| Περίληψη: | Προγράμματα καθοδήγησης και υποστήριξης χρησιμοποιούνται εκτεταμένα σε πολλά εκπαιδευτικά συστήματα διεθνώς, ενώ στις περισσότερες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης εφαρμόζονται προγράμματα mentoring με υποχρεωτική μορφή με στόχο την επαγγελματική, την κοινωνική και την προσωπική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών. Στην Ελλάδα, παρά την εισαγωγή του θεσμού του μέντορα με τη θέσπιση του Ν.3848/2010, ο θεσμός παρέμεινε ανενεργός και τελικά καταργήθηκε με τον Ν.4589/2019. Στην παρούσα διπλωματική εργασία διερευνήθηκαν και καταγράφηκαν οι απόψεις των εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ως προς την αξιοποίηση του mentoring στο πλαίσιο άσκησης του διδακτικού τους έργου. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκαν ποσοτικές και ποιοτικές μέθοδοι έρευνας με χρήση ερωτηματολογίου και συνέντευξης. Δείγμα της ποσοτικής μεθόδου έρευνας αποτέλεσαν 123 εκπαιδευτικοί Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης που υπηρετούν σε δημοτικά σχολεία του Δήμου Ναυπακτίας, ενώ για τη συλλογή ποιοτικών δεδομένων με συνέντευξη συμμετείχαν 6 εκπαιδευτικοί της ίδιας βαθμίδας εκπαίδευσης. Με βάση τα αποτελέσματα της έρευνας, φαίνεται ότι οι εκπαιδευτικοί Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης γνωρίζουν τον όρο «μέντορας» με σχετική σαφήνεια και αντιλαμβάνονται τον ρόλο του ως συμβούλου και καθοδηγητή που αναλαμβάνει ένας έμπειρος εκπαιδευτικός με ειδικές σπουδές σε παιδαγωγικά και διδακτικά θέματα. Τα περισσότερα οφέλη για τους εκπαιδευτικούς, τον μέντορα και τη σχολική μονάδα από τη διαδικασία του «mentoring» προκύπτει ότι προσδοκούν οι εκπαιδευτικοί με επιπρόσθετα προσόντα (Μεταπτυχιακό δίπλωμα/ Διδακτορικό δίπλωμα/ δίπλωμα Μετεκπαίδευσης). Τέλος, οι κατέχοντες θέση στη διοίκηση της εκπαίδευσης (διευθυντές/ υποδιευθυντές) φαίνεται να αναμένουν σε μεγάλο βαθμό οφέλη από τη διαδικασία του mentoring για τον μέντορα και τη σχολική μονάδα.
|
|---|
