Μελέτη της εγκεφαλικής μιτοχονδριακής λειτουργικότητας στην αγχώδη και καταθλιπτική συμπεριφορά μυών με πλήρη έλλειψη του LDLR : ο ρόλος της τεστοστερόνης

• Κύριος συγγραφέας: Αθανασοπούλου, Αικατερίνη
• Άλλοι συγγραφείς: Athanasopoulou, Aikaterini
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2020
• Θέματα: Μιτοχονδριακή λειτουργικότητα; Υποδοχέας λιποπρωτεΐνης χαμηλής πυκνότητας; Άγχος; Κατάθλιψη; Τεστοστερόνη; Εγκέφαλος; Mitochondrial function; Low density lipoprotein receptor; Anxiety; Depression; Testosterone; Brain

Πολλές μελέτες στη βιβλιογραφία έχουν συσχετίσει τη μιτοχονδριακή λειτουργία του εγκεφάλου, και ειδικότερα της εγκεφαλικά εκφραζόμενης UCP2, με την εμφάνιση και εξέλιξη πολλών εγκεφαλικών διαταραχών με μεταβολικό υπόβαθρο, όπως τα ισχαιμικά εγκεφαλικά επεισόδια, οι αγχώδεις διαταραχές, η κατάθλιψη και οι διαταραχές μνήμης-μάθησης. Παράλληλα, έρευνες έχουν αποδείξει ότι η υπερχοληστερολαιμία που παρουσιάζουν μύες με πλήρη έλλειψη του υποδοχέα της λιποπρωτεΐνης χαμηλής πυκνότητας (Ldlr-/-), συσχετίζεται με την πυροδότηση και εξέλιξη γνωστικών διαταραχών και υπερκινητικότητας, η οποία συνοδεύεται από αυξημένη οξειδωτική πίεση και μεταβολές της χολινεργικής διαβίβασης στον εγκεφαλικό φλοιό. Αδημοσίευτα αποτελέσματα του εργαστηρίου μας έχουν δείξει ότι ψευδοχειρουργημένοι Ldlr-/- μύες εμφανίζουν καταθλιπτική συμπεριφορά σε σύγκριση με τους αντίστοιχους αγρίου τύπου (C57BL/6) μύες. Επίσης, παρατηρήθηκε ότι η έλλειψη τεστοστερόνης μετά από χειρουργικό ευνουχισμό, βελτίωσε την ανωτέρω παρατηρούμενη συμπεριφορά και στα δύο στελέχη μυών που εξετάσθηκαν. Οι ψευδοχειρουργημένοι Ldlr-/- μύες δεν παρουσίασαν περισσότερο αγχώδη συμπεριφορά σε σύγκριση με τους αντίστοιχους αγρίου τύπου μύες. Σε αυτή την περίπτωση ωστόσο, ο ευνουχισμός οδήγησε σε αντίθετες επιδράσεις στη συγκεκριμένη συμπεριφορά. Πιο ειδικά, η έλλειψη τεστοστερόνης συνετέλεσε στην επιδείνωση της αγχώδους συμπεριφοράς στους Ldlr-/- μύες, ενώ βελτίωσε το άγχος στα αγρίου τύπου ζώα. Έτσι, στην παρούσα εργασία μελετήθηκε η μιτοχονδριακή λειτουργικότητα διαφόρων εγκεφαλικών περιοχών, όπως αυτή εκφράζεται από τα επίπεδα της UCP2 και του μιτοχονδριακού κυτοχρώματος c, καθώς και η εξαρτώμενη από το κυτόχρωμα c απόπτωση. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιήθηκαν 4 ομάδες πειραματοζώων, οι οποίες απαρτίζονταν από ψευδοχειρουργημένους μύες C57BL/6, ευνουχισμένους μύες C57BL/6, ψευδοχειρουργημένους Ldlr-/- μύες, καθώς και ευνουχισμένους Ldlr-/- μύες. Τα αποτελέσματά μας υποδεικνύουν ότι η επίδραση της τεστοστερόνης στην καταθλιπτική συμπεριφορά διαμεσολαβείται από την UCP2 ανεξάρτητα από τον LDLR. Αντίθετα, στην αγχώδη συμπεριφορά, η επίδραση της τεστοστερόνης προϋποθέτει την ύπαρξη λειτουργικού υποδοχέα LDLR και μάλιστα σημαντικό ρόλο φαίνεται να διαδραματίζει ο διεγκέφαλος, στον οποίο η αύξηση μόνο της UCP2 οδηγεί σε απόπτωση των κυττάρων σε αυτή την εγκεφαλική περιοχή.