Σύνδρομο κενής μύτης χειρουργική αντιμετώπιση
To σύνδρομο κενής μύτης (empty nose syndrome) αποτελεί κλινική οντότητα που χαρακτηρίζεται από παράδοξη ρινική συμφόρηση σε αντίθεση με την αντικειμενική παρουσία μια ευρείας ρινικής κοιλότητας, προκαλούμενη συνήθως μετά από επεμβάσεις συρρίκνωσης ή εκτομής των ρινικών κογχών Σκοπός: Η διευκρίνισ...
| Κύριος συγγραφέας: | |
|---|---|
| Άλλοι συγγραφείς: | |
| Γλώσσα: | Greek |
| Έκδοση: |
2020
|
| Θέματα: | |
| Διαθέσιμο Online: | http://hdl.handle.net/10889/14303 |
| id |
nemertes-10889-14303 |
|---|---|
| record_format |
dspace |
| institution |
UPatras |
| collection |
Nemertes |
| language |
Greek |
| topic |
Σύνδρομο κενής μύτης Χειρουργική αντιμετώπιση Empty nose syndrome (ENS) Surgery |
| spellingShingle |
Σύνδρομο κενής μύτης Χειρουργική αντιμετώπιση Empty nose syndrome (ENS) Surgery Χαντζής, Κωνσταντίνος Σύνδρομο κενής μύτης χειρουργική αντιμετώπιση |
| description |
To σύνδρομο κενής μύτης (empty nose syndrome) αποτελεί κλινική οντότητα που χαρακτηρίζεται από παράδοξη ρινική συμφόρηση σε αντίθεση με την αντικειμενική παρουσία μια ευρείας ρινικής κοιλότητας, προκαλούμενη συνήθως μετά από επεμβάσεις συρρίκνωσης ή εκτομής των ρινικών κογχών
Σκοπός: Η διευκρίνιση των αποτελεσμάτων των χειρουργικών τεχνικών στην αντιμετώπιση του συνδρόμου κενής μύτης καθώς και η σύγκριση μεταξύ τους
Υλικά – Μέθοδος: Χρησιμοποιήθηκαν οι ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων PubMed, Clinical Trials, Cochrane Collaboration για αναζήτηση άρθρων με ορούς αναζήτησης το συνδρόμου κενής μύτης και την ατροφική ρινίτιδα.
Αποτελέσματα: Από την αναζήτηση στη διεθνή βιβλιογραφία προέκυψε ένα σύνολο 14 μελετών που περιλάμβαναν 217 ασθενείς. Οι μελέτες διαχωρίστηκαν σε δυο βασικές κατηγορίες ως προς την μέθοδο αποκατάστασης που χρησιμοποιήθηκε. Η πρώτη κατηγορία περιλάμβανε την εμφύτευση υλικών διαρρινικά, ενώ στην δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνονται μελέτες στις οποίες πραγματοποιήθηκαν εγχύσεις υλικών στο ύψος της κεφάλης της κάτω ρινικής κόγχης. Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν στην κατηγορία των εμφυτεύσεων περιλαμβάνουν μια σειρά από βιοϋλικά και αυτόλογα μοσχεύματα (χόνδρος, ακυτταρικό χόριο, φύλλα σιλικόνης, εντερικός υποβλεννογόνιος χιτώνας λεπτού εντέρου, medpor, κεραμικά μοσχεύματα). Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για τις εγχύσεις των μελετών ήταν το υαλουρονικό οξύ , γέλη
καρβοξυλομεθυλοκυτταρίνη/γλυκερίνη, στρωματικός αγγειακός παράγοντας (SVF) και βλαστοκύτταρα από λιπώδη ιστό (ADSC). Σκοπός των τεχνικών αποτέλεσε η αύξηση της ρινικής αντίστασης μέσω της δημιουργίας νεοκογχών, είτε η αναγέννηση του ρινικού βλεννογόνου μέσω της χρήσης βλαστοκυττάρων. Η αξιολόγηση της κλινικής αποτελεσματικότητας των μεθόδων που μελετήθηκαν, έγινε με την χρήση ερωτηματολογίων (ENS6Q, SNOT, VAS, NOSE, RhinoQol, NOSE, GAD-7, PHQ-9) αλλά και με μετρήσεις ακουστικής ρινομανομετρίας και βλεννοκροσσωτής κάθαρσης. Η πλειονότητα των τεχνικών που συμπεριλαμβάνονται στην ανασκόπηση, απέδωσε θετικά αποτελέσματα στους ασθενείς με σύνδρομο. Εξαίρεση αποτέλεσαν 4 ασθενείς των ενδορρινικών εμφυτεύσεων και 7 ασθενείς των εγχύσεων με SVF που δεν παρουσίασαν καμία αλλαγή σε σχέση με την προεγχειρητική τους κατάσταση.
.
Συμπέρασμα: Η χρήση διαφορετικών μεθόδων για τον έλεγχο της αποτελεσματικότητας σε κάθε μελέτη, δεν ανέδειξε την υπεροχή συγκεκριμένης μεθόδου. Παράλληλα, η καταγραφή περιστατικών που δεν ωφελήθηκαν της οποιαδήποτε χειρουργικής παρέμβασης οδήγησε στο συμπέρασμα ότι απαιτείται περισσότερη έρευνα για την εξακρίβωση της αποτελεσματικότερης μεθόδου. O συνδυασμός διαρρινικών εμφυτεύσεων μαζί με έγχυση βλαστοκυττάρων φαίνεται να αποτελεί μια υποσχόμενη μέθοδο και αντικείμενο μελέτης μελλοντικών ερευνών. |
| author2 |
Chantzis, Konstantinos |
| author_facet |
Chantzis, Konstantinos Χαντζής, Κωνσταντίνος |
| author |
Χαντζής, Κωνσταντίνος |
| author_sort |
Χαντζής, Κωνσταντίνος |
| title |
Σύνδρομο κενής μύτης χειρουργική αντιμετώπιση |
| title_short |
Σύνδρομο κενής μύτης χειρουργική αντιμετώπιση |
| title_full |
Σύνδρομο κενής μύτης χειρουργική αντιμετώπιση |
| title_fullStr |
Σύνδρομο κενής μύτης χειρουργική αντιμετώπιση |
| title_full_unstemmed |
Σύνδρομο κενής μύτης χειρουργική αντιμετώπιση |
| title_sort |
σύνδρομο κενής μύτης χειρουργική αντιμετώπιση |
| publishDate |
2020 |
| url |
http://hdl.handle.net/10889/14303 |
| work_keys_str_mv |
AT chantzēskōnstantinos syndromokenēsmytēscheirourgikēantimetōpisē AT chantzēskōnstantinos emptynosesyndromesurgicaltreatment |
| _version_ |
1771297159449149440 |
| spelling |
nemertes-10889-143032022-09-05T05:39:03Z Σύνδρομο κενής μύτης χειρουργική αντιμετώπιση Empty nose syndrome surgical treatment Χαντζής, Κωνσταντίνος Chantzis, Konstantinos Σύνδρομο κενής μύτης Χειρουργική αντιμετώπιση Empty nose syndrome (ENS) Surgery To σύνδρομο κενής μύτης (empty nose syndrome) αποτελεί κλινική οντότητα που χαρακτηρίζεται από παράδοξη ρινική συμφόρηση σε αντίθεση με την αντικειμενική παρουσία μια ευρείας ρινικής κοιλότητας, προκαλούμενη συνήθως μετά από επεμβάσεις συρρίκνωσης ή εκτομής των ρινικών κογχών Σκοπός: Η διευκρίνιση των αποτελεσμάτων των χειρουργικών τεχνικών στην αντιμετώπιση του συνδρόμου κενής μύτης καθώς και η σύγκριση μεταξύ τους Υλικά – Μέθοδος: Χρησιμοποιήθηκαν οι ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων PubMed, Clinical Trials, Cochrane Collaboration για αναζήτηση άρθρων με ορούς αναζήτησης το συνδρόμου κενής μύτης και την ατροφική ρινίτιδα. Αποτελέσματα: Από την αναζήτηση στη διεθνή βιβλιογραφία προέκυψε ένα σύνολο 14 μελετών που περιλάμβαναν 217 ασθενείς. Οι μελέτες διαχωρίστηκαν σε δυο βασικές κατηγορίες ως προς την μέθοδο αποκατάστασης που χρησιμοποιήθηκε. Η πρώτη κατηγορία περιλάμβανε την εμφύτευση υλικών διαρρινικά, ενώ στην δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνονται μελέτες στις οποίες πραγματοποιήθηκαν εγχύσεις υλικών στο ύψος της κεφάλης της κάτω ρινικής κόγχης. Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν στην κατηγορία των εμφυτεύσεων περιλαμβάνουν μια σειρά από βιοϋλικά και αυτόλογα μοσχεύματα (χόνδρος, ακυτταρικό χόριο, φύλλα σιλικόνης, εντερικός υποβλεννογόνιος χιτώνας λεπτού εντέρου, medpor, κεραμικά μοσχεύματα). Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για τις εγχύσεις των μελετών ήταν το υαλουρονικό οξύ , γέλη καρβοξυλομεθυλοκυτταρίνη/γλυκερίνη, στρωματικός αγγειακός παράγοντας (SVF) και βλαστοκύτταρα από λιπώδη ιστό (ADSC). Σκοπός των τεχνικών αποτέλεσε η αύξηση της ρινικής αντίστασης μέσω της δημιουργίας νεοκογχών, είτε η αναγέννηση του ρινικού βλεννογόνου μέσω της χρήσης βλαστοκυττάρων. Η αξιολόγηση της κλινικής αποτελεσματικότητας των μεθόδων που μελετήθηκαν, έγινε με την χρήση ερωτηματολογίων (ENS6Q, SNOT, VAS, NOSE, RhinoQol, NOSE, GAD-7, PHQ-9) αλλά και με μετρήσεις ακουστικής ρινομανομετρίας και βλεννοκροσσωτής κάθαρσης. Η πλειονότητα των τεχνικών που συμπεριλαμβάνονται στην ανασκόπηση, απέδωσε θετικά αποτελέσματα στους ασθενείς με σύνδρομο. Εξαίρεση αποτέλεσαν 4 ασθενείς των ενδορρινικών εμφυτεύσεων και 7 ασθενείς των εγχύσεων με SVF που δεν παρουσίασαν καμία αλλαγή σε σχέση με την προεγχειρητική τους κατάσταση. . Συμπέρασμα: Η χρήση διαφορετικών μεθόδων για τον έλεγχο της αποτελεσματικότητας σε κάθε μελέτη, δεν ανέδειξε την υπεροχή συγκεκριμένης μεθόδου. Παράλληλα, η καταγραφή περιστατικών που δεν ωφελήθηκαν της οποιαδήποτε χειρουργικής παρέμβασης οδήγησε στο συμπέρασμα ότι απαιτείται περισσότερη έρευνα για την εξακρίβωση της αποτελεσματικότερης μεθόδου. O συνδυασμός διαρρινικών εμφυτεύσεων μαζί με έγχυση βλαστοκυττάρων φαίνεται να αποτελεί μια υποσχόμενη μέθοδο και αντικείμενο μελέτης μελλοντικών ερευνών. Empty nose syndrome (ENS) is an iatrogenic disorder characterized by “paradoxical obstruction’’ despite the presence of a patent airway, happening mostly after procedures including turbinate reduction or ectomy. Objective: The clarification of the results of the surgical techniques that were used on patients with ENS, as well as the comparison between them. Materials – Methods: The electronic databases that were used in this study are PubMed, Clinical Trials, Cochrane Collaboration. The key words that were used are Empty Nose Syndrome and Atrophic Rhinitis. Results: The research that was based on the international bibliography, has resulted in a summary of 14 studies and subsequently 217 patients. These studies were divided in two basic categories regarding the surgical methods that were used. The first category included the transnasal implantation of different materials, while the second included the injection of materials in the inferior nasal concha. The materials that were used in the implantation were biological and autologous grafts (cartilage, acellular dermal grafts, silastic sheets, small intestinal submucosa (SIS) graft, Medpor, β-tricalcium phosphate implant). The materials that were used in the injection method were hyaluronic acid, carboxymethylcellulose/glycerin gel, stromal vascular factor (SVF) and stem cells from adipose tissue (ADSC). The goal of these techniques was to increase the nasal resistance through the structuring of new turbinates or the revival of the nasal mucosa through the use of stem cells. The evaluation of the clinical effectiveness of the methods that were studied, was achieved through the use of questionnaires (ENS6Q, SNOT, VAS, NOSE, RhinoQol, GAD-7, PHQ-9). Furthermore, this evaluation was completed through the measurements of acoustic rhinomanometry and mucociliary clearance. The majority of the surgical techniques that are included in this review, showed positive results. Nevertheless, there have been some exceptions regarding 4 patients in the implantation study and 7 patients in the SVF injection study. In those patients, no change, regarding their presurgical state, was noted. Conclusion: The use of different methods in order to check their effectiveness in each study, did not determine that any of them stands out. At the same time, the recording of cases that did not benefit from any surgery, led to the conclusion that more research is needed to determine the most effective method. Τransnasal implantation in combination with stem cells injections seems to be a promising method and an object of study for future research. 2020-12-08T06:46:53Z 2020-12-08T06:46:53Z 2020-09 http://hdl.handle.net/10889/14303 gr application/pdf |
