| Περίληψη: | Αν και η έκταση της παράκτιας ζώνης καλύπτει μόνο το 2% της συνολικής έκτασης του πλανήτη, πάνω από το 10% του παγκόσμιου ανθρώπινου πληθυσμού ζει κατά μήκος της παράκτιας περιοχής. Οι περιοχές αυτές είναι υψίστης σημασίας τόσο για τους ανθρώπους όσο και για τη χλωρίδα και για την πανίδα αλλά είναι όλο και πιο ευάλωτες λόγω κινδύνων που προκαλούνται από: παράκτιες πλημμύρες, ισχυρούς ανέμους και κύματα, βραχυπρόθεσμη ή μακροπρόθεσμη διάβρωση, καθώς και την άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Ιδιαίτερα η διάβρωση των ακτών έχει γίνει μία από τις πιο ανησυχητικές απειλές και προκύπτει από την συνδυασμένη δραστηριότητα τόσο φυσικών όσο και ανθρωπογενών παραγόντων. Γι’ αυτό το λόγο η κατανόηση της δυναμικής των σταδιακών αλλαγών στην παράκτια γεωμορφολογία, απαιτεί την παρακολούθηση και την ιστορική ανασύνθεση της ακτογραμμής χρησιμοποιώντας μια ποικιλία από τεχνικές και αναλυτικές διαδικασίες. Έτσι προβλέψεις μακροπρόθεσμης ή βραχυπρόθεσμης μετατόπισης της ακτογραμμής είναι ζωτικής σημασίας, για τον περιορισμό των αρνητικών επιπτώσεων και την προστασία των παράκτιων κατασκευών από την διάβρωση. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η διερεύνηση της εξέλιξης της ακτογραμμής στη βόρεια πλευρά της Πελοποννήσου τις τελευταίες δεκαετίες με την εκμετάλλευση δεδομένων τηλεπισκόπησης. Η συγκεκριμένη μελέτη επικεντρώνεται: α) στη συλλογή, επεξεργασία και ορθοαναγωγή πέντε χρονοσειρών δεδομένων (1945, 1973, 1996, 2008, 2018) και β) στην ψηφιοποίηση (εξαγωγή) ιστορικών ακτογραμμών που προέκυψαν από τις αεροφωτογραφίες και δορυφορικές εικόνες και από την Υπηρεσία Θέασης της «Εθνικό Κτηματολόγιο & Χαρτογράφηση Α.Ε.» μέσω των λογισμικών ERDAS IMAGINE 2014 και ARCGIS 10.5. Από την παραπάνω επεξεργασία έγινε καταγραφή του ρυθμού μεταβολής της ακτογραμμής από το 1945 έως το 2018 και εντοπίστηκαν οι περιοχές με τη μεγαλύτερη διάβρωση (π.χ περιοχή Γιαλού, περιοχή Καρναρίου) καθώς και οι περιοχές με τη μεγαλύτερη πρόσχωση (π.χ περιοχή Ρίου, περιοχή νέου λιμένα Πατρών).
|
|---|
