| Περίληψη: | Η διάτρηση του ρινικού διαφράγματος ορίζεται ως η επικοινωνία μεταξύ των δύο ρινικών κοιλοτήτων. Η επίπτωσή της στο γενικό πληθυσμό ανέρχεται περίπου στο 1%, ενώ στα συχνότερα αίτια περιλαμβάνονται τα τραυματικά ή ιατρογενή και ακολουθούν η ενδορρινική κατάχρηση ουσιών, οι φλεγμονώδεις νόσοι, οι νεοπλασίες κλπ. Ανάλογα με τη θέση και το μέγεθος τους οι διατρήσεις ενδέχεται να είναι από εντελώς ασυμπτωματικές, έως εξαιρετικά θορυβώδεις με κυρίαρχα συμπτώματα τις υποτροπιάζουσες επιστάξεις, τις επίμονες εσχάρες και το αίσθημα ρινικής απόφραξης. Η αντιμετώπιση είναι αρχικά συντηρητική και περιλαμβάνει ενδορρινικές αλοιφές και πλύσεις ή και μηχανική σύγκλειση με τοποθέτηση προθέσεων του ρινικού διαφράγματος (septal buttons). Η χειρουργική αντιμετώπιση προτείνεται επί αποτυχίας των ανωτέρω και περιλαμβάνει τις ανοικτές/εξωτερικές και τις κλειστές (ενδορρινικές και ενδοσκοπικές) προσπελάσεις. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες οι ενδοσκοπικές προσπελάσεις κερδίζουν όλο και περισσότερο έδαφος καθώς προσφέρουν εξαιρετική θέαση του χειρουργικού πεδίου με ελάχιστη επεμβατικότητα. Έχουν περιγραφεί διάφορες ενδοσκοπικές τεχνικές για την αποκατάσταση των ελλειμμάτων του ρινικού διαφράγματος οι οποίες περιλαμβάνουν αμφοτερόπλευρους ή μονόπλευρους βλεννογονικούς κρημνούς, έμμισχους ή και ελεύθερους, με ή χωρίς την προσθήκη μοσχεύματος. Η επιλογή της κατάλληλης τεχνικής εξαρτάται τόσο από τη θέση και το μέγεθος της διάτρησης όσο και από την εμπειρία του χειρουργού.
|
|---|
