Αποτίμηση βλάβης διάβρωσης προρηγματωμένων (και μη) στοιχείων οπλισμένου σκυροδέματος

• Κύριος συγγραφέας: Κουτέλος, Δημήτριος
• Άλλοι συγγραφείς: Koutelos, Dimitrios
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2020
• Θέματα: Συντελεστής διάχυσης; Ρηγμάτωση σκυροδέματος; Διάβρωση χάλυβα οπλισμού; Reinforced concrete (RC)

Κατά την διάρκεια λειτουργίας τους οι κατασκευές οπλισμένου σκυροδέματος (Ο/Σ) βρίσκονται αντιμέτωπες με ποικίλες περιβαλλοντικές επιδράσεις.Η ικανότητα των κατασκευών να αντιστέκονται στις Περιβαλλοντικές δράσεις, διατηρώντας την επιτελεστικότητά τους σε επιτρεπτά όρια, αναφέρεται ως «ανθεκτικότητα».Η αναπότρεπτη φθορά των κατασκευών Ο/Σ στο χρόνο, οδηγεί αναπόφευκτα στην βλάβη διάβρωσης του σιδηροοπλισμού και κατ’επέκταση στη μειωμένη επιτελεστικότητά τους. Η φθορά των κατασκευών Ο/Σ εκδηλώνεται, συνήθως, με επιφανειακή ρηγμάτωση του σκυροδέματος.Οι επιφανειακές ρωγμές συχνά αντιμετωπίζονται ως αυξημένος κίνδυνος εκδήλωσης της βλάβης διάβρωσης του σιδηροοπλισμού, σε χρόνο συντομότερο του προσδοκώμενου. Σχετικές με τη βιβλιογραφία μελέτες (A.C.Boschmann Käthler etal.) δείχνουν ότι ενώ οι επιφανειακές ρηγματώσεις προάγουν την έναρξη φαινομένων διάβρωσης, δεν παρατηρείται εξίσου σημαντική επίδραση στον ρυθμό διάβρωσης και στην εξέλιξη του φαινομένου, ειδικότερα σε περιπτώσεις μακροχρόνιας φυσικής έκθεσης, όπου η συνεισφορά της επιφανειακής ρηγμάτωσης στη διάβρωση του οπλισμού φαίνεται αμελητέα. Στην παρούσα μελέτη εξετάζεται ο διαβρωτικός παράγοντας, μέσω του ρυθμού διείσδυσης των χλωριόντων, σε στοιχεία οπλισμένου σκυροδέματος μετά από εργαστηριακή διάβρωση για χρόνους έκθεσης 30,120και 240 ημερών.Η διείσδυση των χλωριόντων μελετήθηκε σε δοκίμια ΟΣ (με προκαθορισμένο εύρος και πυκνότητα επιφανειακών ρωγμών) και συσχετίστηκε με το(καθ αυτό) εύρος των ρωγμών. Η αποτίμηση της βλάβης διάβρωσης πραγματοποιήθηκε, με βάση α)την Συγκέντρωση και τον Συντελεστή Διάχυσης των Χλωριόντων, για δύο ποιότητες τσιμέντου (CEM I & CEM II), β)την Αποτίμηση της ποσοστιαίας Απώλειας Μάζας και της Μηχανικής Υποβάθμισης του σιδηροοπλισμού. Σημαντικά στοιχεία της παρούσας μελέτης ήταν: • Το γεγονός ότι ενώ για χρόνο έκθεσης 30 ημερών οι συντελεστές διάχυσης των δοκιμίων των 2 τύπων τσιμέντων ήταν παρόμοιοι, για χρόνους 120 και 240 ημερών οι συντελεστές διάχυσης στα δοκίμια με τσιμέντα τύπου CEM I ήταν υψηλότεροι των αντίστοιχων CEM II. • Επίσης, στα προρηγματωμένα δοκίμια, η αύξηση του χρόνου έκθεσης οδήγησε στη μείωση των συντελεστών Διάχυσης.Ωστόσο, δεν υπήρξε σαφή ένδειξη για την συσχέτιση των συντελεστών διάχυσης με το εύρος των επιφανειακών ρωγμών (μεγάλα εύρη επέδειξαν σχετικά χαμηλότερο συντελεστή). • Παρατηρήθηκε δραματική πτώση της ολκιμότητας και στους δύο χρόνους έκθεσης 120και240 ημερών, σε επίπεδα πολύ κατώτερα από αυτά που ορίζουν οι κανονισμοί, ενώ καταγράφηκαν ποσοστιαίες απώλειες μάζας μόλις 0.5% και1%. Τέλος το εύρος επιφανειακής ρηγμάτωσης των δοκιμίων επηρεάζει δραματικά την ολκιμότητα των χαλύβων οπλισμού του σκυροδέματος.