Έρευνα για την εμπιστοσύνη των καταναλωτών στις ηλεκτρονικές συναλλαγές μέσω καρτών

• Κύριος συγγραφέας: Μουράτας, Ίνα
• Άλλοι συγγραφείς: Mouratas, Ina
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2020
• Θέματα: Ηλεκτρονικές συναλλαγές; Πληρωμές με κάρτα; Electronic transactions; Card payments

Οι πληρωμές αποτελούν εγγενές στοιχείο της οικονομικής δραστηριότητας. Ωστόσο, η εξέλιξη των μέσων πληρωμής και ο τρόπος με τον οποίο τα άτομα και οι επιχειρήσεις πραγματοποιούν καθημερινές πληρωμές έχει υποστεί τεράστια αλλαγή στην ανθρώπινη ιστορία, ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες, λόγω σημαντικών καινοτομιών στα συστήματα πληρωμών. Στα πρώτα χρόνια, οι πληρωμές διευθετούνταν με βάση την ανταλλαγή αγαθών που τα άτομα είχαν αντιλήφθηκαν ως τιμαλφή όπως τα μαργαριτάρια ή τα γούνινα, αλλά σύντομα τα πρώτα κέρματα που κατασκευάστηκαν από πολύτιμα μέταλλα, όπως ο χρυσός και το ασήμι, χρησίμευαν ως μέσο ανταλλαγής. Κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα, τα χαρτονομίσματα εμφανίστηκαν σταδιακά ως ένας ομοιόμορφος τρόπος ανταλλαγής που ενθάρρυνε το εξωτερικό εμπόριο, ο οποίος τελικά οδήγησε στο σύστημα αντιπροσωπευτικών χρημάτων. Εν τω μεταξύ, τα αντιπροσωπευτικά χρήματα είναι ελεύθερα-κυμαινόμενα και επιτρέπουν στις κεντρικές τράπεζες να εκτυπώνουν και να κόβουν νομίσματα σε περίσσεια από την πραγματική ποσότητα του πολύτιμου μετάλλου το οποίο βρίσκεται σε κατάθεση. Μέχρι τον 19ο αιώνα, τα check ήταν ο πρώτος τρόπος πληρωμής χωρίς μετρητά που εισήχθη ακολουθούμενος από κάρτες πληρωμών (πιστωτικές και χρεωστικές κάρτες) στα μέσα του 20ου αιώνα. Αυτές οι μέθοδοι επιτρέπουν μια άυλη και καθυστερημένη ανταλλαγή χρημάτων. Οι κάρτες πληρωμών αποτελούν πλέον τις κυριότερες μεθόδους πληρωμής χωρίς μετρητά στις ανεπτυγμένες χώρες, οι οποίες, για παράδειγμα, αντιπροσώπευαν περισσότερο από το ήμισυ των συνολικών πληρωμών των καταναλωτών στις ΗΠΑ το 2013 και περίπου το ένα τρίτο στη Γαλλία το 2011, αντίστοιχα (βλέπε Schuh και Stavins 2015β) για τις ΗΠΑ και τον Bagnall et al (2016) για τη Γαλλία καθώς και για μια διεθνή επισκόπηση) Η μεταφορά χρημάτων μεταξύ πληρωτών και δικαιούχων κατά την οργάνωση της οικονομικής δραστηριότητας δεν έχει κόστος. Το θεσμικό πλαίσιο των συστημάτων πληρωμών επιβεβαιώνει το σημαντικό ποσό από κόστη που χαρακτηρίζουν πληρωμών. Αυτά αναφέρονται ως κόστος συναλλαγής, η έννοια που επινοήθηκε από το Coase (1937) και Williamson (1985) στο πλαίσιο της θεωρίας κόστους συναλλαγών τους. Η ιστορική εξέλιξη των μέσων πληρωμής έχει τεκμηριώσει ότι κάθε καινοτομία στις αγορές πληρωμών έχει προκύψει με σκοπό να διευκολύνει τη μεταφορά αξίας και να καταστήσει αποτελεσματικότερες τις οικονομικές αλληλεπιδράσεις, ελαχιστοποιώντας έτσι το κόστος λειτουργίας και συναλλαγής των αγορών, οι οποίες καθορίζουν συνολικά το κόστος κοινωνικής πρόνοιας των πληρωμών. Εν τω μεταξύ, ξεκίνησε η τελευταία γενιά καινοτόμων μέσων πληρωμής, όπως οι πληρωμές χωρίς σύνδεση και τα κινητά, εκμεταλλευόμενες τις τεχνολογικές βελτιώσεις στην επικοινωνία δεδομένων, οι οποίες τείνουν να βελτιώνουν περαιτέρω την αποδοτικότητα των πληρωμών, μειώνοντας το κόστος των συναλλαγών και παράλληλα ενισχύοντας τους ηλεκτρονικούς τρόπους πληρωμής.