Ρύθμιση της έκφρασης και παραγωγής της λεπτίνης από ανθρώπινα αδιποκύτταρα από την ορμόνη CRH

• Κύριος συγγραφέας: Γιολδάση, Σοφία
• Άλλοι συγγραφείς: Μουζάκη, Αθανασία
• Μορφή: Thesis
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2020
• Θέματα: Λεπτίνη; Ρευματοειδής αρθρίτιδα (ΡΑ); Αυτοάνοσες νόσοι; Leptin; Rheumatoid arthritis (RA); Human autoimmune diseases

Η λεπτίνη είναι μια ορμόνη που παράγεται κυρίως από τα λιποκύτταρα, παίζοντας βασικό ρόλο στη ρύθμιση της όρεξης και του ενεργειακού ισοζυγίου του οργανισμού. Αφετέρου, η εκλυτική ορμόνη της κορτικοτροπίνης (corticotropin-releasing hormone, CRH) αποτελεί τον κύριο ρυθμιστή της απόκρισης στο στρες, και αποτελεί τον κύριο παράγοντα ρύθμισης του άξονα υποθαλάμου-υπόφυσης-επινεφριδίων. Και οι δύο ορμόνες εκτός από τους κεντρικούς ρόλους τους, επηρεάζουν επίσης σημαντικά τη ρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος και φαίνεται να ενέχονται στην παθογένεση των φλεγμονωδών αρθροπαθειών. Για να μελετηθεί η πιθανή συσχέτιση μεταξύ CRH και λεπτίνης σε πρώτη φάση διερευνήθηκε βιβλιογραφικά το εάν η CRH ενέχεται στη ρύθμιση της έκφρασης και παραγωγής της λεπτίνης. Στη συνέχεια επιχειρήθηκε να εκτιμηθεί ο ρόλος της λεπτίνης και της CRH στις αυτοάνοσες νόσους στους ανθρώπους, χωρίς όμως να ολοκληρωθεί το τμήμα που αφορούσε στη CRH. Όσον αφορά τη λεπτίνη, μελετήθηκαν τα επίπεδα της λεπτίνης στον ορό, σε ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα (ΡΑ). Στη μελέτη συμμετείχαν 103 ασθενείς με ΡΑ καθώς και 100 υγιείς μάρτυρες με αντίστοιχο Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ). Προσπαθήσαμε να αξιολογήσουμε την επίπτωση που έχει η δραστηριότητα της νόσου καθώς και η θεραπευτική αντιμετώπιση στα επίπεδα της λεπτίνης. Όλοι οι ασθενείς είχαν χαμηλό έως φυσιολογικό ΔΜΣ (εύρος 15-24). Τα επίπεδα της λεπτίνης στον ορό, ήταν σημαντικά αυξημένα στους ασθενείς (μέσος όρος 30,78 ng/mL) σε σύγκριση με τους μάρτυρες (μέσος όρος 8,52 ng/mL), ανεξάρτητα από την ηλικία, τη δραστηριότητα της νόσου ή τον τύπο της αντιμετώπισης. Η προσθήκη ανασυνδυασμένης λεπτίνης (rleptin) στα περιφερικά μονοκύτταρα κύτταρα των ασθενών, επάγει την ήπια έκφραση των κυτοκινών IL-1β, IL-6 και TNF-α και την ισχυρή έκφραση της IL-10, ενώ δεν επηρεάστηκε η έκφραση των Th1 και Th2 κυτοκινών. Πειράματα με απομονωμένα κύτταρα, υπέδειξαν τα μονοκύτταρα ως την αποκλειστική πηγή της IL-10. Φαίνεται ότι στη ΡΑ, η λεπτίνη παρουσιάζει ένα διττό αντιφατικό ρόλο: αφενός μπορεί να μειώσει τη δραστηριότητα της νόσου, επάγοντας την έκκριση IL-10 από τα μονοκύτταρα και αφετέρου, οι υψηλές συγκέντρωσης λεπτίνης στον ορό, ανεξάρτητα από τη δραστηριότητα της νόσου, μπορεί να συμβάλουν στη συνεχή οστική καταστροφή που παρατηρείται στην ΡΑ, ακόμα και μετά την υποχώρηση της φλεγμονής.