Μελέτη πολυμορφισμών του DNA που συσχετίζονται με την αντίσταση στην κλοπιδογρέλη σε ασθενείς που υποβάλλονται σε αγγειοπλαστική των στεφανιαίων αγγείων

• Κύριος συγγραφέας: Κασίμης, Γεώργιος
• Άλλοι συγγραφείς: Αθανασιάδου, Αγλαΐα
• Μορφή: Thesis
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2021
• Θέματα: Πολυμορφισμοί; Αντίσταση στην κλοπιδογρέλη; 617.412 01 Ασθένειες της στεφανιαίας - Χειρουργική - επιπλοκές και επακόλουθα, Αγγειοπλαστική (Ιατρική) *; Polymorphisms; Clopidogrel resistance

Σκοπός της διατριβής είναι να μελετηθεί σε ασθενείς που υποβάλλονται σε διαδερμική παρέμβαση στα στεφανιαία αγγεία (PCI) με τοποθέτηση ενδοστεφανιαίας πρόθεσης και παρουσιάζουν αυξημένη αιμοπεταλιακή αντιδραστικότητα υπό αγωγή με κλοπιδογρέλη (HTPR), ο επιπρόσθετος ρόλος των γενετικών πολυμορφισμών πέραν του CYP2C19*2, που επηρεάζουν την εντερική απορρόφηση της κλοπιδογρέλης (ABCB1), την μεταβολική ενεργοποίηση (CYP2B6*5, CYP2C9*3 και CYP2C19*17) και τη βιολογική δραστηριότητα αυτής (P2RY12). Υλικό και μέθοδος: Σε 146 συνεχόμενους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε PCI μελετήθηκαν οι ακόλουθοι γενετικοί πολυμορφισμοί με τη χρήση της Real Time PCR: CYP2C19*2, CYP2C9*3, CYP2C19*17, CYP2B6*5, ABCB1 και P2RY12 (c.-217+2739 T>C). Η αντιδραστικότητα των αιμοπεταλίων ελέγχθηκε με τη συσκευή Verify Now (Αccumetrics) 24 ώρες μετά την αγγειοπλαστική. Ως HTPR ορίστηκε η τιμή ≥235 Μονάδες Αντιδραστικότητας Αιμοπεταλίων (PRU). Όλοι οι ασθενείς έλαβαν κλοπιδογρέλη 75mg για τουλάχιστον 7 ημέρες ή φόρτιση 600mg πριν την PCI σε περίπτωση μη προθεραπείας. Αποτελέσματα: HTPR παρατηρήθηκε σε 65(44.5%) ασθενείς και παρουσία ενός τουλάχιστον CYP2C19*2 χαμηλής λειτουργικότητας αλληλομόρφου σε 38(26%) ασθενείς. Σε όλο τον πληθυσμό της μελέτης, οι φορείς ενός τουλάχιστον παθολογικού CYP2C19*2 αλληλομόρφου είχαν υψηλότερη αιμοπεταλιακή αντιδραστικότητα (PR) συγκρινόμενοι με τους μη-φορείς (μέση διαφορά 44.5PRU 15.8-73.3 95%CI, p=0.003) και στην πολυπαραγοντική ανάλυση η παρουσία ενός τουλάχιστον παθολογικού CYP2C19*2 ή P2YR12 αλληλομόρφου συσχετίσθηκε με την ύπαρξη HTPR (OR=3.0 1.2-7.9 95%CI, p=0.023 και OR=3.1 1.03-9.4 95%CI, p=0.05 αντίστοιχα). Στους CYP2C19*2 μη φορείς, οι φορείς ενός τουλάχιστον CYP2B6*5 αλληλομόρφου παρουσίαζαν υψηλότερη PR σε σχέση με τους μη φορείς (μέση διαφορά 35.6 3.7-67.6 95%CI, p=0.03) και η παρουσία ενός τουλάχιστον CYP2B6*5 ή P2YR12 αλληλομόρφου συσχετίσθηκε με την ύπαρξη HTPR (OR=3.3 1.1-9.9 95%CI, p=0.04 και OR=4.3 1.1-16.4 95%CI, p=0.04 αντίστοιχα). Συμπεράσματα: Εκτός από τον ιδιαίτερα γνωστό CYP2C19*2 γενετικό πολυμορφισμό και άλλοι γενετικοί πολυμορφισμοί σαν τον CYP2B6*5 και P2YR12 φαίνεται να σχετίζονται με την εμφάνιση HTPR.