Διαλεκτική και θεωρία στον νόθο πλατωνικό διάλογο "Θεάγης"

Η θεματική της παρούσης μεταπτυχιακής εργασίας συνίσταται στην προσέγγιση του νόθου πλατωνικού διαλόγου "Θεάγης" υπό την οπτική τής διαλεκτικής μεθόδου όσο και της υπό στόχευση θεωρίας. Τα πρόσωπα του διαλόγου είναι ο Σωκράτης, ο Δημόδοκος και ο Θεάγης και το θέμα του είναι η απόκτηση της...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος συγγραφέας: Θεοδωράκη, Σπυριδούλα
Άλλοι συγγραφείς: Theodoraki, Spyridoula
Γλώσσα:Greek
Έκδοση: 2020
Θέματα:
Διαθέσιμο Online:http://hdl.handle.net/10889/13806
Περιγραφή
Περίληψη:Η θεματική της παρούσης μεταπτυχιακής εργασίας συνίσταται στην προσέγγιση του νόθου πλατωνικού διαλόγου "Θεάγης" υπό την οπτική τής διαλεκτικής μεθόδου όσο και της υπό στόχευση θεωρίας. Τα πρόσωπα του διαλόγου είναι ο Σωκράτης, ο Δημόδοκος και ο Θεάγης και το θέμα του είναι η απόκτηση της τέχνης εκείνης της οποίας υπολείπεται ο υιός τού Δημόδοκου, Θεάγης. Με αφορμή την εν λόγω έρευνα εξετάζεται και προβάλλεται η δύναμη του δαιμονίου, η εσωτερική θεϊκή φωνή που συντροφεύει τον Σωκράτη. Το δαιμόνιον λειτουργεί άλλοτε προτρεπτικά και άλλοτε αποτρεπτικά στον φιλόσοφο, επικαιρική αμφισημία η οποία αποτελεί καθοριστικόν παράγοντα στις επιλογές τού Αθηναίου διαλεκτικού. Με αφορμή τα ανωτέρω, δίδεται η δυνατότητα και μίας θεολογικής προσέγγισης του νόθου πλατωνικού διαλόγου, με την ανάδειξη των κατά περίπτωση προσιδιαζόντων ερωτημάτων. Από πλευράς μεθοδολογικής, κάθε κεφάλαιο –έως και το έβδομο– εξετάζεται υπό μία φιλολογική και παράλληλα φιλοσοφική οπτική. Συγχρόνως, ερευνάται το κατά πόσον ο συγκεκριμένος διάλογος πληροί τα κριτήρια που αξιολογούν μία πλατωνική πραγματεία ως μη γνήσια. Στο πρώτο μέρος της ανάλυσης, το οποίο καλείται «συνταγματικός άξονας», παρουσιάζεται λεπτομερώς το σύνολο των γραμματικών και των συντακτικών φαινομένων τού εξεταζόμενου κεφαλαίου, ούτως ώστε να πληροί, στο μέτρο του εφικτού, το κριτήριο της αντικειμενικότητας αναφορικά με την φιλοσοφική επεξεργασία. Το δεύτερο μέρος αναφέρεται στον οριζόμενο ως «παραδειγματικό άξονα» και αποσκοπεί στο να αναδείξει με συνθετικό τρόπο τις σημασιολογικές ενότητες του εκάστοτε κεφαλαίου, καθώς επίσης και το “πώς” μέσω της ανάλυσης του περιεχομένου τους καθίσταται εφικτό να περιγραφεί η γενικότερη ατμόσφαιρα των συλλογικών συνθηκών εντός των οποίων αυτές οι σημασιολογήσεις αναπτύσσονται ως πνευματικές ανησυχίες. Στον εν λόγω άξονα εξετάζεται τόσο η αφηγηματικότητα όσο και η φιλοσοφική ανάλυση του εκάστοτε κεφαλαίου και ανιχνεύεται το πόσο συντελεί στην συγκρότηση μίας συνεκτικής θεωρίας αναφορικά με την εφηρμοσμένη κατά ιδιαίτερη πεδία σοφία.