Ιστολογική διαφοροποίηση των κακοήθων όγκων ρινός-παραρρινίων στις διαφορετικές γεωγραφικές ζώνες

Οι κακοήθειες ρινός-παραρρινίων ανήκουν στην κατηγορία των σπάνιων καρκίνων και η μελέτη της επιδημιολογικής τους εικόνας και της βιολογικής τους συμπεριφοράς εμπίπτει στους στόχους της Κοινής Δράσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τους Σπάνιους Καρκίνους....

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος συγγραφέας: Κόλλια, Παρασκευή
Άλλοι συγγραφείς: Kollia, Paraskevi
Γλώσσα:Greek
Έκδοση: 2020
Θέματα:
Διαθέσιμο Online:http://hdl.handle.net/10889/14229
Περιγραφή
Περίληψη:Οι κακοήθειες ρινός-παραρρινίων ανήκουν στην κατηγορία των σπάνιων καρκίνων και η μελέτη της επιδημιολογικής τους εικόνας και της βιολογικής τους συμπεριφοράς εμπίπτει στους στόχους της Κοινής Δράσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τους Σπάνιους Καρκίνους. Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι να αναγνωριστούν τα επιδημιολογικά πρότυπα που ακολουθούν οι κακοήθειες ρινός-παραρρινίων (ΚΡΠ) στις διαφορετικές γεωγραφικές ζώνες, με έμφαση στους δύο συχνότερους ιστολογικούς τύπους επιθηλιακών καρκίνων, το πλακώδες και το αδενοκαρκίνωμα, των οποίων τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά θα αναλυθούν διεξοδικά,να συσχετιστούν αυτά τα επιδημιολογικά πρότυπα με τις αντίστοιχες κοινωνικές, οικονομικές και φυλετικές συνθήκες, να αναλυθεί η πιθανή επίδραση των διαφορών αυτών στην αντιμετώπιση και την επιβίωση, και τέλος να διερευνηθεί η πιθανή υπόθεση πως το αδενοκαρκίνωμα είναι συχνότερο στις χώρες της λεκάνης της Μεσογείου. Υλικά και Μέθοδοι: Έγινε ανασκόπηση της πρόσφατης βιβλιογραφίας και επιλέχθηκε υλικό από 57 άρθρα και 2 εγχειρίδια. Αποτελέσματα: Με βάση τα διαθέσιμα επιδημιολογικά δεδομένα, το πλακώδες καρκίνωμα και το αδενοκαρκίνωμα είναι οι συχνότεροι επιθηλιακοί καρκίνοι. Τα non-Hodgkin λεμφώματα κατέχουν τη δεύτερη θέση στις ΚΡΠ και την τρίτη το βλεννογόνιο μελάνωμα. Το πλακώδες, το οποίο σχετίζεται με το κάπνισμα και τη μόλυνση με μεταγραφικά ενεργούς HPV, είναι με διαφορά ο συχνότερος επιθηλιακός καρκίνος σε όλες τις γεωγραφικές ζώνες με μόνη εξαίρεση την Ιταλία, όπου στον ανδρικό πληθυσμό υπερέχει το αδενοκαρκίνωμα, για το οποίο υπάρχει ισχυρή αιτιολογική συσχέτιση με επαγγελματική έκθεση σε καρκινογόνα- κυρίως τη σκόνη ξύλου και δέρματος. Συμπεράσματα: Η ετερογένεια δειγμάτων και δεδομένων, αλλά κυρίως η ελλιπής γεωγραφική και πληθυσμιακή κάλυψη δεν επιτρέπει την εξαγωγή κρίσιμων συμπερασμάτων και διογκώνει το πρόβλημα της σωστής επιδημιολογικής επιτήρησης για την επαγγελματική έκθεση και τους περιβαλλοντικούς παράγοντες που προκαλούν ΚΡΠ. Είναι επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας ενός διεθνούς, ανεξάρτητου φορέα καταγραφής των περιστατικών ΚΡΠ . Σε αυτά πλαίσια κινείται η πρόσφατη πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Κοινή Δράση για στους Σπάνιους Καρκίνους και η δημοσίευση του εγχειριδίου Rare Cancer Agenda 2030, με στόχο την ανάπτυξη της έρευνας και τη θέσπιση νέων και αποτελεσματικότερων θεραπειών στα θεμέλια συμπαγών επιστημονικών δεδομένων.