Σύνθεση πεπτιδικών αναλόγων των πρωτεϊνών της μυελίνης και μελέτη εγκλωβισμού τους σε πολυμερικά νανοσωματίδια

• Κύριος συγγραφέας: Καπέτσης, Ηλίας
• Άλλοι συγγραφείς: ΤΣΕΛΙΟΣ, ΘΕΟΔΩΡΟΣ
• Μορφή: Thesis
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2020
• Θέματα: Σκλήρυνση κατά Πλάκας (ΣΚΠ); Μυελινική γλυκοπρωτεΐνη ολιγοδενδριτών (MOG); Πεπτιδική σύνθεση στερεάς φάσης (SPPS); Συμπολυμερή γαλακτικού και γλυκολικού οξέος (PLGA); Θρυψίνη; Multiple Sclerosis (MS); Myelin Oligondendrocyte Glycoprotein (MOG); Solid Phase Peptide Synthesis (SPPS); Copolymers of Lactate and Glycolic Acid (PLGA); Trypsin

Η Σκλήρυνση κατά Πλάκας (ΣΚΠ), είναι μια χρόνια φλεγμονώδης ασθένεια του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (ΚΝΣ), η οποία χαρακτηρίζεται από καταστροφή της μυελίνης και απουσία νευρολογικών λειτουργιών, με αποτέλεσμα ο ασθενής να οδηγείται σε παράλυση. Η Μυελινική Γλυκοπρωτεΐνη Ολιγοδενδριτών (MOG) είναι μία από τις κύριες πρωτεΐνες της μυελίνης με τον επίτοπο 35-55 να έχει χαρακτηριστεί ως ανοσοκυρίαρχος εγκεφαλιτογόνος επίτοπος. Η αμινοξική αλληλουχία στους ποντικούς είναι η εξης: Η-Met35-Glu-Val-Gly-Trp-Tyr-ArgSer42-Pro-Phe-Ser-Arg-Val-Val-His-Leu-Tyr-Arg-Asn-Gly-Lys55-ΟΗ Η διαφορά του επίτοπου της MOG που αναφέρεται στους ποντικούς (rMOG) από τον επίτοπο της ανθρώπινης MOG (hMOG), συναντάται στη θέση 42, όπου το αμινοξύ Σερίνη αντικαθίσταται από Προλίνη. Επιπλέον ο συγκεκριμένος επίτοπος χρησιμοποιείται κατά την ανοσοποίηση των ποντικών στο πειραματικό ζωικό μοντέλο της νόσου, την Πειραματική Αυτοάνοση Εγκεφαλομυελίτιδα (Εxperimental Autoimmune Enchephalomyelitis, EAE). Η χρήση των πεπτιδικών αναλόγων ως βιοδραστικά μόρια περιορίζεται σημαντικά καθώς παρουσιάζουν μικρό χρόνο ζωής λόγω της πρωτεολυτικής διάσπασής τους. Για την ελεγχόμενη χορήγηση βιοδραστικών ουσιών αλλά και την στόχευση ιστών, έχουν αναπτυχθεί συστήματα πολυμερικών σωματιδίων. Μεταξύ των πολυμερών που χρησιμοποιούνται, ιδιαίτερη προσοχή συγκεντρώνουν τα βιοδιασπώμενα συστήματα με βάση τα συμπολυμερή γαλακτικού και γλυκολικού οξέος, [poly (lactic-co-glycolic) acid, PLGA]. Τέτοια συστήματα μπορούν να εγκλωβίζουν στο εσωτερικό τους πεπτίδια προστατεύοντάς τα από την άμεση πρωτεολυτική διάσπαση αλλά και προσδίδοντας την ιδιότητα μιας αργής και ελεγχόμενης αποδέσμευσης. Στα πλαίσια της παρούσας διπλωματικής εργασίας, πραγματοποιήθηκε η σύνθεση του γραμμικού πεπτιδικού αναλόγου (LysGly)5MOG35-55Asp53 με αντικατάσταση του αμινοξέος στη θέση 53 από Ασπαραγινικό οξύ. Η αλληλουχία του πεπτιδίου που συντέθηκε είναι η εξής: Η-(Lys-Gly)5-Met35-Glu-Val-Gly-Trp-Tyr-Arg-Ser42-Pro-Phe-Ser-Arg-Val-Val-His-Leu-Tyr-Arg-Asp53-Gly-Lys55-ΟΗ Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε η σύνθεση πέντε ακόμα πεπτιδικών αναλόγων με βάση τον επίτοπο hMOG35-55 και τα οποία είναι πιθανό να προκύψουν ύστερα από την πρωτεολυτική διάσπαση με το ένζυμο θρυψίνη. Τα τμήματα που επιλέχθηκαν και συντέθηκαν είναι τα παρακάτω: • H-Val47-Val-His-Leu-Tyr-Arg-Asn-Gly-Lys55-OH • H-Pro42-Pro-Phe-Ser-Arg-Val-Val-His-Leu-Tyr-Arg-Asn-Gly-Lys55-OH • H-Tyr40-Arg-Pro42-Pro-Phe-Ser-Arg-Val-Val-His-Leu-Tyr-Arg-Asn-Gly-Lys55-OH • H-Gly34-Met35-Glu-Val-Gly-Trp-Tyr-Arg-Pro42-Pro-Phe-Ser-Arg-Val-Val-His-Leu-Tyr-Arg-Asn-Gly-Lys55-OH • H-Val47-Val-His-Leu-Tyr-Arg52-OH Τέλος, πραγματοποιήθηκε δημιουργία PLGA σωματιδίων και εγκλωβισμός του αναλόγου hMOG35-55, τα οποία χαρακτηρίστηκαν ως προς το μέγεθος και το ζ-δυναμικό ενώ επίσης μελετήθηκαν οι ιδιότητες εγκλωβισμού και απελευθέρωσης του πεπτιδίου.