| Περίληψη: | Η θεραπεία των ασθενών με προχωρημένο διαφοροποιημένο καρκίνο του θυρεοειδούς (ΔΚΘ) απαιτεί την θεραπεία καταστολής της θυρεοτρόπου ορμόνης (TSH) με λεβοθυροξίνη, προκαλώντας υποκλινικό υπερθυρεοειδισμό. Ο ιατρογενής υπερθυρεοειδισμός αυξάνει τον καρδιαγγειακό κίνδυνο ιδιαίτερα σε ηλικιωμένα άτομα και τον καταγματικό κίνδυνο σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Ωστόσο, δεν υπάρχουν προοπτικές τυχαιοποιημένες κλινικές μελέτες που να αποδεικνύουν το όφελος της θεραπείας αυτής. Παλαιότερες δε, in vitro μελέτες επίδρασης βόειας TSH στον κυτταρικό πολλαπλασιασμό ανθρωπίνων θυλακιωδών κυττάρων του θυρεοειδούς είχαν αντικρουόμενα αποτελέσματα. Έτσι ενδεχομένως η καταστολή της TSH δεν επηρεάζει τον κυτταρικό πολλαπλασιασμό και επομένως δεν θεραπεύει ή αναστέλλει την εξέλιξη της καρκινικής νόσου. Τα τελευταία χρόνια με τις σύγχρονες τεχνικές κατασκευάστηκε ανασυνδυασμένη ανθρώπινη TSH (rh-TSH). Για τους παραπάνω λόγους, αποφασίσαμε να μελετήσουμε συστηματικά την επίδραση της TSH στην έκφραση της θυρεοσφαιρίνης και του υποδοχέα της TSH (TSH-R), ως έμμεσους δείκτες της δράσης της TSH.
Για το σκοπό αυτό καλλιεργήθηκαν κυτταρικές σειρές φυσιολογικών και καρκινικών θυρεοειδικών κυττάρων, στα οποία χορηγήθηκαν για πρώτη φορά διαβαθμισμένες συγκεντρώσεις rh-TSH, παρουσία ή όχι ινσουλίνης. Χρησιμοποιήθηκαν οι κυτταρικές σειρές Nthy-Ori 3.1 και K1, οι οποίες είναι γνωστά μοντέλα φυσιολογικών θυρεοειδικών και καρκινικών κυττάρων αντίστοιχα. H μελέτη της έκφρασης των γονιδίων της Tg και του TSH-R πραγματοποιήθηκε με την μέθοδο της αλυσιδωτής αντίδρασης πολυμεράσης (PCR). H ανάλυση των δεδομένων και η σχετική ποσοτικοποίηση των αποτελεσμάτων πραγματοποιήθηκε με το μαθηματικό μοντέλο του Livak, 2-ΔΔCp. Ως γονίδιο αναφοράς (σταθερής έκφρασης) χρησιμοποιήθηκε η β-ακτίνη.
Αρχικά επιβεβαιώθηκε η έκφραση τόσο της Tg αλλά και του TSH-R στις δύο κυτταρικές σειρές. Στη συνέχεια οι δύο κυτταρικές σειρές καλλιεργήθηκαν παρουσία διαβαθμισμένων δόσεων rh-TSH και μελετήθηκε η έκφραση της Tg και του TSH-R. Βρέθηκε ότι η παρουσία της rh-TSH επάγει την έκφραση των δύο δεικτών τόσο στα φυσιολογικά κύτταρα Nthy-Ori 3.1 αλλά και στα καρκινικά Κ1 κατά δοσοεξαρτώμενο τρόπο. Ακολούθησε η καλλιέργεια των κυττάρων παρουσία διαβαθμισμένων δόσεων rh-TSH σε συνδυασμό και με ινσουλίνη (0,5U/ml). Διαπιστώθηκε ότι και στις δύο κυτταρικές σειρές, η επίδραση της ινσουλίνης επάγει την έκφραση και των δύο υπό μελέτη γονιδίων. Ωστόσο, η παράλληλη χορήγηση ινσουλίνης και διαβαθμισμένων συγκεντρώσεων rh-TSH οδήγησε στη μείωση των mRNAs και των δύο γονιδίων (Tg και TSH-R).
Η παρούσα εργασία συνιστά μία πρόδρομη μελέτη της δράσης της rhTSΗ και της ινσουλίνης στα φυσιολογικά και καρκινικά θυρεοειδικά κύτταρα (Nthy-Ori 3.1 και Κ1, αντίστοιχα). Φαίνεται ότι η χορήγηση rhTSΗ ή ινσουλίνης επάγει την αύξηση των επιπέδων των Tg και TSH-R mRNAs και στις δύο κυτταρικές σειρές. Ενώ αντίθετα, η ταυτόχρονη χορήγηση TSH και ινσουλίνης προκαλεί σημαντική μείωση των mRNAs των υπό μελέτη γονιδίων.
|
|---|
