| Περίληψη: | Αν και πολλοί ερευνητές και παιδαγωγοί έχουν προσπαθήσει να ορίσουν το παιχνίδι, δεν υπάρχει ένας κοινώς αποδεκτός ορισμός λόγω της πολύπλευρης σημασίας του. Στη σχετική βιβλιογραφία μπορούμε να εντοπίσουμε ορισμένα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού σχετικά με τη σημασία των οποίων φαίνεται να συμφωνεί η πλειονότητα των ερευνητών: το παιχνίδι προσφέρει χαρά στους παίκτες, είναι μια εθελοντική δραστηριότητα, εστιάζει περισσότερο στη διαδικασία παρά στον στόχο, διακρίνεται από την πραγματικότητα. Ο σκοπός αυτής της έρευνας είναι να μελετήσει την προοπτική του παιδιού στο παιχνίδι και πιο συγκεκριμένα να διερευνήσει ποια αντικείμενα ή δραστηριότητες ορίζουν ως παιχνίδι και δεύτερον εάν συνδέουν το παιχνίδι με τη μάθηση. Υιοθετώντας μια ποιοτική προοπτική, πραγματοποιήσαμε συνεντεύξεις με είκοσι εννέα παιδιά, από τρεις ξεχωριστές σχολικές τάξεις νηπιαγωγείου της Πάτρας. Η συνέντευξη περιλάμβανε ερωτήσεις ανοιχτού τύπου και τα παιδιά συμμετείχαν στη συνέντευξη σε ζευγάρια. Τα ιχνογραφήματα των παιδιών χρησιμοποιήθηκαν ως διευκόλυνση της διαδικασίας συνέντευξης και της αναζήτησης της άποψης τους. Τα παιδιά προσδιόρισαν (μέσω του προφορικού λόγου ή/και του σχεδίου) πενήντα ένα παιχνίδι/παιχνίδια ως τα αγαπημένα τους, με αναφορά στο σχολικό πλαίσιο, πενήντα δυο με αναφορά στο σπίτι και τριάντα πέντε με αναφορά στο υπαίθριο παιχνίδι (πλατεία, παιδική χαρά κ.λπ.). Τα περισσότερα παιδιά προτιμούσαν να παίζουν με παιχνίδια-αντικείμενα ενώ βρίσκονταν στο σχολείο και στο σπίτι, ενώ τα παιχνίδια δράσης και ο εξοπλισμός της παιδικής χαράς ήταν τα αγαπημένα τους σχετικά με το υπαίθριο παιχνίδι. Συζητώντας τι είναι και τι δεν είναι παιχνίδι/παιχνίδια τα παιδιά αναφέρθηκαν/σχεδίασαν κατά κύριο λόγο εξοπλισμό οικιακό ή τάξης και αντικείμενα τεχνολογίας. Τέλος, είκοσι τέσσερα παιδιά δήλωσαν ότι μαθαίνουν κάτι όταν παίζουν, δείχνοντας ότι συσχετίζουν το παιχνίδι με τη μάθηση.
|
|---|
