| Περίληψη: | Η εμπειρική ανάλυση των επιδράσεων της νομοθεσίας του κατώτατου μισθού στην
αγορά εργασίας αποτελεί ακόμη και σήμερα ένα βασικό ζήτημα στα Οικονομικά της
Εργασίας. Η παρούσα Διπλωματική Εργασία αναλύει την επίδραση του κατώτατου
μισθού στο επίπεδο ανεργίας. Με σκοπό να εξετάσουμε το ερευνητικό ερώτημα,
χρησιμοποιούμε δεδομένα από τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργίας και Ανάπτυξης για το ποσοστό ανεργίας και το κατώτατο ωρομίσθιο, αλλά και δεδομένα από
την Παγκόσμια Τράπεζα για το Πραγματικό Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν, για 32
χώρες του ΟΟΣΑ την περίοδο 1960 έως 2019, σε ετήσια βάση. Λαμβάνοντας υπόψη
ζητήματα στασιμότητας των χρονοσειρών ανά χώρα, μετατρέπουμε τις μεταβλητές
στις πρώτες διαφορές τους. Χρησιμοποιούμε την Μέθοδο Ελαχίστων Τετραγώνων,
ένα μοντέλο σταθερών επιδράσεων και τέσσερα ακόμη υποδείγματα που αναφέρονται
στην Μέθοδο Γενικευμένων Ροπών. Τα εμπειρικά αποτελέσματα συνιστούν ότι η
επίδραση του κατώτατου ωρομισθίου στην ανεργία είναι αρνητική, ενώ η επίδραση
αυτή για έναν χρονικό ορίζοντα του ωρομισθίου πίσω θετική και αρκετά ισχυρή.
Οι αποκρίσεις της ανεργίας στις μεταβολές του ρυθμού μεταβολής του ΑΕΠ την
τρέχουσα περίοδο αλλά και ένα χρονικό ορίζοντα πίσω είναι αρνητικές. Αντίθετα, οι
αποκρίσεις αυτές είναι θετικές στις αυξήσεις του ρυθμού μεταβολής του ΑΕΠ δύο
και τρεις χρονικούς ορίζοντες πίσω. Ουσιαστικά, καταλήγουμε ότι το επίπεδο ανεργίας είναι περισσότερο ευαίσθητο στις μεταβολές του κατώτατου ωρομισθίου και του
ποσοστού ανεργίας έναν χρονικό ορίζοντα πίσω αλλά και στις μεταβολές του ρυθμού
μεταβολής του Πραγματικού ΑΕΠ.
|
|---|
