| Περίληψη: | Η εργασία αυτή αφορά τις κοσμολογικές θέσεις που έχει ο Πλωτίνος και χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος εξετάζεται το ερώτημα γιατί το σύμπαν είναι αιώνιο και πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό εφόσον τα μέρη του (τα άστρα και οι ουράνιες σφαίρες) είναι σωματικά και, άρα, υπόκεινται σε φθορά. Σε αντίθεση με τα σώματα του υποσελήνιου χώρου που παραμένουν αιώνια κατ’ εἶδος, γιατί τα ουράνια σώματα μένουν κατ᾽ ἀριθμὸν αιώνια; Ποια η σύστασή τους και πώς αυτή συμβάλλει στην αιωνιότητα και την ευταξία του συνόλου; Επίσης, ποια είναι η κίνηση που κάνει ο ουρανός και πώς αυτή αποτελεί μίμηση του Νου; Σε τι οφείλεται η ευταξία του σύμπαντος; Υπάρχει κάποια αρχή που το συνέχει, η οποία καθορίζει τους φυσικούς νόμους του; Όπως είναι αναμενόμενο για τον ερευνητή τού Πλωτίνου, προκειμένου να δώσει ολοκληρωμένες απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα είναι αναγκαίο να αναχθεί στις ανώτερες βαθμίδες της πραγματικότητας, στον Νου και την Ψυχή, οι οποίες είναι καθοριστικές για τη διάταξη του αισθητού κόσμου. Έτσι, στο δεύτερο μέρος της εργασίας επιχειρείται η πραγμάτευση της αναγκαιότητα αυτής της διάρθρωσης, δηλαδή γιατί ο κόσμος είναι έτσι όπως είναι και όχι αλλιώς, τι ρόλο παίζει σε αυτό ο Λόγος που εκπέμπεται από τον Νου και τι ακριβώς κάνει η Ψυχή.
|
|---|
