| Περίληψη: | Το ουροθήλιο αποτελεί τον «πιο σφιχτό και αδιαπέραστο φραγμό στο ανθρώπινο σώμα». Μελετήσαμε την κατανομή της πακλιταξέλης (paclitaxel –PTX ) στο ουρητηρικό τοίχωμα μετά από τη διαστολή ενός μπαλονιού αγγειοπλαστικής επικαλυμμένου με paclitaxel (Paclitaxel-eluting balloons - PEB), με σκοπό να διερευνηθεί η δυνατότητα κλινικής χρήσης των PEBs σε ουρητήρες.
Υλικά και μέθοδοι: Χρησιμοποιήθηκαν εννέα οικόσιτοι χοίροι. Πραγματoποιήθηκε διαστολή εννέα PEBs και εννέα συμβατικών μπαλόνιων αγγειοπλαστικής (Conventional angioplasty balloons- CB) στο δεξιό και αριστερό ουρητήρα του κάθε ζώου, αντιστοίχως. Ο ουρητήρας ο οποίος έφερε το CB αποτέλεσε το control για τον αντίπλευρο ουρητήρα. Ακολούθησε η εξέταση των δειγμάτων: άμεσα μετά τη διάταση του μπαλονιού (Group A), μετά από 12 ώρες (Group B) και μετά από 24 ώρες (Group C). Δύο δείγματα απομονώθηκαν από κάθε ουρητήρα των Groups Α,Β και C. Το ένα δείγμα μελετήθηκε με τη μέθοδο της φασματοσκοπίας πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού. Το άλλο υποβλήθηκε σε ιστοπαθολογική μελέτη και ανοσοϊστοχημική ανάλυση (IHC), χρησιμοποιώντας ειδικό πολυκλωνικό αντίσωμα για την πακλιταξέλη.
Αποτελέσματα: Παρατηρήθηκε μειωμένη φλεγμονή στα δείγματα των ουρητήρων των Group B και C σε σύγκριση με τα controls τους. H πακλιταξέλη εμφάνισε μεγαλύτερη κατανομή στο ουροθήλιο και στον υποβλεννογόνιο χιτώνα, στα δείγματα του Group A (IHC). Στα δείγματα των Group B και C, η πακλιταξέλη επίσης ανιχνεύθηκε στο ουροθηλιακό, υποβλεννογόνιο και μυικό τοίχωμα. Η συγκέντρωση της πακλιταξέλης (NMR) ήταν μειωμένη στο Group C, σε σύγκριση με τα δείγματα του Group B.
Συμπεράσματα: Παρατηρείται κατανομή της πακλιταξέλης στο ουροθήλιο, στον υποβλεννογόνιο ιστό και στις λείες μυικές στιβάδες. Μείωση της φλεγμονής ανιχνεύθηκε στις περιπτώσεις στις οποίες χρησιμοποιήθηκαν PEBs.
|
|---|
