| Περίληψη: | Το θέμα της παρούσας έρευνας αναφέρεται στις απόψεις και τις πρακτικές των νηπιαγωγών σχετικά με τη διδασκαλία της γλώσσας και του γραμματισμού των παιδιών προσφύγων και μεταναστών. Σκοπός της εργασίας είναι να διερευνήσει: α) αν οι νηπιαγωγοί που εργάζονται σε χώρους υποδοχής και φιλοξενίας προσφύγων θεωρούν τους εαυτούς τους επαρκώς καταρτισμένους, β) τους στόχους και τις προσδοκίες των εκπαιδευτικών για τη γλώσσα και το γραμματισμό, γ) τις πρακτικές που εφαρμόζουν οι νηπιαγωγοί, και δ) τις ιδιαιτερότητες διδασκαλίας παιδιών προσφύγων και μεταναστών. Μέσα από τη βιβλιογραφική επισκόπηση αναδεικνύεται η σημασία της προσχολικής εκπαίδευσης και φροντίδας και εξετάζονται κάποιοι από τους σημαντικότερους άξονες των παιδιών που βρίσκονται σε μετακίνηση από την πατρίδα τους και αναζητούν μόνιμο τόπο διαμονής.
Η διεξαγωγή της έρευνας πραγματοποιήθηκε με το «εργαλείο» της ημιδομημένης συνέντευξης και το δείγμα της αποτελείται από δεκατέσσερις νηπιαγωγούς.
Τα αποτελέσματα των έρευνας έδειξαν ότι οι νηπιαγωγοί δεν θεωρούν τους εαυτούς τους κατάλληλα προετοιμασμένους για να διδάξουν τη προφορική επικοινωνία και το γραμματισμό σε παιδιά προσχολικής ηλικίας που διαμένουν σε οργανωμένες δομές προσφύγων. Η κυριότερη δυσκολία διδακτικής προσέγγισης της γλώσσας και του γραμματισμού φαίνεται ότι συνιστά η ύπαρξη διαφορετικών γλωσσών/διαλέκτων στην τάξη. Επίσης, οι στόχοι και οι προσδοκίες των εκπαιδευτικών για την εκμάθηση δεξιοτήτων γλώσσας και γραμματισμού εστιάζουν κατά βάση στο γραπτό κώδικα, όπως η ανάγνωση/γραφή ονόματος, φωνολογική ενημερότητα ή και γνώση συμβάσεων γραπτού λόγου. Τέλος, οι νηπιαγωγοί φαίνεται να χρησιμοποιούν περιορισμένες πρακτικές για την ενίσχυση δεξιοτήτων και γνώσεων περί γλώσσας και γραμματισμού, παραγκωνίζοντας την σημασία της μητρικής γλώσσας και τη συνεργασία με την οικογένεια.
|
|---|
