| Περίληψη: | Οι ασθενείς με καρκίνο του μαστού που υποβάλλονται σε ακτινοθεραπεία , παρουσιάζουν σε ποσοστό 95% ακτινική δερματίτιδα. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να αναδείξει τη συσχέτιση των πρωτεϊνών που εκφράζονται στα καρκινικά κύτταρα με τον κίνδυνο εμφάνισης ακτινικής δερματίτιδας.
Ασθενείς και Μέθοδος: στη μελέτη μας συμμετείχαν 122 ασθενείς (γυναίκες) που υποβλήθηκαν σε μετεγχειρητική ακτινοθεραπεία. Τα χειρουργικά παρασκευάσματα των ασθενών εξεταστήκαν με ανοσοϊστοχημική μέθοδο για την ανίχνευση της έκφρασης των πρωτεϊνών Κi67, ATM, HIF-1a, iNOS και aGluc. Τα ευρήματα συσχετίστηκαν με την εκδήλωση της ακτινικής δερματίτιδας, λαμβάνοντας υπόψη το σωματικό βάρος και τον τύπο δέρματος (ταξινόμηση Fitzpatrick). Τα τελικά δεδομένα αξιολογήθηκαν περαιτέρω μέσω διαφόρων μονοπατιών και μοντέλων ανάλυσης.
Αποτελέσματα: η ακτινική δερματίτιδα (κλίμακα RTOG) και η αυξημένη έκφραση
των πρωτεϊνών Κi67, ATM, HIF-1a, Inos και aGluc δεν έδωσαν αποτελέσματα
στατιστικώς σημαντικά κατά τη συνεκτίμηση τους με τον τύπο του δέρματος και/ή
το σωματικό βάρος. Περαιτέρω ανάλυση των πρωτεϊνών που σχετίζονται με την
ανάπτυξη του όγκου (Ki67, ATM) και των πρωτεϊνών που επηρεάζουν την
οξειδωτική κατάσταση και τον μεταβολισμό του κυττάρου (HIF-1a, Inos, aGluc),
φάνηκε ότι πιθανώς συμβάλλουν στον κίνδυνο εμφάνισης ακτινικής δερματίτιδας.
Συμπεράσματα: παρότι η ιστοπαθολογική ανάλυση δεν ανέδειξε στατιστικά σημαντικά αποτελέσματα, περαιτέρω ανάλυση των μοριακών μονοπατιών αποκάλυψε ότι το δίκτυο των αλληλεπιδράσεων των πρωτεϊνών που εμπλέκονται στην ανάπτυξη του όγκου (ATM, Ki67) και / ή επηρεάζουν την οξειδωτική κατάσταση του κυττάρου (HIF-1a, INOS, Agluc), πιθανώς συμβάλλουν στον κίνδυνο ανάπτυξης οξείας ακτινικής δερματίτιδας. Θα πρέπει να γίνουν επιπλέον προοπτικές και λειτουργικές μελέτες ώστε να κατανοήσουμε καλύτερα τα μοριακά μονοπάτια που οδηγούν στην εμφάνιση της ακτινικής δερματίτιδας. Η μεθοδολογία της μελέτης μας εξυπηρετεί ως παράδειγμα, που αναδεικνύει πως μπορούν να συσχετιστούν ιστοπαθολογικά με μοριακά ευρήματα και να χρησιμοποιηθούν στην αξιολόγηση του κινδύνου εμφάνισης παρενεργειών στην κλινική πράξη.
|
|---|
