ανεργίας) με τον πληθωρισμό.
Το λογισμικό που χρησιμοποιήθηκε είναι το Gretl και τα δεδομένα της έρευνας που αφορούν την χρονική περίοδο 1998-2019 λήφθηκαν από τους πίνακες της ΕΛΣΤΑΤ.
Τα υποδείγματα του συνόλου του δείγματος που συνδέουν την ανεργία με το ρυθμό του πληθωρισμού (προ-μετά ευρώ, προ-μετά κρίση) δεν ακολουθούν κάποια σχέση. Βραχυπρόθεσμα σε χαμηλές τιμές ανεργίας αντιστοιχούν ψηλές ή πιο μέτριες τιμές πληθωρισμού σε περίοδο 12 μηνών. Σε μεσαία επίπεδα ανεργίας αντιστοιχούν ψηλές τιμές πληθωρισμού.
Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν μάλλον την αρνητική σχέση ανάμεσα σε ανεργία και πληθωρισμό.
|
|---|
