Ανοσοφαινοτύπηση βρογχοκυψελιδικού εκπλύματος ποντικών με αδενοκαρκίνωμα πνεύμονα

• Κύριος συγγραφέας: Καλογιάννη, Φωτεινή
• Άλλοι συγγραφείς: Σταθόπουλος, Γεώργιος
• Μορφή: Thesis
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2020
• Θέματα: Καρκίνος του πνεύμονα; Αδενοκαρκίνωμα; Χημειοκίνες; CCR2 υποδοχείς; CXCR1 υποδοχείς; CXCR2 υποδοχείς; Lung cancer; Adenocarcinoma; Chemokines; CCR2 receptors; CXCR1 receptors; CXCR2 receptors; 616.994 240 71

Ο καρκίνος του πνεύμονα συγκαταλέγεται στους πιο συχνούς καρκίνους παγκοσμίως και αποτελεί την κύρια αιτία θνησιμότητας σε άνδρες και γυναίκες. Ιστολογικά ο καρκίνος του πνεύμονα μπορεί να διαχωρισθεί σε δύο κύριες κατηγορίες: Ο μη μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα (NSCLC) που αποτελεί περίπου το 80% των περιπτώσεων και ο μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα (SCLC) που αποτελεί περίπου το 20% των περιπτώσεων. Ο μη μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα (NSCLC) ταξινομείται σε τρεις υποκατηγορίες: το αδενοκαρκίνωμα, το πλακώδες καρκίνωμα και το μεγαλοκυτταρικό καρκίνωμα πνεύμονα, με τα αδενοκαρκινώματα και τα καρκινώματα από πλακώδη κύτταρα να αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των περιστατικών. Η κύρια αιτία καρκίνου του πνεύμονα είναι το κάπνισμα. Οι χημειοκίνες αποτελούν την σημαντικότερη ομάδα χημειοτακτικών κυτοκινών που έχει αναγνωριστεί ως σήμερα. Πρόκειται για μια ομάδα πρωτεϊνών μικρού μοριακού βάρους (8-14kDa) που αποτελούνται από 70 - 125 αμινοξέα. Ο κύριος ρόλος των χημειοκινών είναι η ενεργοποίηση και η χημειοταξία των λευκοκυττάρων. Οι χημειοκίνες διακρίνονται σε 4 υποομάδες, τις CXC ή α-χημειοκίνες, τις CC ή β-χημειοκίνες, τις C ή γ-χημειοκίνες και τις CX3C ή δ-χημειοκίνες, με βάση τα συντηρημένα κυστεϊνικά κατάλοιπα που διαθέτουν. Στόχος μας στην παρούσα μελέτη ήταν ο ρόλος των χημειοκινών στην προσέλκυση κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος και ο ρόλος αυτών κατά την χημική καρκινογένεση πνεύμονα. Στις 180 μέρες μετά τη χορήγηση του καρκινογόνου ουρεθάνη σε ποντικούς ενδεείς στους υποδοχείς χημειοκινών CCR2, CXCR1 και CXCR2 πραγματοποιήθηκε λήψη του βρογχοκυψελιδικού εκπλύματος. Ακολούθησε σήμανση με μονοκλωνικά αντισώματα, ανοσοφαινοτύπηση και ανάλυση των δεδομένων. Για την σήμανση και τον καθορισμό της ταυτότητας των κυττάρων του βρογχοκυψελιδικού εκπλύματος χρησιμοποιήσαμε τα μονοκλωνικά αντισώματα CD45, GR1, F4.80, CD11b/CD11c, CCR2, CXCR1 και CXCR2.